Judge Dredd

Η πρώτη μου επαφή με τον Δικαστή Ντρεντ έγινε πριν από πολλά χρόνια στο περιοδικό Αγόρι. Κάθε εβδομάδα περίμενα με αγωνία να διαβάσω τις περιπέτειες ενός αντιήρωα σε μια μεγαλούπολη σε ένα μακρινό μέλλον.

Με την φράση “I am the Law” έλεγε σε όλους τους κακοποιούς ποιος είναι το αφεντικό και κέρδιζε τον σεβασμό και τον τρόμο.

Όλα όμως άρχισαν από το 2^ο τεύχος του αγγλικού περιοδικού επιστημονικής φαντασίας 2000 AD το 1977. Από τότε μέχρι και σήμερα ο Judge Dredd είναι η μακροβιότερη ιστορία του περιοδικού. Δημιουργός του είναι ο John Wagner και ο Carlos Ezquerra  και πρώτος σχεδίασε τις περιπέτειές του ο Mike Mc Mahon. Άλλοι καλλιτέχνες που έδωσαν ζωή στον Dredd με το πενάκι τους είναι οι Brian Bolland, Ron Smith, Simon Bisley, ενώ έγραφαν ιστορίες εκτός από τον John Wagner οι Garth Ennis, Mark Millar, Grant Morrison και άλλοι.

Η δράση λαμβάνει χώρα στην Mega-City 1 μια μεγαλούπολη 400 εκατομμυρίων κατοίκων όπου η εγκληματικότητα είναι σε πολύ υψηλό ποσοστό. Ο νόμος εφαρμόζεται και επιβάλλεται από μια ελίτ μονάδα αστυνομικών, τους Δικαστές οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να δικάζουν και να εκτελούν ταυτόχρονα όπου χρειάζεται, τους παρανόμους. Η ανάγκη για την ύπαρξη των Δικαστών δημιουργήθηκε μετά τον μεγάλο Ατομικό Πόλεμο όπου η Mega-City 1 ήταν από τις λίγες πόλεις που δεν καταστράφηκαν. Το χάος και η αναρχία όμως ήταν τα κύρια φαινόμενα μετά την καταστροφή και έτσι οι Δικαστές πήραν την εξουσία από την κυβέρνηση που είχε διαλυθεί και ήταν ανίκανη να ελέγξει την πόλη.

Ο Judge Joseph Dredd γεννήθηκε σαν κλώνος από το DNA ενός από τους πρώτους Δικαστές τον Chief Judge Fargo, το 2066. Με την τεχνολογία αναπτύχθηκε γρήγορα μέχρι 5 χρονών και μετά φοίτησε μαζί με άλλους υποψήφιους Δικαστές στην Academy of Law. Αποφοίτησε δεύτερος το 2079 και αμέσως βγήκε στους δρόμους της Mega-City 1. Έτσι και κάτω από αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε την πολυετή καριέρα του.

Ο εξοπλισμός του Judge Dredd, όπως και όλων των Δικαστών είναι μοναδικός. Όλοι οι Δικαστές έχουν το δικό τους όπλο, Lawgiver, όπου αναγνωρίζει μόνο το DNA του ιδιοκτήτη του και έχει 6 διαφορετικού τύπου πυρομαχικά. Όλοι οδηγούν το Lawmaster, μια μεγάλη μηχανή που έχει τεχνητή νοημοσύνη, τελευταίας τεχνολογίας βαρύ οπλισμό και ότι άλλο χρειάζονται για να μπορούν να επιβάλλουν το νόμο στην βίαιη Mega-City 1. Φορούν μια ελαφριά, ευκίνητη, αλλά πολύ ανθεκτική στολή και κράνος με όλα τα απαραίτητα για επιβίωση ακόμα και σε πυρηνική καταστροφή.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Judge Dredd είναι το, αλλά Dirty Harry, στραβό σαγόνι του, που δηλώνει τον πάντα τον θυμωμένο και επιβλητικό χαρακτήρα του. Μπορεί με μια ματιά να αναγνωρίσει τον παράνομο μέσα στο πλήθος. Δεν υποκύπτει σε κανένα συναίσθημα και σχεδόν ποτέ δεν χαμογελάει. Ακόμα και σε επιτυχείς αποστολές θα βρει κάτι να υποδείξει. Είναι φόβος και τρόμος όλων των παρανόμων αλλά και πολλές φορές στόχος δολοφονικών επιθέσεων. Πάντα εφαρμόζει κατά γράμμα τον νόμο και όλες του οι πράξεις δηλώνουν την αφοσίωσή του στο σύστημα των Δικαστών.

