Λευτέρης Καλυμιος - Μεθυσμένη πολιτεία

Νιώθω μεγάλη χαρά καθώς γράφω αυτό το post. Αυτό οφείλεται στο ότι  ο νέος Έλληνας σχεδιαστής  που θα σας παρουσιάσω,  είναι συνεργάτης και καλός φίλος της παρέας  του C is For Comics. Στο παρελθόν έχουμε ξαναδημοσιεύσει σχέδια του και πιο συγκεκριμένα σχέδια με πρωταγωνιστή  έναν από τους  πολλούς χαρακτήρες που έχει  δημιουργήσει ο Λευτέρης,  τον ''ΜΗΔΕ -ΝΗΣΤΙΚΟ''. Μπορείτε να  τα δείτε πατώντας Εδω
 Σήμερα βρίσκομαι  όμως  και στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσω  και το πρώτο του  επίσημο κόμικ, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις comicon -shop με τίτλο '' Μεθυσμένη πολιτεία''.
Για να αποκτήσετε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για την δουλειά του, θα προσθέσω σε αυτή την ανάρτηση και  κάποια άλλα σχέδια του  που μπορείτε να δείτε στο προσωπικό του blog, πατώντας εδω

Με τον Λευτέρη  αν και δεν γνωριζόμαστε πολύ καιρό, οι κουβέντες μας που ποικίλουν θεματικά, πάντα  έχουν γόνιμο χαρακτήρα και η ανταλλαγή απόψεων μαζί του θα έλεγα πως είναι πάντα εποικοδομητική. Μου έχει μιλήσει για τον εαυτό  του αλλά και για την αγάπη του για τα κόμικς και το σχέδιο. 

Batman 

  Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1982 και έκανα το πρώτα σχολικά βήματα στο Αμβούργο της Γερμανίας. Η πρώτη μου επαφή με τη ζωγραφική ήταν σε ένα διαγωνισμό που είχαν διοργανώσει οι δήμοι των νοτίων προαστίων το 1994 όπου είχα βγει τρίτος . Έκτοτε λόγω υποχρεώσεων σχολικών και μη δεν ξαναασχολήθηκα. Τελείωσα το παιδαγωγικό τμήμα στα Ιωάννινα και διασκέδαζα κάνοντας ζωγραφιές στους μαθητές μου οι οποίοι με προέτρεπαν να γίνω ζωγράφος. Ο συντηρητισμός όμως του κλάδου και οι ιδιοτροπίες ανθρώπων που είχα να αντιμετωπίσω με έφεραν στον προβληματισμό για το αν αυτό που έκανα ήταν όντως αυτό που ονειρεύομαι. Με τις ευλογίες των παιδιών λοιπόν κατάφερα να κάνω το πρώτο μου βιβλίο τη «μεθυσμένη πολιτεία». Σήμερα συνεχίζω και διδάσκω στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ,γιατί κάπως πρέπει να ζήσω…

Master Yoda

Ο Λευτέρης είναι  συνειδητοποιημένος σχεδιαστής. Γνωρίζει την υπάρχουσα σκηνή της 9 τέχνης στην Ελλάδα και τις περιορισμένες δυνατότητες της σε σχέση με αυτές του εξωτερικού. Παρ' όλα αυτά δεν  σταμάτησε ποτέ να κυνηγάει το όνειρο του.  Ένα όνειρο που δεν είναι άλλο από το να εκφράζει όσα αφουγκράζεται γύρω του μέσα από την μεγάλη του αγάπη. Το σχέδιο. Δεν σταμάτησε λεπτό να προσπαθεί να το μετατρέψει σε πραγματικότητα.   Σχεδίαζε, έσβηνε,ξανασχεδίαζε.. Δεν το έβαλε κάτω ποτέ και για κανέναν . Αυτό είναι κάτι που  θαυμάζω σε αυτόν, αν  και δεν του το  έχω πει ακόμα.  Εύχομαι μέσα από το λειτούργημα  του ως δάσκαλος να καταφέρει να το μεταλαμπαδεύσει αυτό και στους μαθητές του.
Θυμάμαι ακόμα εκείνο το τηλεφώνημα του πριν από κάποιους μήνες που μου έλεγε  'Ελα ρε man, πάμε για ένα καφέ να σου δείξω ένα κόμικ που ετοίμασα, να μου πεις την γνώμη σου;  Θα χτυπήσω κάποιες πόρτες για να δω αν θα μου το εκδώσουν...  Τελικά όταν αγαπάς κάτι πολύ, όταν προσπαθείς για αυτό, αργά η γρήγορα θα φέρει και αποτελέσματα.

V for Vendeta 

Το ύφος του σχεδίου  του είναι ιδιαίτερο και έντονα προσωπικό. Οι φιγούρες του αν και πολλές φορές είναι καρικατούρες,  εκδηλώνουν συναισθηματισμό καλύτερα από καρέ εικονογράφησης. Κρύβεται πάντα κάποιος ρεαλισμός κάτω από την λυρικότητα και το έντονο χιούμορ του. 
  Σε παραπέμπει σε εκείνα τα σχέδια που ζωγραφίζαμε στην πίσω σελίδα του τετραδίου μας όταν βαριόμασταν στην τάξη. Γεμάτα αυθορμητισμό και ειλικρίνεια. Εκείνα τα σχέδια που ξεπηδούσαν από μέσα μας χωρίς καμία αφορμή και  πήγαζαν από  την ανάγκη μας  για δημιουργία. Ύφος απλό, άμεσο, χωρίς καμία σοβαροφάνεια αλλά παράλληλα αρκετά ώριμο για να ''σχολιάσει'' και  να ''κρίνει''. Αρκετά ενήλικο να μιλήσει με άποψη   και πυγμή για τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Λευτέρης.  Μπορεί με την πρώτη ματιά να μην σε κερδίζει αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις το ταλέντο, το μεράκι και την προσπάθεια που κρύβει. Είμαι σίγουρος πως με την πάροδο του χρόνου, θα ανακαλύψει και άλλες σχεδιαστικές πτυχές του και θα πλαισιώσει καλύτερα τα έργα του. Το έχει άλλωστε κάνει ήδη αυτό. 

Sid Vicius

Το σενάριο που γράφει ο Λευτέρης για τις δουλειές του θα έλεγα πως είναι και το πιο δυνατό του χαρτί.  Μέσα στην ενδιαφέρουσα  πλοκή των ιστοριών του , υπάρχει πάντα μια  έκδηλη επαναστατικότητα.  Μια διάθεση για απόλυτη ελευθερία. Έχει την τάση να καυτηριάζει όλα τα κοινωνικά και πολιτικά ευτράπελα που  συμβαίνουν γύρω μας,  χωρίς να γίνεται γραφικός ή αυτός να είναι ο αυτοσκοπός του.  Αγγίζει  και θίγει πολλά  λεπτά θέματα χωρίς να προσβάλει άλλα δεν φοβάται να είναι ευθύς. Οι σχολιασμοί του είναι εύστοχοι και μέσα από την απλότητα τους,  σκιαγραφεί πολλές φορές αλληγορικά την επικαιρότητα. Παίζει με συμβολισμούς και το κάνει με επιτυχία. Νομίζω πως η ιδανική μουσική υπόκρουση για τις δουλειές του θα ήταν οι μουσικές των  The Pogues, dropkick Murphys και Gogol Bordello. 




  Η '' μεθυσμένη πολιτεία ''  όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο, είναι μια αλληγορική προσέγγιση της υφιστάμενης κοινωνίας και των προβλημάτων της,  που πολλές φορές οδηγούν σε αδιέξοδα.   ΟΙ επιλογές σε τέτοιες κρίσιμες καμπές της ζωής είναι δύο: H αφήνουμε την ''βάρκα''  να βουλιάξει ή αγωνιζόμαστε για να την κρατήσουμε στην επιφάνεια. Η ελπίδα μπορεί πολλές φορές να φωλιάζει στα πιο απλά πράγματα.... Σε μια καλή παρέα ή σε μια ευχάριστη ανάμνηση... Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις μόνο συμπτωματικά δεν είναι....

 Δεν θα πω πολλά για  το νέο πνευματικό πόνημα του Λευτέρη  γιατί δεν θέλω να κάνω spoil και γιατί πιστεύω πως καλό θα ήταν να το διαβάσετε και να βγάλετε την δικιά σας γνώμη. Μπορείτε  να το αγοράσετε  μιας και το ανέφερα, σε μια  πάρα πολύ καλή τιμή στην παρουσίαση που θα γίνει αυτό το Σάββατο. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτό το event πατώντας εδω

 Θα αναφέρω απλά πως μέσα από τις 78  χορταστικές του σελίδες , μπήκα σε σκέψεις και άλλαξε ουκ ολίγες φορές η διάθεση μου. Το να αγγίζεις τον αναγνώστη με αυτό τον τρόπο, αν μη τι άλλο το θεωρώ επιτυχία...


Να δώσω τα  απο καρδιάς συγχαρητήρια μου   στις συγκεκριμένες εκδόσεις,  γιατί εν έτη 2013 δίνουν ακόμα ευκαιρίες σε νέους κομίστες και να ευχηθώ στο Λευτέρη  εκ μέρους όλης της ομάδας του  C is for Comics,  η Μεθυσμένη πολιτεία να είναι μόνο η αρχή από μια σειρά πετυχημένων εμπορικά τίτλων.

















