Θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη !!! Αυτά τα λόγια ούρλιαζε με οργή ο κοντοπίθαρος γενειοφόρος ήρωας που θα σας παρουσιάσω σήμερα. Ικανός να καταστρώνει τα πιο ευφάνταστα σχέδια για να ανατρέψει - εξοντώσει τον καλόκαρδο και γεματούλη χαλίφη Χαρούν Ελ Πουσάχ ( Χαρούν Ελ Πατσάχ στην Ελληνική μετάφραση της ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ) για να γίνει όπως προανέφερα και πριν, χαλίφης στην θέση του χαλίφη !!!
Μιλάω φυσικά για τον πιο γνωστό, σατανικό, μοχθηρό, ραδιούργο, δολοπλόκο, κακό βεζίρη της 9ης τέχνης. Το όνομα του : Ιζνογκούντ !! Μόνο από το όνομα του μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι το ποιόν του ... is no good...
Δημιούργημα του κορυφαίου - μοναδικού Rene Goscinny (σενάριο) και του Zan Tabari ( σχέδιο).
Η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1962 μέσα από τις σελίδες του περιοδικου΄του Μικρού Νικόλα, στην περιπέτεια ''Μεσημεριανός Υπνος'' . Στην ιστορία αυτή ο αρχηγός σε μια παιδική κατασκήνωση έλεγε ένα παραμύθι στα πιτσιρίκια με πρωταγωνιστή έναν κακό βεζίρη της Ανατολής.
Αρκετό καιρό μετά, οι Γαλλικές εκδόσεις Daurgaud κυκλοφόρησαν ενα νέο εβδομαδιαίο περιοδικό, το Record. Εκεί ο Rene Goscinny μαζί με τον Zan Tabari , ξεκίνησαν να δημιουργήσουν ενα κόμικ που θα εμπλούτιζε την ύλη του περιοδικού. Ήρωας αυτού του κόμικ θα ήταν ένας ντετέκτιβ. Στην πορεία όμως η βασική ιδέα άλλαξε. Αποφάσισαν να φτιάξουν μια παρωδία στο ''χίλιες και μία νύχτες'' με πρωταγωνιστή εκείνο τον κακό βεζίρη, που ποτέ δεν θα κατάφερνε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Παρέα με τον πιστό του υπηρέτη, Ντιλά Ραράτ ( Μπλιάχ Χαχάτ στην ελληνική μετάφραση της ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ), αυτός ο κακός βεζίρης μέσα σε λίγα χρόνια, απέκτησε δημοτικότητα και φανατικούς οπαδούς με αποτέλεσμα να ανέβει κατηγορία και να μεταφερθεί σε περιοδικά μεγαλύτερης κυκλοφορίας. Μετά το Record, μεταπήδησε στις σελίδες του Pilote και του Circus.
Το 2005 μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη με σκηνοθέτη τον Patrick Braoude χωρίς επιτυχία κατά την γνώμη μου. Φιλότιμη προσπάθεια αλλά περνάει σχεδόν απαρατήρητη.
Ας ξαναγυρίσουμε στο κόμικ λοιπόν. Σουρεαλιστικό χιούμορ στο σενάριο όπως μόνο η φαντασία του Goscinny μπορούσε να δημιουργήσει. Τοποθετούσε συχνά τους αναγνώστες εντός της δράσης ή εμφάνιζε για ένα σύντομο πέρασμα, χαρακτήρες από άλλα κόμικ. Δυνατό χαρτί του σεναρίου είναι φυσικά η πληθώρα κωμικών ευρημάτων που μπορεί κανείς να διακρίνει μέσα από τα καρέ του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για πολλούς ο Goscinny θεωρείται ο κορυφαίος σεναριογράφος κόμικ της χώρας του.
Σχέδιο γουστόζικο, γεμάτο μπρίο και τσαγανό από την πένα του Tabari. Πέτυχε να προσδώσει το απαιτούμενο oriental ύφος, χρησιμοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο στερεότυπα, όπως τα πασούμια του Ιζνογκούντ, οι μιναρέδες, οι πλουμιστές μαξιλάρες κ.α.
Παράλληλα με μια μινιμαλιστική άποψη στους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τους βασικούς ήρωες (2 άτομα για να δείξει τη φρουρά, 5 άτομα για να δείξει το λαό της Βαγδάτης), με μια λιτότητα στον χώρο δηλαδή, κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία στοιχεία της εποχής αλλά και να ρίξει όλα τα φώτα επάνω στους βασικούς πρωταγωνιστές.
Μετά το θάνατο του Goscinny το1977 συνέχισε την κυκλοφορία του κοινού τους δημιουργήματος, δίνοντας και άλλες ευκαιρίες στον isnogood να πραγματοποιήσει την εμμονή του. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία δεν λένε...