Κάτι που δεν έχει αποκαλύψει όμως ποτέ είναι το πρόσωπό του. Το κράνος του δεν το έχει βγάλει σχεδόν ποτέ όλα αυτά τα χρόνια και οι 2-3 φορές που έχει γίνει αυτό, έχει καλυφτεί επίτηδες από τους σχεδιαστές με σκιά ή με επιδέσμους όταν είχε τραυματιστεί. Είναι κάτι που ξεκίνησε σαν άγραφος νόμος, όμως στη συνέχεια έγινε κανόνας τον οποίο έχουν τηρήσει όλοι όσοι έχουν γράψει ή σχεδιάσει τον Judge Dredd. Σύμφωνα με τον John Wagner αυτό έγινε για να δείξει ότι η Δικαιοσύνη είναι απρόσωπη, όπως ο Dredd με το να μη βγάζει σε εμάς το κράνος του.

Οι ιστορίες του συνεχίζονταν πάντα σε ζωντανό χρόνο έτσι ώστε ο Judge Dredd να γερνάει πραγματικά με το κόμικ και έτσι να τον γνωρίζουμε σε όλα τα στάδια της ηλικίας του. Η πρώτη ιστορία εκδόθηκε το 1977 και η χρονολογία στο κόμικ ήταν 2099. Έτσι έως και σήμερα το 2012 η χρονολογία είναι 2134. Έχοντας πάνω από 50 χρόνια υπηρεσίας και όντας 70 και άνω χρονών ο Judge Dredd είναι πιο κοντά στους αναγνώστες του, που ακολουθούν από παλιά τις περιπέτειές του. Όπως είχε πει και παλιότερα ένας εκδότης του περιοδικού, ο Alan McKenzie “ο Dredd γερνάει κάθε χρόνο και είναι πιο ανθρώπινος από πολλούς κόμικ ήρωες σαν τον Spiderman που είναι φοιτητής πανεπιστημίου πάνω από 30 χρόνια.”

Έχει μεταφερθεί 2 φορές μέχρι στιγμής στον κινηματογράφο. Το Judge Dredd του 1995 και το Dredd του 2012. Στο πρώτο ο Sylvester Stallone σαν Judge Dredd, παραβίασε τον «κανόνα», έβγαλε από νωρίς το κράνος του για να τον βλέπουμε και πρωταγωνίστησε σε ένα φτωχό σε σενάριο, ηθοποιία και διαλόγους φίλμ που άξιζαν πολύ λίγα πράγματα. Μηχανές που πετάνε και φιλάκι με την πρωταγωνίστρια στο τέλος δεν έχει στον κόσμο του Dredd! Αντιθέτως στο Dredd 2012 είχε αποδοθεί αρκετά καλά η βία, η αναρχία, ο φόβος που επικρατούσε στο κόμικ. Ο Judge Dredd ήταν θυμωμένος, τσαντίλας, έδινε λύσεις και σε έβαζε στο κλίμα της Mega-City 1. Συνιστάται σε φαν του κόμικ και ελπίζουμε σε συνέχεια.

 Τελειώνοντας ο Judge Dredd είναι όντως αντιήρωας. Υπάρχουν φορές που η επιβολή του νόμου που εφαρμόζει βρίσκει αντίθετο πολλούς αναγνώστες. Η βία χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα, οι παρανομίες δεν σταματούν ποτέ, οι αθώοι πολλές φορές την πληρώνουν και ο τρόπος ζωής και επιβίωσης στη Mega-City 1 δεν βελτιώνονται. Αυτό είναι όμως που το κάνει διαφορετικό και υπογραμμίζει την επιτυχία του τόσα χρόνια. Δεν διαδραματίζεται σε μια ουτοπία σούπερ ηρώων αλλά σε ένα, όχι τόσο μακρινό μας, μέλλον που σε τρομάζει και σε κάνει να αναρωτιέσαι πως ένα κόμικ που ξεκίνησε το 1977 έβλεπε τόσο μπροστά για την εποχή του.