 

Διαβάστε περισσότερα »

R.I.P.D (2013)

Μια από τις  κινηματογραφικές μεταφορές κόμικ  που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2013 είναι το R.I.P.D ( Rest In Peace Department). Για την ακρίβεια βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 19 Ιουλίου. Η ταινία είναι βασισμένη στο  ομώνυμο κόμικ  του Καναδού  Peter M. Lenkov που κυκλοφόρησε απο την Dark Horse Comics. Ο Lenkov  είναι περισσότερο γνωστός  για   τηλεοπτικές σεναριακές δουλειές που έχει κάνει  και όχι για  σενάρια κόμικ. Δουλειές όπως τα : Hawaii Five -0 (reboot του 2010) , CSI -NY, και 24.  Διανεμήθηκε απο την Universal Pictures και τα Studio - εταιρείες που συνεργάστηκαν για την δημιουργία της ήταν τα : original film, Relativity Media, Dark Horse Entertainment.

 Σκηνοθέτης δυστυχώς ήταν ο Robert Schwentke. Το βιογραφικό του έχει να επιδείξει λίγες ταινίες. Νομίζω πως αυτή που ξεχωρίζει είναι άλλη μια μεταφορά κόμικ, το RED του 2010. Για αυτή την ταινία θα μιλήσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Χρησιμοποίησα παραπάνω την λέξη δυστυχώς γιατί πραγματικά μέσα στα 96 λεπτά που διαρκεί η ταινία, έχασα τον ενθουσιασμό που είχα πριν αρχίσω την προβολή της. Όπως και το ενδιαφέρον να την δω ολόκληρη αν και το έκανα αλλά μου έμοιαζε πλέον με αγγαρεία. Ίσως είναι μια απο τις πιο φλύαρες ταινίες που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Κρίμα γιατί σεναριακά υπάρχουν κάποια πολύ καλά στοιχεία που όμως κατά την γνώμη μου χάθηκαν  μέσα στον αχταρμά που κατάφερε τελικά να αποτυπώσει ο σκηνοθέτης. Αλλά ας πιάσουμε  τα πράγματα απο την αρχή. Ας ξαναγυρίσουμε απο το 7 - κινηματογράφος,  στο 9 -κόμικς, έτσι ώστε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.

Το κόμικ  κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1999. Σχεδιαστικά θα έλεγα πως η ατμόσφαιρα του στο σύνολο της υποστηρίζει  μόνο εν μέρη το περιεχόμενο του. Οι φιγούρες αρκετές φορές έχουν ένα καρτουνίστικο ύφος που  μάλλον παραπέμπει σε μικρότερες ηλικίες και δεν καταφέρνει να δώσει την απαιτούμενη ώθηση στην καλή ιδέα του σεναρίου. Πολύ φως και πολύ χρώμα για ένα story που πραγματεύεται νεκρούς, προδοσίες και ψυχές... Δεν μειώνω την δουλειά των Lucas Marangon, Randy Emberlin, και  Dave Nestelle αλλά θεωρώ πως κάποια άλλη  δημιουργική ομάδα με διαφορετική προσέγγιση,  ίσως να είχε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα για αυτό το project.  To story αφορά το τμήμα R.I.P.D. Εκεί όπου υπηρετούν πεθαμένοι αστυνομικοί κάτω απο το μεγάλο αφεντικό που δεν είναι άλλο απο τον παράδεισο - θεό. Στόχος τους είναι να περιπολούν την μεταθανάτια ζωή  και να επαναφέρουν σε τάξη όσους πεθαμένους δεν αποδέχονται την τελική τους κρίση. Πιασιάρικη ιδέα μεταφυσικού περιεχομένου,  που όμως μπαίνει σε δεύτερη μοίρα με την συμμετοχή του έντονου στοιχείου της κωμωδίας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος κατά την γνώμη μου που αυτός ο τίτλος δεν κατάφερε ποτέ να γίνει massive. Είναι καλή δουλειά αλλά δεν  προσεγγίζει το θέμα της με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Βασικός ήρωας είναι ο Nick Walker ο οποίος σκοτώνεται απο τον συνάδελφο του. Τον πλαισιώνει ο καλοδουλεμένος χαρακτήρας του σερίφη της Άγριας Δύσης,  Roychephus ''Roy'' Pulsipher., o οποίος δολοφονείται και αυτός απο τον συνεργάτη του. 

Σε γενικότερα πλαίσια δεν υπάρχουν τρανταχτές σεναριακές διαφορές μεταξύ του κόμικ και της ταινίας.Εκτός απο κάποια ονόματα και στο  ότι στο κόμικ,   το  μεγάλο όπλο που αναφέρετε  είναι το sword of archangel Michael  αντι για  the staff of Jericho που βλέπουμε στην ταινία.  Όμως ακόμα και αν δεν υπάρχει μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους, η ταινία υποστηρίζει μόνο ένα  κινηματογραφικό και αποτυχημένο θα έλεγα,   μοτίβο χολιγουντιανής διασκέδασης,  μέτριας αισθητικής. Ο κόμικ χαρακτήρας της είναι αλλοιωμένος και πολλές φορές απουσιάζει.  Με άλλα λόγια μιλάμε για μια λάθος κινηματογραφική μεταφορά. 

Αυτός που καρπώνεται αυτή την αποτυχία δεν είναι άλλος απο τον σκηνοθέτη.  Ο Schwentke για εμένα έκανε δυο μεγάλα λάθη. Ανέγνωσε και μετέφρασε το κόμικ   πρώτον επιδερμικά  και δεύτερον δεν κατέληξε ποτέ στο τι είδους ταινία ήθελε να κάνει. Υπάρχουν στοιχεία adventure, supernatural, soft horror, sci- fi, comedy, χωρίς να υπάρχει χημεία μεταξύ τους. Δεν νομίζω πως θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει μια τέτοια επιτυχημένη κινηματογραφική μαγιά. Το ένα καβαλάει το άλλο και το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που έχει λίγο απο όλα χωρίς στην ουσία να περιέχει τίποτα. Η κινηματογραφική του γλώσσα - χρήση των μηχανών λήψης, είναι καλή αλλά δεν καταφέρνει να μιλήσει  ξεκάθαρα στον θεατή. Αν και προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον εντυπωσιάσει.  Δεν υπάρχει κάποιο  ξεχωριστό προσωπικό ύφος η κάτι που να δηλώνει την τέχνη του. Αν δεν φαίνεται κάπου η δουλειά του καπετάνιου, όσο ακριβό και αν είναι το καράβι δεν θα πάει και πολύ μακριά. Η αισθητική της εικόνας και η φωτογραφία της ταινίας υποστηρίζει το παρμένο απο κόμικ θέμα της αλλά δεν καταφέρνει να ισορροπήσει τις άσχημες αντιθέσεις. Τα ειδικά εφέ είναι πολλά και ακριβά. Κάποια είναι επιτυχημένα και κάποια όχι. Λάθος του που εστίασε πάνω τους και τα λειτούργησε ως αιχμή του δόρατος. Τα ειδικά εφέ υποστηρίζουν, δεν  πρωταγωνιστούν. 
 Αυτό βέβαια η Αμερικανική βιομηχανία κινηματογράφου  γενικότερα το έχει ξεχάσει τελείως....
Έκαψε άδικα ένα απο τα πιο καλά χαρτιά του. Πολύ εφέ, πολύ κακό για το τίποτα..

Για να μην μακρηγορήσω θα πω ότι τελικά δημιούργησε  απλά μια συμπαθητική ταινία. Μια pop corn movie που περνάς ευχάριστα την ώρα σου και μετά απο δυο μέρες την έχεις ξεχάσει  τελείως. Ίσως  όμως αυτός να ήταν και ο στόχος του σκηνοθέτη και της παραγωγής. Για αυτό και πήραν την θεματολογία ενός κόμικ τώρα που έχουν πέραση  και ετοίμασαν ένα προϊόν μιας χρήσης  προς τέρψη της μάζας, έτσι ώστε να βγάλουν γρήγορο χρήμα. Το κοινό όμως δεν είναι πάντα τόσο χειραγωγήσιμο όσο νομίζουν.
 

Βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Ryan Reynolds. Για μια ακόμα φορά καταφέρνει να παίξει ακριβώς τον ίδιο ρόλο όπως και σε πολλές άλλες ταινίες που έχει πάρει μέρος. Αυτός δεν είναι άλλος απο την persona του που την προσαρμόζει στις απαιτήσεις κάθε ρόλου. Και ο Johnie Depp το κάνει αυτό αλλά το κάνει με επιτυχία αρκετές φορές. Ο Reynolds απλά προσπαθεί να το κάνει χωρίς βέβαια να τα καταφέρνει. Για αυτό και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του βασικού ρόλου επάξια. Η παρουσία - ερμηνεία του στο film συμβάλει στο μέγιστο στην μετριότητα του.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με την απόδοση του συμπρωταγωνιστή του Jeff Bridges .  Ο βετεράνος πια Bridges, πετυχαίνει όχι μόνο να παρουσιάσει τα χαρακτηριστικά του ρόλου του αλλά και να τα αναδείξει. Στρέφει όλα τα βλέμματα πάνω του και σε αρκετές σκηνές μετατρέπει τον ρόλο του σε highlight. Παίζει καλά και όχι του τύπου '' ο μονόφθαλμος ξεχωρίζει ανάμεσα στους τυφλούς''. Είναι ηθοποιός πιο παλιάς σχολής με πολύ παραπάνω εμπειρία άλλωστε.
Σίγουρα ξεχωρίζει απο όλο το cast με διαφορά. Κλείνοντας το θέμα του cast θα αναφερθώ και στον Kevin Bacon που έχει αναλάβει τον ρόλο του κακού της υπόθεσης. Τον έχουμε ξαναδεί  στο παρελθόν σε ρόλο evil dude. Έχει αποδείξει πως τα καταφέρνει. Σε αυτή την ταινία προσπαθεί, βάζει τα δυνατά του αλλά δεν καταφέρνει να φανεί ιδιαίτερα. Νομίζω όμως πως φταίει   ρόλος του για αυτό και όχι τόσο ο ίδιος. Σίγουρα ο χαρακτήρας του Bobby Hayes δεν εμπεριέχει και τόσα πολλά στοιχεία για να καταφέρει να τα ανασύρει και να τα αποτυπώσει, όπως για παράδειγμα ο ρόλος του στο X-MEN first class.
 

 Nα ξεκαθαρίσω πως δεν εθελοτυφλώ σχετικά με τα θετικά στοιχεία της ταινίας .Τονίζω απλά πως η ζυγαριά γέρνει προς τα αρνητικά. Δεν την θάβω για να την θάψω. Για αυτό και προσπαθώ να την αναλύσω σε βάθος και να   επιχειρηματολογήσω γιατί δεν μου άρεσε.  Δεν είμαι κατά των pop corn movie αλλά ακόμα και σε αυτή την κατηγορία το R.I.P.D  δεν καταφέρνει να τοποθετηθεί σε υψηλή θέση.  Δεν νομίζω πως είχε τίποτα ιδιαίτερο, ούτε κάτι πρωτότυπο. Για κανένα λόγο δεν γίνεται σημείο αναφοράς.  Μην μου πείτε πως δεν σας παρέπεμψε  απευθείας συνειρμικά σε ταινίες τύπου  Men in Black.
Βέβαια περί ορέξεως κολοκυθόπιτα  δεν λένε ; Το γούστο και η αισθητική του καθενός διαφέρει.
 Για αυτό και ο μόνος παράγοντας που ορίζει αντικειμενικά  την επιτυχία μιας ταινίας είναι τα οικονομικά νούμερα.

Το κοινό νομίζω είχε την ίδια γνώμη με την δική μου τελικά αφού το συνολικό κόστος της ταινίας ήταν 130 εκατομμύρια δολάρια και κατάφερε να εισπράξει μόνο 75 εκατομμύρια και κάτι.... Box office bomb χωρίς καμία αμφιβολία.. Παράλληλα οι κριτικές που πήρε  την ονομάζουν ως μια απο τις χειρότερες κόμικ μεταφορές.

Ξεχάστε τι λέω εγώ και αν θέλετε δείτε την για να βγάλετε την δική σας άποψη. Στην τελική όπως προανέφερα θα περάσετε ευχάριστα τον χρόνο σας. Νομίζω όμως πως ο χρόνος σας θα ήταν πιο δημιουργικός αν διαβάζατε το κόμικ, παίζατε το video game ( R.I.P.D The Game) που έχει κυκλοφορήσει απο τον Ιούλιο που μας πέρασε ή  αν παρακολουθούσατε το animated prequel short film που αποτελεί κομμάτι του promo της ταινίας. Mπορείτε να το δείτε στο youtube.

























Mε κάθε λεπτό που περνάει χάνεται το ενδιαφέρον, η πρωτοτυπία και

Διαβάστε περισσότερα »

DeadPool (io the Magnificent)

Ναι πολύ καλά  καταλάβατε .Ο  αγαπημένος απο πολλούς αντιήρωας της Marvel,  έχει πλέον  δικό του video game.  Και όταν λέμε το δικό του,  δεν εννοούμε πως  χαρίζει απλά το όνομα του. Εννοούμε  έναν καθάρα δικό του και  προσωπικό τίτλο,  που ζωντανεύει στην οθόνη με το game play του,  με αρκετή επιτυχία το σύμπαν της μυθοπλασίας του χαρακτήρα.
Ξεχάστε ότι ξέρατε για τα κλασικά παιχνίδια δράσης που αφορούσαν μεταφορές ηρώων κόμικ. Μέσα στο DeadPool (io the Magnificent),   ο λαλίστατος σπαθοφόρος ήρωας αυτοπροσώπως, σας ταξιδεύει  σε ένα πρωτότυπο Action shooting comedy game.

 Για να υπάρξει αυτό  το αποτέλεσμα,  για να αποκτήσει ο ήρωας ζωή,  έβαλαν το χεράκι τους ο Daniel Way (παλιός συγγραφέας του  κόμικ του deadpool)  και ο  Nolan North στο σπικάζ σε μια αρκετά επιτυχημένη voice acting ερμηνεία. Ο North πιθανόν να είναι γνωστός σε εσάς τους gamers μέσα απο άλλα video games όπως τα : Assassin creed, Spiderman shattered Dimensions, Batman arkham origins,  etc).

To παιχνίδι κατασκευάστηκε  από την High Moon Studios και η  παραγωγή  είναι της Activision.
Η αγάπη - κόλλημα που έχει η Activision με την Marvel είναι μια ιστορία που κρατάει απο το 1998 και το  playstation1.

 Είναι  ένα Action 3d game που παρουσιάζει τον   Ήρωα  εντελώς ψυχάκια. Όχι βέβαια πως δεν είναι. Ο χαρακτήρας μας ακούει όχι μόνο μία φωνή  αλλα δύο μέσα στο κεφάλι του και καθοδηγεί τον παίχτη σε μια απίστευτη ιστορία δράσης και χιούμορ.

Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε διάφορες τοποθεσίες, μερικές απο τις οποίες είναι αρκετά γνωστές περιοχές  του Marvel Universe όπως το Genosha Island.

Σεναριακά όπως είναι αναμενόμενο παίρνει  γενικότερα στοιχεία απο την Marvel έτσι όπως είναι λογικό κατα την διάρκεια του παιχνιδιού συναντάς αρκετούς γνωστούς χαρακτήρες όπως ο Wolverine, η Rogue, ο Cable κ.α.

Το Deadpool χρησιμοποιεί ένα σύστημα μάχης που θα σας φανεί πάρα πολύ γνωστό αλλά δυστυχώς με  εντελώς λανθασμένη  προσέγγιση. Θα το χαρακτήριζα ως μια εντελώς χάλια μεταφορά του  Batman Arkham  series. Το engine σου δίνει πάμπολλες επιλογές να αντιμετωπίσεις όσους αντιπάλους έχεις μπροστά σου. Με ένα σχετικά εύκολο συνδυασμό κινήσεων γνωστό και ως Kill streak - πηδάς απο τον έναν αντίπαλο στον άλλο. Αλλάζεις όπλα, χτυπάς με διαφορετικούς τρόπους και μαζεύεις combo points, τα οποία σου δίνουν DP points για να αγοράσεις νέες κινήσεις, δυνατότερα όπλα κλπ.

Στο  Deadpool θα παρατηρήσετε φτωχή μεταφορά αυτού του engine με αρκετά  Bugs και camera views τόσο λάθος, που θα σας κάνει να  μετανιώσετε ακόμα και  την αγορά του (Κακά τα ψέμματα).

Άλλα Have No Fear φίλοι μου γιατί το παιχνιδάκι έχει τόσα καλούδια  που  ισορροπείτε η κατάσταση. Όπως για παράδειγμα το σενάριο όπου βάζει το χεράκι του ο Deadpool και το κάνει αρκετά πικάντικο και διασκεδαστικό,  οι αρκετές επιλογές των όπλων, τα διάφορα finishing moves η τα stealth kills που θα σας κάνουν να διπλώσετε από τα γελια!!!!

Κατά την γνώμη μου είναι ένας τίτλος όπου θα καταφέρει να μείνει στην μνήμη σας όχι τόσο για το Gameplay του και τις πλούσιες επιλογές του, άλλωστε δεν είναι τα δυνατά του σημεία και δεν κατεφέρνει να εντυπωσιάσει άλλα για το καλοδουλεμένο του σενάριο και τις ιδιαιτερότητες του πρωταγωνιστή στις οποίες καλά έκαναν και έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα. Οι ώρες που θα περάσετε αν ξεκινήσετε να παίζετε αυτό το video game θα είναι πραγματικά ευχάριστες. Όσοι γνωρίζετε και αγαπάτε  τον Deadpool,  δαγκώστε το χωρίς φόβο!!!

Οι υπόλοιποι που θα το αγνοήσετε.... έννοια σας και ο Deadpool θα σας βρει!!

Διαβάστε περισσότερα »

Comic Film/Tv Characters that aren't from Comic Books

Όταν οι συγγραφείς προσαρμόζουν μια ιστορία από τα comic στην μεγάλη οθόνη ή δημιουργούν μια πρωτότυπη ιστορία βασισμένη σε κάποιον γνωστό σούπερ ήρωα, είναι συνήθες να βάλουν νέους χαρακτήρες που δεν υπήρχαν στο original υλικό. Φυσικά αυτό μπορεί να είναι κακό για την ταινία, αν οι "νέοι" κλέψουν την σκηνή από τους γνωστούς ήρωες και αντί να παρακολουθείς π.χ. τον Blade να κυνηγά vampires, να ασχολείσαι με τις ατάκες και τους κοιλιακούς του Ryan Reynolds.
Αντιθέτως υπάρχουν φορές που οι καινούργοι αυτοί χαρακτήρες ήταν τόσο καλοί που στάθηκαν άξια μαζί με τους πρωταγωνιστές και πολλές φορές τους δόθηκε η ευκαιρία να περάσουν και στα κόμικ.
Υπάρχουν αρκετά τέτοια παραδείγματα, αλλά εδώ θα αναφέρω τους 5 καλύτερους κατά την γνώμη μου.


Abraham Whistler (Blade)

Ο μέντορας του κυνηγού βρυκολάκων Blade, από την ομώνυμη ταινία του 1998, Abraham Whistler, έχει πάρει κάποια στοιχεία από τον αντίστοιχο μέντορά του στα κόμικ Jamal Afari. Οι διαφορές είναι βέβαια ότι ο Afari ήταν ένας μαύρος τζαζ τρομπετίστας και όχι ένας λευκός πρώην μηχανόβιος.
Σαν ένας άλλος Jedi Master, ήταν ο πατέρας που δεν είχε ο Blade, του στάθηκε από την μικρή ηλικία και του έμαθε να συμβιβάζεται με την ιδιαίτερη φύση του. Του έμαθε πολεμικές τέχνες, να ελέγχει τις υπερφυσικές του δυνάμεις και ιδιαιτέρως την δίψα του για αίμα. Ο Kris Kristofferson έδωσε μια πολύ καλή ερμηνεία σαν Whistler που έκλεβε την παράσταση.


Lionel Luthor (Smallville)

To Smallville, από το 2001 έως το 2011 που παιζόταν, πρόσθεσε αρκετά στις ιστορίες γύρω από τον πιο δημοφιλή ήρωα της DC τον Superman. Κάποια από αυτά ίσως δεν χρειάζεται να τα θυμόμαστε αλλά σίγουρα κάτι αξιόλογο ήταν ο χαρακτήρας του πατέρας του Lex Luthor, Lionel.
Στα κόμικ βέβαια, έχουν γίνει διάφορες ιστορίες γύρω από το origin του Lex Luthor, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που μαθαίναμε πολλές πληροφορίες γύρω από την οικογένεια του Lex. Ιδρυτής της Luthorcorp, ο Lionel ήταν ένας αδίστακτος, σκληρός επιχειρηματίας αλλά και αυστηρός πατέρας που πολλές φορές έλεγχε τον γιό του, δίνοντας του όμως πολύ λίγη προσοχή. Η έλλειψη πατρικής φιγούρας για τον Lex σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του και στην δημιουργία του σε αρχιεγκληματία και εχθρό του Superman. Ο John Glover αποδείχτηκε ιδανικός για τον ιδιαίτερο αυτό ρόλο.


Daryl Dixon (Walking Dead)

Η σειρά Walking Dead από τις πρώτες μέρες προβολής της έχει μεγάλη τηλεθέαση και έκανε μόδα τα ζόμπι. Βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ του Robert Kirkman μας βάζει σε ένα post apocalyptic σενάριο όπου για άγνωστους λόγους, οι νεκροί σηκώνονται και σκορπίζουν τον τρόμο στον πλανήτη. Τα ζόμπι βέβαια δεν είναι οι πρωταγωνιστές, αλλά η απειλή. Όσοι έχουν επιζήσει και παλεύουν για την ζωή τους, είναι οι βασικοί ήρωες του κόμικ.
Ο Daryl Dixon που μας συστήθηκε στην τηλεοπτική σειρά, είναι ένας από τους χαρακτήρες που δεν υπήρχαν στο αρχικό κόμικ. Αρχικά ήταν να παίξει στα πρώτα επεισόδια και να σκοτωθεί, αλλά έγινε γρήγορα πολύ δημοφιλής και τώρα είναι βασικό μέλος του cast. Η ερμηνεία του Norman Reedus βοήθησε να συμπαθήσει ο κόσμος τον ανεξάρτητο, ακοινώνητο, σκληρό νότιο που δείχνει να μην έχει τύψεις και μετάνοιες για ότι κανει. Αντι-ήρωας στην αρχή, αλλά μετά κύριο μέλος των επιζώντων αγωνίζεται και αυτός για επιβίωση. Ο Daryl είναι ο ορισμός του bad ass. Οδηγάει μια τσόπερ μηχανή, έχει απαθές βλέμμα και το όπλο του είναι ένα crossbow. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για το παρελθόν του έκτος από τον αδελφό του Merl.
Είναι από τους πιο δημοφιλής χαρακτήρες της σειράς και πολλοί παραδέχονται ότι είναι ο λόγος που βλέπουν Walking Dead.


Agent Phil Coulson (Iron Man, Avengers...)

Ο μυστικός πράκτορας Phil Coulson εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Iron Man του 2008, σαν το "πρόσωπο" του Strategic Homeland Intervention Enforcement and Logistics Division και αντιπροσώπευε την μυστική αυτή υπηρεσία που ασχολείται με τους σούπερ ήρωες και προστατεύει τον κόσμο. Ο θάνατος του μάλιστα, ένωσε τους Avengers για να ενωθούν και να αντιμετωπίσουν τον Loki. Επίσης στην καινούργια σειρά Agents of S.H.I.E.L.D. τον φέρνουν πίσω στη ζωή για να συνεχίσει το έργο του. Ο Clark Gregg δίνει μια πολύ cool ερμηνεία στον ικανό μυστικό πράκτορα και δεν γίνεται να μην τον συμπαθήσεις.


Dr Eric Selvig (Thor)

Ο φυσικός Dr Eric Selvig έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία Thor το 2011. Ήταν ο μέντορας της Jane Foster η οποία μελετούσε της σκουληκότρυπες στο διάστημα, όταν ο Thor έπεσε από τον ουρανό. Ήταν οι πρώτοι που ήρθαν σε επαφή μαζί του και τον βοήθησαν. Σουηδικής καταγωγής ο Dr Selvig (όπως και ο ηθοποιός Stellan Skarsgard που τον υποδύεται) αναγνώρισε τον Thor από τους μύθους της πατρίδας του και κατάλαβε με ποιόν είχε να κάνει. Στο τέλος προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Nick Fury για να μελετήσει το στοιχείο Τεσσεράκτιο. Στην ταινία Avengers είναι κάτω από τον έλεγχο του Loki και αναγκάζεται να τον βοηθήσει να ανοίξει την "είσοδο" για την εξωγήινη εισβολή. Μετά όμως μαζί με την Black Widow την κλείνουν και σταματούν την απειλή. Θα κάνει σίγουρα και εμφάνιση στην ταινία Thor: The Dark World.



Άλλοι γνωστοί χαρακτήρες που δεν είναι στο Top 5, αλλά αρέσαν στις ταινίες είναι:
Bob the Goon (Batman)

Otis (Superman The Movie)

Max Shreck (Batman Returns)

Διαβάστε περισσότερα »

Top 5 χειρότερων Super Hero Part II

Έχουμε ξαναπεί πως στον κόσμο των κόμικς συναντάς μέσα στις σελίδες τους, αληθινά αριστουργήματα. Ήρωες που σε κάνουν να θαυμάζεις τους δημιουργούς τους για την σύλληψη της ιδέας τους και φυσικά την άρτια μεταφορά τους στο χαρτί. Μέχρι εδώ όλα καλά. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις  ηρώων που αδυνατείς να καταλάβεις τι στον πέοντα σκεφτόντουσαν οι δημιουργοί τους. Η νοητική ή η ψυχολογική διαταραχή τους,   είναι τόσο εμφανής που την αναγνωρίζεις από τα πρώτα κιόλας καρέ. Με άλλα λόγια.... What the Fuck ???? 

Τεράστιο λάθος τους  να την εκφράσουν δημόσια και να κυκλοφορήσουν σειρές που φυσικά δεν προχώρησαν παραπάνω από κάποια τεύχη. Πως θα μπορούσαν άλλωστε ; Και εμείς κάθε μέρα σκεφτόμαστε εκατομμύρια μαλακίες αλλά δεν τις μετατρέπουμε σε κόμικ Υπέρ ήρωες.... Στο παρελθόν είχαμε ξανακάνει ένα Top 5 με τους χειρότερους Super Hero που υπάρχουν στην ιστορία των κόμικς. Μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας εδώ
Μας  έχετε ζητήσει επανειλημμένα και sequel. Δεν μπορούσαμε να σας χαλάσουμε το χατίρι.Ετοιμάσαμε και δεύτερο μέρος στο οποίο  αυτή την φορά, συμπεριλάβαμε και  κάποιους Super villains.Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την αντίστροφη μέτρηση.....


Νο 5 : Madame Fatal  

Αυτός ο χαρακτήρας ήταν δημιούργημα του Art Pinajian. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση μέσα από το Crack Comics  # 1, τον Μάιο του 1940. Συμπεριλαμβάνεται δηλαδή στην λεγόμενη Golden age of comics. Τρομάρα του....
Μέσα στις σελίδες του κόμικ, ο αναγνώστης παρακολουθεί τις ιστορίες μιας καλοστεκούμενης και υπέρ δραστήριας  γραίας, που λύνει μυστήρια και σαπακιάζει στα μπουνίδια διάφορους εγκληματίες... Ναι και όμως το κάνει. Μιλάμε για σωματική δύναμη που θα ζήλευε ακόμα και ο Batman. Τώρα πιθανόν θα αναρωτιέστε πως το καταφέρνει αυτό. Συγνώμη αλλά κάθε Super Hero που σέβεται τον εαυτό του έχει και κάποιο μυστικό. Το μυστικό της δύναμης της Madame Fatal κρύβεται σε ένα ζευγάρι όρχεις...
Στην πραγματικότητα είναι άνδρας!! Το όνομα του/της είναι Richard Stanton. Είναι ένας ξανθός,  γοητευτικός, έξυπνος άνδρας με πολλά λεφτά που βρίσκεται στην ακμή της σωματικής του δύναμης και επέλεξε να γίνει τιμωρός του εγκλήματος μεταμφιέζοντας τον εαυτό του σε γριέτζο...Αρχίζετε και εσείς τώρα να διακρίνετε πως κάπου κάτι δεν πάει καλά,  σωστά; Δεν νομίζω πως θα  υπήρχε κανένα πρόβλημα αν ο τύπος ήταν Master of Disquise και χρησιμοποιούσε τις μεταμφιέσεις του για να πατάξει το έγκλημα. Αλλά όχι.... Ντυνόταν μόνο γριά... Μάλλον τα κλασικά γιαγιαδίστικα ταγιεράκια είναι πιο πρακτικά από τις κολλητές ολόσωμες φόρμες , τις κάπες ή τις μάσκες για ένα Super hero κατά τον δημιουργό..

Ίσως κατά βάθος ο  σκοπός του ήταν να αποκτήσουν  οι συνταξιούχες γιαγιάδες αλλά και οι Cross Dressers ανα τον πλανήτη, έναν ήρωα που θα μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί του. Ποιος άλλος θα έλεγε " έλα να ντυθούμε γιαγιάδες και να παίξουμε τους Super hero ?
 '' Εσύ κυρά Κατίνα και εγώ κυρα Μάρω....'
 Αυτός ο χαρακτήρας  θα πρέπει να ήταν η πηγή έμπνευσης ταινιών τύπου : Tootsie και Μs Doubtfire. Πιθανόν και της αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς : Golden girls... Κατά τα άλλα δεν βρίσκω κανένα άλλο λόγο ύπαρξης του. Μια τραβεστί Super γιαγιά...πόσο μα πόσο λάθος...

Νο 4 : Stone Boy 

O stone boy είναι δημιούργημα των Edmond Hamilton και John Forte. Έκανε την παρθενική του εμφάνιση μέσα από το  Adventure comics #306 τον Μάρτιο του 1963.
Ο εξωγήινος Dag Wentim από τον πλανήτη zwen, είχε την ικανότητα να μετατρέπει το σώμα του σε πέτρα. Ικανότητα που εξέλιξαν όλοι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη για να  επιβιώσουν από τις 6μηνης διάρκειας νύχτες. Με άλλα λόγια είναι ένας ''αμυντικός μηχανισμός'' τύπου Suspended animation.
Στην ουσία όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια 6μηνη χειμερία νάρκη  καθώς όταν μετατρέπουν το σώμα τους σε πέτρα  δεν μπορούν να κουνηθούν καθόλου... 
χμμμμ....άρα ο αγαπητός Dag είναι μεν άτρωτος  Super hero αλλά ένας Super hero που  δεν χρησιμεύει απολύτως πουθενά....πιο pathetic πεθαίνεις..Ίσως βέβαια ως καλόγερος για ρούχα, παλτά, καπέλα να ήταν κάτι ξεχωριστό, ειδικά από θέμα design.  Τώρα που το σκέφτομαι  και ως πέτρινο άγαλμα,  θα ήταν ιδανικός κατουροσκατοσυλλέκτης πετούμενων πτηνών  ή ως αγαπημένο σημείο ούρησης αδέσποτων σκύλων.Να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.. Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως όταν είναι πέτρινος τα μαλλιά του δεν επηρεάζονται, παραμένουν ως έχουν. Σας έρχεται και εσάς η εικόνα κάποιον δαιμόνιων πιτσιρικάδων που παίζουν βάζοντας  φωτιά στα μαλλιά του  και γελούν σατανικά ;;
 Επίσης νομίζω πως είναι ο ιδανικός ''σάκος του μπόξ''. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ασπίδα  ικανή να δεχθεί άπειρα μπουνίδια και γενικότερα κάθε λογής χτύπημα. Αυτό θα ήταν αρκετά βολικό για τους συνεργάτες του στην Legion of substitute  heroes -   Ωχ! Μας την έπεσαν οι κακοί. Τι κάνουμε τώρα ; Χαλάρωσε ρε, άσε τον Dag να φάει όλο το ξύλο....

Για να είμαι  ειλικρινής,  οι δημιουργοί του κατάλαβαν την τεράστια  μ@λακία που έχουν κάνει  και έτσι στην πορεία,  αποφάσισαν πως μετά από αρκετή εξάσκηση  o Dug έμαθε να ελέγχει να ελέγχει τις δυνάμεις του. Μπορούσε πια να μετατρέψει όποιο σημείο του σώματος του ήθελε σε πέτρα, π.χ την γροθιά του. Όμως ήταν  αργά.Το πνευματικό τους παιδί ήταν πλέον ''καμμένο χαρτί''.

Νο 3 : Leather boy 

Ο Leather boy ή αλλιώς Gene Lorrene, είναι ένας χαρακτήρας που μόνο από την πρώτη ματιά μπορείς να καταλάβεις τα καταπιεσμένα σεξουαλικά απωθημένα των δημιουργών του  - Dan Slott  & Paul Pelletier.  Πραγματικά ο τύπος είναι στην κυριολεξία ο ορισμός του Party time των village people και του George Michael....Μην μου πείτε πως όταν κοιτάτε την φωτογραφία του, δεν σας έρχονται στο μυαλό οι σκηνές από τα Police Academy που διαδραματίζονταν  στο Blue oyster Club....και η μουσική που έπαιζε..ταταρατατατα ..
Αυτός  ο wanna be super hero  που στην πορεία παραστράτησε και έγινε κακό αγόρι, έκανε την πρώτη του  εμφάνιση  μέσα στο  Great Lake Avengers#1 τον Ιούνιο του 2005.
Εκτός από την χάλια αμφίεση του και το όλο story του,  θα μπορούσε με ευκολία να είναι μια  Super hero fetish παρωδία. 
Ο Leather boy ήταν ανάμεσα σε αυτούς που απάντησαν   την αγγελία του Mr. Immortal για την δημιουργία των Great Lake Avengers. Απάντησε στην αγγελία όμως νομίζωντας πως ζητούσαν άτομα για ένα νέο
S&M fetish group -  What the Fuck??)
Όταν φυσικά οι υπόλοιποι ήρωες κατάλαβαν περι τίνος πρόκειται και  πως δεν έχει  Κ Α Μ Ι Α  απολύτως υπέρ δύναμη - τίποτα- ποτέ - πουθενά,  τον έδιωξαν με τις κλοτσιές, ή μάλλον χτυπώντας τον ελαφρά στον πισινούλι.. ...  Άλλο ένα μπράβο στους άχρηστους δημιουργούς  για την δημιουργία ενός superhero χωρίς καμία δύναμη. ...
Μετά από καιρό οι Great Lake Avengers, χρειάστηκαν και πάλι νέα μέλη, για αυτό  έστειλαν προσκλήσεις σε όσους δεν αποδέχθηκαν  την πρώτη φορά .Όπως για παράδειγμα στην Squirrel girl.  Όχι όμως στον Leather boy. Αυτός το έμαθε και κάκιωσε. Ντύθηκε Dr.Doom, μπήκε κρυφά στο headquarter τους και δολοφόνησε εν ψυχρό τον σκίουρο pet & sidekick της  Squirrel girl, Joe....δεν γινόταν να σκοτώσει την ίδια την Squirrel girl ; Ti του έφταιξε ο καημένος ο σκίουρος...

Αγγελία, S&M fetish group, δολοφονία σκίουρου....χμμμ... Οι δημιουργοί νομίζω πως πρέπει απεγνωσμένα να ζητήσουν βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους η ψυχιάτρους ή να σταματήσουν την χρήση ψυχοτρόπων ουσιών.
Καταλαβαίνω πως ένας πιθανός λόγος ύπαρξης ενός τέτοιου χαρακτήρα είναι η προσπάθεια να προσεγγίσεις νέο και τελείως διαφορετικό αναγνωστικό  κοινό. Όταν  όμως ο χαρακτήρας σου φοράει ένα κόκκινο ball gag στραποναρισμένο στο στόμα του, φοράει αλυσίδες και κάποια κομμάτια δέρμα καλύπτουν το κορμί του,   νομίζω πως στοχεύεις σε κάποιο  συγκεκριμένο κοινό..Λάθος ιδέα, χείριστη εκτέλεση.


Νο 2 :Codpiece 

Ένας Super Villain που  πήρε το όνομα του  από το αξεσουάρ που φορούσαν οι άνδρες περασμένων αιώνων,  για να καλύψουν αλλά και να δώσουν έμφαση στα γεννητικά τους όργανα..κοινώς @ρχιδοσακούλα...
 Ο codpiece εμφανίστηκε μόνο σε ένα τεύχος ( γιατί άραγε;). Μέσα στο Doom Patrol # 70 - the laughing game  που εκδόθηκε από την Vertigo comics και είναι πνευματικό τέκνο της Rachel Pollack..
Ομολογώ πως είναι αρκετά πρωτότυπη η  έμπνευση της δημιουργού,  να φτιάξει  έναν penis themed χαρακτήρα αλλά αναρωτιέμαι τι ήθελε να ''περάσει''  μέσα από αυτόν στο αναγνωστικό κοινό...λυπάμαι αν γίνομαι σεξιστής, αλλά νομίζω πως δεν είναι τυχαίο πως το σύνολο της δουλειάς της  θεωρείται μεγάλη έμπνευση για το γυναικείο φύλλο. Άλλωστε size actually does matter ...
Η εμφάνιση του  χαρακτήρα είναι σχετικά συμπαθητική. Φοράει έναν εξωσκελετό που του χαρίζει τις δυνάμεις του και τα χρώματα της στολής του δεν είναι άσχημα.. Όταν όμως κοιτάς τον γιγάντιο ρομποτικό παργαλάτσο  που ξεπροβάλει από τον καβάλο του δεν γίνεται να μην ξαπλωθείς από τα γέλια.. Αυτή η εικόνα καταστρέφει τα πάντα. 

O codpiece βασανιζόταν από τα εφηβικά του χρόνια από complex κατωτερότητας σε ότι αφορούσε το μικρό του φισφιρίκο... η κοπέλα του στον σχολείο τον άφησε γιατί δεν ήταν ''αρκετά μεγάλος΄΄Αυτή βέβαια μιλούσε για το ύψος του αλλά ο Codpiece δεν δεχόταν κουβέντα...έτσι μετά από χρόνια αποφάσισε να εκδηλώσει όλη την συσσωρευμένη οργή που έκρυβε μέσα του και έφτιαξε ένα γιγάντιο μεταλλικό ομοίωμα πέους που του χάριζε τις δυνάμεις του και αποφάσισε να γίνει εγκληματίας.. Η ρομποτική του ''ματσόλα'' είχε αρκετές χρήσεις.Μεγάλο όπλο κυριολεκτικά... Γινόταν τρυπάνι, κανόνι που εκτόξευε ριπές ήχου και λέιζερ. Επίσης έβγαινε από μέσα του ένα γιγάντιο ψαλίδι, μια τεχνητή γροθιά και ένας βραχίονας που χρησιμοποιούσε για τρίτο χέρι..είδες τι μπορείς να κάνεις αν είσαι τεράστιος ;....
Αν και ήταν άξιος,  στο τέλος έχασε σε μάχη από την Coagula ..μια υπέρ ηρωίδα transsexual !!! και κατέληξε στην φυλακή. Καλύτερα για εμάς. Η εικόνα ενός τέτοιου φουρνόξυλου είναι 100% γελοία και ταυτόχρονα τρομακτική.

No1 : Extrano

O Extrano που στα Ισπανικά το όνομα του σημαίνει παράξενο, εμφανίστηκε για πρώτη φορά μέσα από το Millennium #2 της DC comics, τον Ιανουάριο του 1988. Το πραγματικό του όνομα ήταν Gregorio de la vega.Δημιουργοί του ήταν ο Steve Englehart και ο Joe Staton. Και οι δύο έχουν δείξει καλά δείγματα δουλειάς,   έτσι απόρησα όταν είδα τα ονόματα τους.να μοστράρουν πλάι στην φιγούρα του ντελικάκου μάγου.  Όλοι έχουμε τις κακές δημιουργικές στιγμές  μας, αλλά όχι και έτσι. Φυσιογνωμικά οχαρακτήρας,  μοιάζει με  τον Salvador Dali, σε μια αρκετά πιο κακοντυμένη  και θυληπρεπής εκδοχή. Εν τάχη θα αναφέρω πως ο Extano είναι ένας Ισπανός gay μάγος που όταν μιλάει για τον εαυτό του χρησιμοποιεί την λέξη ''auntie''....
Αποκαλεί τον ευατό του με άλλα λόγια θείτσα...


Η όλη  αεράτη, πεταχτή και γεμάτη σκέρτσο συμπεριφορά του,  περιγράφεται εύστοχα με τον χαρακτηρισμό ''φτερά και πούπουλα''...ή με το '' κοντούλα λεμονιά''.  Ήταν βασικό μέλος της Super hero  ομάδας, New Guardians και οι  μαγικές δυνάμεις του ήταν πραγματικά αξιόλογες. Δυνάμεις που θα ήθελε να έχει κάθε μάγος που σέβεται τον εαυτό του. Όμως όταν εξαπολύει ριπές ενέργειας από τα χέρια του και φωνάζει δυνατά ''Να να να ατακτούλη κακοποιέ'' όλα τα θετικά του σημεία μηδενίζονται αυτόματα. Πως να πάρεις στα σοβαρά ένα μάγο που κάνει ξόρκια φωνάζωντας '' ουι, ουι, ουι,  η θείτσα τώρα θα σου δείξει τι μπορεί να κάνει....και ξέρεις πως μιλάει για τον εαυτό του.. Μα είναι τόσο  άρρωστο αυτό...
Ακόμα μεγαλύτερο λάθος ήταν οι προσπάθειες που έκαναν οι δημιουργοί να δεί το αναγνωστικό κοινό αυτό τον χαρακτήτα στα σοβαρά...10.000 φορές να το γύρναγαν σε κομωδία. Νομίζω πως θα πήγαινε πολύ καλύτερα. Και είναι άσχημο να υποτιμάς την νοημοσύνη των αναγνωστών με αυτόν τον τρόπο. Σε μια από τις μάχες του, δέχθηκε την επίθεση από έναν gay vampire φορέα του AIDS με το όνομα Hemo Goblin και έτσι έγινε και ο ίδιος φορέας....Οτι τί ;;;;   gay vampire φορέα του AIDS ;;;;;;  Γιατί ; Για ποιό λογο; Ti σκατά είχαν στο κεφάλι τους όταν έγραφαν τέτοιο σενάριο...
 Αναγνωρίζω πως η προσθήκη του στο κόμικ, είχε ως σκοπό να λειτουργήσει ως comic relief, αλλά πραγματικά είναι η χειρότερη εκδοχή που θα μπορούσαν να σκεφθούν...
Νομίζω πως το όλο story του  βασικά,  είναι  απλά μια προσβολή  προς όλους τους ομοφυλόφιλους και τους φορείς του AIDS . Όταν προσεγγίζεις τόσο λεπτά θέματα καλό είναι να τα σεβαστείς κιόλας.

Διαβάστε περισσότερα »

Comic Book Heroes vs Comic Book Heroes in films

Με τις ταινίες με σούπερ ήρωες να παίρνουν φωτιά και να γεμίζουν τις αίθουσες, όλο και περισσότερος κόσμος βλέπει τους αγαπημένους του heroes ή villains να ξεπηδούν από το χαρτί και να παίρνουν σάρκα και οστά στην μεγάλη οθόνη. Είναι χαρακτήρες που τους διαβάζαμε από μικροί και συνεχίζουμε ακόμη και τώρα. Άρα περιμένουμε να αντιμετωπιστούνε με σεβασμό και η παραμικρή διαφορά θα φανεί στους φίλους των κόμικς. Και αυτό δεν συγχωρείται σήμερα γιατί με το internet πολύ γρήγορα μια ταινία μπορεί να θαφτεί και να ξεχαστεί. Παρακάτω θα δούμε τις περιπτώσεις που ο χαρακτήρας της ταινίας σε σχέση με το κόμικ, είχαν πολύ λίγο έως καθόλου σχέση, με αποτέλεσμα πολλές φορές να χαλάει και την ίδια την ταινία.

Sandman/Venom vs Sandman Venom (Spiderman 3)

Το ίδιο το φίλμ ήταν αρκετά κακό οπότε περίμενε κανείς ότι θα τα κάνουν λίγο σαλάτα με τους γνωστούς εχθρούς του Spidey. Αν και κράτησαν ίδιο το origin του Sandman, σαν τον κακοποιό Flint Marko ο οποίος μπλέχτηκε σε ένα πείραμα και τα μόριά του ανακατεύτηκαν με αυτά της άμμου, η συνέχεια ήταν καταστροφική. Από το πρώτο Spiderman είδαμε ότι ένας κακοποιός σκότωσε τον θείο του Peter Parker, τον Ben, με αποτέλεσμα να τον κάνει να θέλει να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη, όπως άκριβώς και στο κόμικ. With great power.... και τα γνωστά. Για κάποιο λόγο οι ιδιοφυείς σεναριογράφοι θέλησαν να δείξουν ότι ο πραγματικός δολοφόνος ήταν ο Flint Marko, όπου στο τέλος μετανιώνει κιόλας. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ο Parker τον συγχωρεί και κοιτάζονται βουρκωμένοι στο ξημέρωμα. Μόνο σε reality show με super heroes αυτή η πλοκή.

Όσο για τον Venom, είδαμε στο περίπου πως το εξωγήινο συμβιωτικό μπήκε στον ρεπόρτερ Eddie Brock, αλλά το casting ήταν εδώ λίγο άκυρο. Ο ηθποποιός Topher Grace ήταν λίγο κοντούλης και δεν είχε την σωματική διάπλαση του Venom, ο οποίος είναι λίγο τεράστιος και τα εφέ δεν έφταναν για να σωθεί η κατάσταση. Και επίσης σαν να μην έφτανε αυτό ο Venom βγαίνει από την μέση μετά από 10 λεπτά στο τέλος της ταινίας σαν guest star. Ο Stan Lee περισσότερο χρόνο είχε στα cameo που κάνει.

Bane vs  Bane (Batman & Robin)

Στην ταινία Batman & Robin έχουμε αναφερθεί πολλές φορές ως η χειρότερη super hero movie. Υπάρχουν τόσα λάθη και άσχετοι διάλογοι, που το Plan 9 From Outer Space του Ed Wood φαντάζει αριστούργημα μπροστά της. Από εκεί δεν γλιτώνει ούτε ο Bane, ένας από τους πιο φοβερούς και δύσκολους αντιπάλους του Batman. Ο χαρακτήρας του είναι μεθοδικός, έξυπνος και ικανός απένανται στον Σκοτεινό Ιππότη. Όπως είδαμε στο The Dark Knight Rises είχε μεγαλώσει σε φυλακές με κάθε λογής εγκληματίες γύρω του, αλλά η μεταμόρφωσή του έγινε όταν διοχέτευσαν υγρό "venom" που του έδωσε την υπερφυσική του δύναμη. Ήταν το μόνο στοιχείο που το Batman & Robin κράτησε ίδιο με το κόμικ. Κατά τα άλλα ο Bane εμφανίζεται σαν ένας κινούμενος καθυστρερημένος σφίχτης που επαναλαμβάνει ότι λέει η Poison Ivy και διαλύει τοίχους. Σκέτος όλεθρος η εμφάνιση του.

The Mask vs The Mask (The Mask)

Λίγοι ξέρουν ότι το The Mask πριν γίνει ταινία, ήταν κόμικ και δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε για παιδιά. Ο χαρακτήρας λεγόταν Big Head στο κόμικ και το alter ego του, ο Stanley Ipkiss δεν κράτησε τόσο πολύ. Η ιστορία αφορούσε μια μάσκα που όποιος την φόραγε απόκτουσε δυνάμεις και γίνόταν πολύ βίαιος σε όποιον δεν συμπαθούσε. Ο Ipkiss την φορούσε και αποκούσε δολοφονικά ένστικτα σκορπώντας πτώματα γύρω του. Στο τέλος η κοπέλα του τον πυροβόλησε όταν την έβγαλε. Η μάσκα παραδώθηκε αργότερα στον αστυνόμο Kellaway, ο οποίος υπάρχει και στην ταινία, που την φοράει και κυνηγάει εγκληματίες με διάφορους ανορθόδοξους αλλά πάντα βίαιους τρόπους. Τελικά καταλαβαίνει ότι η μάσκα τον εξουσιάζει και αποφασίζει να την ξεφορτωθεί θάβοντας τη. Στην ταινία του 1994, όσο απολαυστική και αν είναι, πολύ λίγη σχέση έχει με το κόμικ. Ο Jim Carrey στο ρόλο του Stanley Ipkiss, φορώντας την μάσκα γίνεται καρτούν και επιδίδεται σε διασκεδαστικούς ρόλους χωρίς να προκαλεί άσκοπη βία. Η ταινία είναι καθαρή κωμωδία και τίποτα παραπάνω. Επίσης και ο στυνόμος Kellaway δεν φορά ποτέ την μάσκα.

John Constantine vs John Constantine (Constantine)

Όταν ανακοινώθηκε ότι θα γυριστεί ταινία από το κόμικ Hellblazer, ο δημιουργός του Alan Moore απέσυρε το όνομά του από τα credit. Βασικά όλα τα χαρακτηριστικά που έδωσαν αξία στο κόμικ δεν υπάρχουν στην ταινία. Ο John Constantine στο κόμικ είναι ένας τυχωδιώκτης περιπλανώμενος, μανιώδης καπνιστής, με πολλά ελαττώματα και κακίες, που μάχεται με τα πλάσματα του σκότους και προσπαθεί να θεαπεύσει τον καρκίνο του πνεύμονα που έχει. Με κάθε τέχνασμα που έχει κατορθώνει κάθε φορά να νικάει, κάνοντας έτσι πολλούς εχθρούς στον κάτω κόσμο. Στην ταινία κυνηγά δαίμονες και θυσιάζει τον εαυτό του με σκοπό να σώσει μια κοπέλα, προκαλώντας τον Διάβολο να του θεραπεύσει τον καρκίνο για να ζήσει και να πεθάνει αργότερα κατεβαίνοντας στην κόλαση. Και κόβει και το κάπνισμα. Έτσι το Χόλλυγουντ φτιάχνει happy end και περνάει το μύνημα του. Κάτι τέτοιο δν θα έκανε πότε ο κόμικ Constantine γιατί απλά είναι μισάνθρωπος, καταστροφικός και καθόλου πονόψυχος. Και τέλος είναι ξανθός, Άγγλος, με την εμφάνιση του τραγουδιστή Sting και δεν μοιάζει καθόλου με τον Neo.

Deadpool vs Deadpool (X-Men Origins: Wolverine)

Η ταινία X-Men Origins: Wolverine ήταν μια ματιά για τα πρώτα βήματα του Wolverine που σε αρκετούς δεν άρεσε τόσο. Μπορεί το σενάριο να μην ήταν τόσο δυνατό και να είχε αρκετούς μεταλλαγμένους με λίγο screen time, είχε και έναν Deadpool που ήταν απογοητευτικός. Όταν ανακοινώθηκε ότι ο Ryan Reynolds θα έπαιρνε τον ρόλο, είχα ελπίδες ότι ο φλύαρος και φαφλατάς σούπερ ήρωας θα ήταν καλή πρόκληση για τον κωμικό ηθοποιό. Αλλά όμως εκτός από την αρχή της ταινίας που τον βλέπουμε σε δράση, η συνέχεια δεν έχει καμία με τον ήρως της Marvel. Καταρχήν σήμα κατατεθέν του Deadpool είναι το "breaks the fourth wall" δηλαδή μιλά στο κοινό σαν να παίζει σε θέατρο, πράγμα που δεν κάνει καθόλου στην ταινία. Επίσης στο τέλος που εμφανίζεται ξανά, του έχουν ράψει το στόμα (αν είναι δυνατόν στον Merc with a Mouth!) και του έχουν δώσει άσχετες δυνάμεις, όπως τηλεμεταφορά, λεπίδες να βγαίνουν από τα χέρια και την ικανότητα να πετά ακτίνες από τα μάτια. Ότι να 'ναι δηλαδή. Ευτυχώς που υπήρχε μια μικρή εμφάνιση του Gambit που μας ικανοποίησε κάπως.

Mandarin vs Mandarin (Iron Man 3)

Από το trailer του Iron Man 3 είδαμε ότι θα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον μεγάλο αντίπαλό του Iron Man τον Mandarin. Ο Mandarin είναι ένας πανέξυπνος επιστήμονας, master των πολέμικών τεχνών, έχοντας πάντα την διάθεση να καταστρέψει τον κόσμο. Στην κατοχή του έχει 10 μαγικά δαχτυλίδια που το καθένα έχει δυνατότητες πέρα του ανθρώπινου νου. Είναι ο πιο παλιός και ίσως ο πιο επικύνδυνος εχθρός του Iron Man. Και από την αρχή είδαμε την καταστροφική του μανία όπου μέχρι την μέση της ταινίας περιμέναμε να δούμε μια αναμέτρηση ανάλογη των κόμικ. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο γίνεται μια παράλογη ανατροπή και αποκαλύπτεται ότι ο Mandarin είναι ένας τελειωμένος ηθοποιός που πληρώθηκε από τον πραγματικό κακό της ταινίας τον Aldrich Killian που τον έπαιζε ο Guy Pearce, για να τρομοκρατεί τον κόσμο. Πραγματικό χαστούκι στους φαν του Iron Man που είχαν την ελπίδα να δουν κάτι αξιόλογο. Και είναι άσχημο γιατί στο trailer παρουσιάζεται σαν ο κύριος εχθρός του Iron Man και επίσης για όσους το ξέχασαν, υπήρχε και ένα μικρό hint από την πρώτη ταινία ότι η οργάνωση Ten Rings που απαγάγει τον Tony Stark είχε κάποια σχέση με τον Mandarin. Μεγάλο λάθος που μείωσε και άλλο την μέτρια αυτή ταινία.