Εμένα πάντως αυτό το θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη μου φαίνεται πως θα μπορούσε να βγαίνει από τα χείλη πολλών υπαρκτών προσώπων. Ειδικά από κάποιους πολιτικούς...
Μιλάω φυσικά για τον πιο γνωστό, σατανικό, μοχθηρό, ραδιούργο, δολοπλόκο, κακό βεζίρη της 9ης τέχνης. Το όνομα του : Ιζνογκούντ !! Μόνο από το όνομα του μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι το ποιόν του ... is no good...
Δημιούργημα του κορυφαίου - μοναδικού Rene Goscinny (σενάριο) και του Zan Tabari ( σχέδιο).
Η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1962 μέσα από τις σελίδες του περιοδικου΄του Μικρού Νικόλα, στην περιπέτεια ''Μεσημεριανός Υπνος'' . Στην ιστορία αυτή ο αρχηγός σε μια παιδική κατασκήνωση έλεγε ένα παραμύθι στα πιτσιρίκια με πρωταγωνιστή έναν κακό βεζίρη της Ανατολής.
Αρκετό καιρό μετά, οι Γαλλικές εκδόσεις Daurgaud κυκλοφόρησαν ενα νέο εβδομαδιαίο περιοδικό, το Record. Εκεί ο Rene Goscinny μαζί με τον Zan Tabari , ξεκίνησαν να δημιουργήσουν ενα κόμικ που θα εμπλούτιζε την ύλη του περιοδικού. Ήρωας αυτού του κόμικ θα ήταν ένας ντετέκτιβ. Στην πορεία όμως η βασική ιδέα άλλαξε. Αποφάσισαν να φτιάξουν μια παρωδία στο ''χίλιες και μία νύχτες'' με πρωταγωνιστή εκείνο τον κακό βεζίρη, που ποτέ δεν θα κατάφερνε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Παρέα με τον πιστό του υπηρέτη, Ντιλά Ραράτ ( Μπλιάχ Χαχάτ στην ελληνική μετάφραση της ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ), αυτός ο κακός βεζίρης μέσα σε λίγα χρόνια, απέκτησε δημοτικότητα και φανατικούς οπαδούς με αποτέλεσμα να ανέβει κατηγορία και να μεταφερθεί σε περιοδικά μεγαλύτερης κυκλοφορίας. Μετά το Record, μεταπήδησε στις σελίδες του Pilote και του Circus.
Το 2005 μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη με σκηνοθέτη τον Patrick Braoude χωρίς επιτυχία κατά την γνώμη μου. Φιλότιμη προσπάθεια αλλά περνάει σχεδόν απαρατήρητη.
Ας ξαναγυρίσουμε στο κόμικ λοιπόν. Σουρεαλιστικό χιούμορ στο σενάριο όπως μόνο η φαντασία του Goscinny μπορούσε να δημιουργήσει. Τοποθετούσε συχνά τους αναγνώστες εντός της δράσης ή εμφάνιζε για ένα σύντομο πέρασμα, χαρακτήρες από άλλα κόμικ. Δυνατό χαρτί του σεναρίου είναι φυσικά η πληθώρα κωμικών ευρημάτων που μπορεί κανείς να διακρίνει μέσα από τα καρέ του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως για πολλούς ο Goscinny θεωρείται ο κορυφαίος σεναριογράφος κόμικ της χώρας του.
Σχέδιο γουστόζικο, γεμάτο μπρίο και τσαγανό από την πένα του Tabari. Πέτυχε να προσδώσει το απαιτούμενο oriental ύφος, χρησιμοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο στερεότυπα, όπως τα πασούμια του Ιζνογκούντ, οι μιναρέδες, οι πλουμιστές μαξιλάρες κ.α.
Παράλληλα με μια μινιμαλιστική άποψη στους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τους βασικούς ήρωες (2 άτομα για να δείξει τη φρουρά, 5 άτομα για να δείξει το λαό της Βαγδάτης), με μια λιτότητα στον χώρο δηλαδή, κατάφερε να αποδώσει με επιτυχία στοιχεία της εποχής αλλά και να ρίξει όλα τα φώτα επάνω στους βασικούς πρωταγωνιστές.
Μετά το θάνατο του Goscinny το1977 συνέχισε την κυκλοφορία του κοινού τους δημιουργήματος, δίνοντας και άλλες ευκαιρίες στον isnogood να πραγματοποιήσει την εμμονή του. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία δεν λένε...
Εμένα πάντως αυτό το θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη μου φαίνεται πως θα μπορούσε να βγαίνει από τα χείλη πολλών υπαρκτών προσώπων. Ειδικά από κάποιους πολιτικούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου