Edika

Ο Edouard Carali ή Edika, όπως είναι κατά κόσμον γνωστός, γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου το 1940 σε κάποιο προάστιο του Καΐρου και είναι ένας Γάλλο - Αιγύπτιος σχεδιαστής κόμικ, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το εκφραστικό και, πολλές φορές, εξωφρενικά αστείο σχέδιο και τις παράλογες και θεότρελες ιστορίες που ζούνε οι χαρακτήρες που ζωντανεύει στο χαρτί.

Το στυλ του είναι σήμα κατατεθέν, αφού μπορείς από μια και μόνο εικόνα να καταλάβεις την δουλειά του - δείγμα κορυφαίου δημιουργού. Τα comic strips που έχει δημιουργήσει, έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, στα Ιταλικά, στα Ισπανικά, στα Γερμανικά, στα Σουηδικά και στα Ελληνικά. Στην χώρα μας, οι δημιουργίες του έχουν κυκλοφορήσει από την ΒΑΒΕΛ και τις εκδόσεις Πάρα Πέντε.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην διαφήμιση αλλά όταν μετακόμισε από το Λίβανο στην Γαλλία, άρχισε να ασχολείται δειλά με τα κόμικς. Αν και δεν έχει σπουδάσει γραφικές τέχνες, άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του σε αρκετά περιοδικά όπως το Pilote, το Charlie Mensuel και το Psikopat, περιοδικό στο οποίο ιδιοκτήτης ήταν ο αδερφός του, Paul Carali.
Η αγάπη για την σκιτσογραφία είναι οικογενειακό φαινόμενο μιας και αυτός, ο αδερφός του, η ανιψιά του και ο ανιψιός του, ασχολούνται επαγγελματικά με αυτήν.
Μεγάλο βήμα στην πορεία του, στον χώρο της ένατης τέχνης, ήταν η συνεργασία του με τον Gotlib - έναν από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας Γαλλόφωνων κόμικς για ενήλικο κοινό, στο περιοδικό Fluide Glacial.
Οι χαρακτήρες του σχεδόν έχουν βιωματικό χαρακτήρα, όπως λέει και ο ίδιος και κάποιοι από αυτούς που έχουν ξεχωρίσει είναι ο Bronski Proko και η οικογένεια του. Η γυναίκα του Olga , τα παιδιά τους Nini και George και μια γάτα που αν και δεν μιλάει, έχει ανθρώπινη συμπεριφορά με το όνομα Clarke Gaybeul (φόρος τιμής στον ηθοποιό Clark Gable).

Οι ιστορίες του συχνά δεν έχουν  πάντα μια ενιαία φόρμα πλοκής  και πολλές φορές δεν καταλήγουν κάπου - δεν έχουν τέλος. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, δεν χτίζει μια θεματολογία με αρχή - μέση - τέλος, αλλά χτίζει ένα story γύρω από ένα στιγμιότυπο που του φαίνεται αστείο και απαραίτητο. Για αυτό και αρκετές φορές χρησιμοποιεί την Metaference - metafiction, τεχνική στην οποία οι ήρωες γνωρίζουν πως είναι χαρακτήρες κόμικ ή ήρωες βιβλίου, προσθέτοντας έτσι άλλο ένα σουρεάλ στοιχείο στην πλοκή της ιστορίας.
Επηρεασμένος απο το παράλογο χιούμορ των ασπρόμαυρων ταινιών του Jerry Lewis και με την απόλυτη ελευθερία που του έδωσε ο Gotlib, ξέφυγε από το συνηθισμένο και δημιούργησε κάτι απρόσμενο, κάτι που ο αναγνώστης δεν περιμένει να διαβάσει. Αρκετά ριζοσπαστικό, αν σκεφτεί κανείς τα δεδομένα της εποχής
Αυτή η διαφορετικότητα ταιριάζει και με την ψυχοσύνθεση του είχε πει κάποτε, για αυτό και μέσα από το έντονο κοντράστ του σχεδίου και του κειμένου προσπαθεί να μην ακολουθεί την εξέλιξη της πλοκής για να μην βαριέται ο αναγνώστης αλλά και ο ίδιος.

Οι ήρωες του με την χαρακτηριστική μεγάλη μύτη, συχνά ζουν αστείες καταστάσεις γύρω από το sex και δεν διαθέτουν το αίσθημα της ντροπής που χαρακτηρίζει τον ίδιο ως άνθρωπο.
Έχει δημιουργήσει και strips, επιστημονικής φαντασίας τελείως διαφορετικά από την δουλειά που τον έχει κάνει γνωστό αλλά λόγω χαμηλών πωλήσεων, αποφάσισε να ασχολείται μόνο με αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει; Άλλωστε έχει προσφέρει τόσα στην ένατη τέχνη που μόνο ευχαριστώ μπορούμε να πούμε.

Με τα χρόνια έχει χάσει την διάθεση να γράφει τόσο ακραία σενάρια αλλά ο ενθουσιασμός του όταν βάζει την τελική υπογραφή σε ένα έργο που μόλις έφτιαξε, είναι όπως τον καιρό που πρωτοξεκίνησε.
Το σίγουρο είναι πως είναι ένας από τους κορυφαίους σχεδιαστές του είδους και πως όλα αυτά τα χρόνια μας έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές γέλιου.