Galactus vs Galactus (Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer)

Στην συνέχεια της ταινίας Fantastic Four είδαμε ένα καταπληκτικό Silver Surfer που πιστέυω ότι ικανοποίησε τους πάντες. Αλλά δυστυχώς μέχρι εκεί. Η ταινία ήταν μέτρια με βαρετούς διαλόγους και είχε πολλά κενά. Ένα από τα άσχημα ήταν και η απεικόνηση του Galactus. O Galactus είναι μια οντότητα που ταξιδεύει το σύμπαν και τρέφεται από πλανήτες καταστρέφοντάς τους. Είναι τεράστιος και έχει μια πολύ χαρακτηριστική εμφάνιση και στολή που αν θυμάμαι καλά δεν έχει αλλάξει ποτέ στα κόμικ. Στο Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer, ο Galactus εμφανίζεται σαν ένα μεγάλο πολύχρωμο νέφος που κυκλώνει τους πλανήτες και τους καταστρέφει χάνοντας έτσι το μεγαλείο και την τρομακτική του μορφή. Αν ήθελαν να μείνουν πιστοί στο κόμικ μπορούσαν, όσο περίεργο φαινόταν ένας γίγαντας να αιωρείται στο διάστημα, να τον έκαναν έτσι. Η τεχνολογία μπορεί να κάνει θαύματα αλλά εδώ τα σπέσιαλ εφέ μάλλον θεωρήθηκαν υπερβολή.

Catwoman vs Catwoman (Catwoman)

Το μόνο κοινό που έχουν η Catwoman με την Halle Berry και η Catwoman της DC είναι το όνομα και τίποτα άλλο. Δεν είναι η Selina Kyle αλλά η Patience Phillips(?) η οποία ανακαλύπτει ότι η μεγαλοεταιρία καλλυντικών που δουλεύει, παράγει προϊόντα με άσχημες παρενέργειες στους πελάτες τους. Οι παρενέργειες επηρεάζουν και εμάς που απορούμε με το σενάριο που θέλει την Patience να δολοφονείται και να επιστρέφει στη ζωή από μια αρχαία Αιγυπτιακή γάτα που της δίνει υπερφυσικές δυνατότητες. Είναι ένα origin επιστημονικής φαντασίας που ξεπερνάει κάθε παράλογη ιστορία. Ευτυχώς που λυπηθήκαν το περιβάλλον της DC και δεν μπλέξανε τον Batman σε αυτή την παρωδία. Εμφανισιακά δεν το συζητάμε, μόνο νιαουρίζουμε.

Διαβάστε περισσότερα »

Batman Zero Year

Καθώς βρισκόμαστε στο κατώφλι της κυκλοφορίας του πολυαναμενόμενου videogame Batman : Arkham Origins είναι μια καλή ιδέα να σας παρουσιάσω το εξαιρετικό Batman : Zero Year,ένα διαμάντι της New 52 σειράς Batman της DC.

Για όσους δεν γνωρίζουν τα New 52 είναι σαν ένα "soft reboot" σε όλο το franchise της DC,όπως αναφέρει η ίδια η εταιρία.Στο μέλλον θα γράψω ένα σχετικό άρθρο να το αναλύσουμε καλύτερα,για την ώρα θα ασχοληθούμε με την καταπληκτική συνεργασία του ιδιαίτερα χαρισματικού Scott Snyder(σενάριο) και του φοβερού Greg Capullo(σχέδιο) που μας πρόσφεραν για ακόμα μια φορά μία ίσως απ'τις καλύτερες ιστορίες του Σκοτεινού Ιππότη μετά το best-seller Batman : The Court Of Owls με το οποίο μας άφησαν άφωνους το 2011-12(μμμ,πρέπει να γράψω και γι'αυτό...εν καιρό).Μιλάμε πάντα για την σειρά Batman New 52,να μην μπερδευόμαστε.

                                               Zero Year


Η σειρά Zero Year ξεκίνησε στο 21ο τεύχος της σειράς Batman(The New52) τον Ιούνιο που μας πέρασε και θα ολοκληρωθεί σε περίπου ένα χρόνο ή 11 μηνιαία τεύχη αν προτιμάτε...ή του χρόνου τον Ιούνιο...στο θέμα μας.Η DC ζήτησε απ'τον Scott Snyder,το καινούριο της αστέρι όπως πολλοί των χαρακτηρίζουν, να γράψει μια origin ιστορία για τον Σκοτεινό Ιππότη.Ο ίδιος αναφέρει σε συνέντευξή του στην εκπομπή του Kevin Smith "Fatman on Batman" ότι ένιωσε μεγάλη τιμή αλλά και μεγάλο άγχος παράλληλα(τουλάχιστον για λίγο) όταν του ζητήθηκε.Δεν είναι και εύκολο να γράψεις καινούριο κομμάτι για τα origins ενός απ'των διασημότερων υπερηρώων στον κόσμο.
Προς στιγμήν φαίνεται οτι ο κύριος S.Snyder τα καταφέρνει μια χαρά,έχοντας βέβαια δίπλα του το διαβολικά όμορφο σχέδιο του Greg Capullo (Spawn) ο οποίος αξίζει να πούμε ότι έχει ταιριάξει πάρα πολύ καλά στην DC και στον συγκεκριμένο τίτλο.Σαν άλλο "Δυναμικό Ντουέτο" έχουν κατα την γνώμη μου ανεβάσει την νέα σειρά σε επίπεδα που κανένας δεν περίμενε,ούτε η ίδια η DC.Η συνεργασία τους αυτή όπως φάνηκε και στο παρελθόν είναι η τέλεια "συνταγή" γι'αυτόν τον θρυλικό τίτλο.

                                         Secret City

Η σειρά Zero Year θα χωριστεί σε τρία κεφάλαια εκ τον οποίων το πρώτο με τον τίτλο "Secret City" ολοκληρώθηκε αν δεν κάνω λάθος με το τεύχος #23 που εκδόθηκε αυτό τον μήνα.Θα ακολουθήσει τo "Dark City" που θα ολοκληρωθεί και αυτό σε τρία με τέσσερα τεύχη(άγνωστο ακόμα) και έπειτα θα κλείσει με το κεφάλαιο "Wild City".

Στο Zero Year μας παρουσιάζεται ένας Bruce Wayne αφού έχει γυρίσει στο Gotham μετά απ'την πολυετή απουσία του και τον ακολουθεί στα πρώτα του βήματα σαν vigilante χωρίς ακόμα να φοράει την μάσκα του Σκοτεινού Ιππότη.Γίνεται μια εκ νέου παρουσίαση της Red hood gang με την οποία έρχεται αντιμέτωπος ο νέος και άπειρος ακόμα Bruce προσπαθώντας να βρεί τα "πατήματα"στην "καριέρα" που θέλει να ακολουθήσει.Απ'την άλλη θα μας φέρει σε επαφή με δολοπλοκίες και ένα σκοτεινό σχέδιο που έχει επίκεντρο τις Wayne Industries και φαίνεται πως πίσω απ'ολα κρύβεται ο Edward Nigma.
Δεν θέλω να εμβαθύνω άλλο στην ιστορία, απ'την μια γιατί βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημα και απ'την άλλη γιατί είναι τόσο καλογραμμένη και καλοσχεδιασμένη που αξίζει και με το παραπάνω να την διαβάσετε.Εκεί που θα σταθώ είναι οτι ο Snyder έχοντας σαν οδηγό το αγαπημένο του όπως δήλωσε Batman : Year One του Frank Miller κάνει εξαιρετική δουλειά συνδέοντάς το με το Zero Year.Κατα τον ίδιο (και την DC) δεν θα μπορούσε σε αυτό το origin story του Batman να αφαιρέσει την αριστουργηματική δουλειά του Miller.Έτσι λοιπόν γεννήθηκε και ο τίτλος Zero Year που όπως καταλάβατε αν το Year One του Miller ήταν η πρώτη χρονιά του Batman σαν Batman, το Zero Year είναι τα πρώτα βήματα του Bruce στο να γίνει ο ήρωας του Gotham πριν φορέσει τη στολή.
Ο Greg Capullo μας δείχνει για άλλη μια φορά το σχεδιαστικό του ταλέντο με υπέροχα σχέδια που σε καθηλώνουν σε κάθε σελίδα ενώ αξίζει να αναφέρω και την πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει ο Danny Miki στα μελάνια.
Είτε είστε fan του Σκοτεινού Ιππότη,είτε δεν είστε και θέλετε από κάπου να ξεκινήσετε,το Ζero Year είναι μια απ'τις καλύτερες επιλογές για ανάγνωση στη καινούρια σειρά Batman the New 52.Οι παλιοί σίγουρα θα το αγαπήσουν(αν και νομίζω ότι ήδη το έχουν ξεκινήσει και το λατρεύουν) και οι καινούριοι θα κολλήσουν χωρίς να το περιμένουν.
Από εμένα καλή ανάγνωση,θα τα ξαναπούμε μόλις επιστρέψω απ'το Gotham στο οποίο θα βρίσκομαι απ'της 25 του μήνα ;)

'Til Next Time!

Διαβάστε περισσότερα »