Γκαστόνε

  Πρώτη μέρα του χρόνου σήμερα, οπότε αποφάσισα να παρουσιάσω το πιο τυχερό παπί που έχει σχεδιαστεί ποτέ, για να μας κάνει ποδαρικό. Μήπως και κλέψουμε και εμείς λίγο από την τύχη του και μας πάει ο χρόνος καλύτερα. Μιλάω φυσικά για τον Glandstone Gander όπως είναι γνωστός στο εξωτερικό. Εμείς στην χώρα μας  τον ξέρουμε ως Γκαστόνε Γκάντερ ή απλά Γκαστόνε. Δημιουργός του είναι ο κορυφαίος Carl Barks, από την πένα του οποίου γεννήθηκαν ο Σκρούτζ  Μακ  Ντάκ, ο Κύρος Γρανάζης, η Μάτζικα Ντε Σπέλ κ.α.
Έκανε την πρώτη του εμφάνιση τον Ιανουάριο του 1948 με την ιστορία «Wintertime Wagers», που κυκλοφόρησε με το περιοδικό «Walt Disney's Comics and Stories» No 88. Η ελληνική έκδοση της ιστορίας δημοσιεύτηκε το 1996 στο περιοδικό "Κόμιξ" No 92.
Αυτή η απίστευτη τύχη δεν τον ακολούθησε από τα πρώτα του βήματα αφού δεν ήταν κομμάτι της βασικής ιδέας του χαρακτήρα του, αλλά του προσδόθηκε αργότερα και αυτό έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία "Lack of the North" που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1949.

Κατά τον κορυφαίο σεναριογράφο της Disney, Don Rosa, είναι γιος του  Γουστάβου Γκάντερ και της Δάφνης Ντάκ - κόρη της γιαγιάς Ντάκ, από την οποία κληρονόμησε την τύχη του. Σύμφωνα όμως με το γενεαλογικό δέντρο του Carl Barks, είναι υιοθετημένος από τον Γουστάβο Γκάντερ και την Ματίλντα Μακ Ντακ (αδερφή του Σκρούτζ Μακ Ντάκ). Μεγάλο σόι έχουν αυτές οι πάπιες ε;
Ο Γκαστόνε είναι ένας βολεμένος πάπιος που καταφέρνει χωρίς κανένα ίχνος δυσκολίας να εκνευρίσει στο μέγιστο βαθμό τον πρώτο του ξάδερφο, Ντόναλντ. Αυτό συμβαίνει πρώτον γιατί οι δυο τους έχουν μια τεράστια κόντρα για το ποιος θα κερδίσει την καρδιά της ωραίας Νταίζη Ντάκ - κάτι που εδραιώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία "Donald's Love Letters" του 1949 - και δεύτερον γιατί είναι και οι δύο υποψήφιοι για να κληρονομήσουν την τεράστια περιουσία του θείου Σκρούτζ. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη....
Ως λάτρης του Ντόναλντ από μικρός, ο Γκαστόνε ήταν μια φιγούρα που ήθελα να περάσει τα πάνδεινα. Να πέσουν πάνω του οι δέκα πληγές του Φαραώ, ένα πράγμα. Τόση τύχη καταντάει αηδία.... ειδικά αν είσαι με το μέρος του Ντόναλντ όπως εγώ. Βέβαια ηρεμούσα όταν σκεφτόμουν πως ο Γκαστόνε είναι απλά πολύ τυχερός, ενώ ο Ντόναλντ έχει και ένα alter ego με το όνομα Φάντομ Ντάκ!!!! Ο ένας κωλόφαρδος και ο άλλος Super Hero!!! Και φυσικά.... the Winner is Donald...

 
Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, ο Γκαστόνε δεν έχει ποτέ την πρόθεση να κάνει τη παραμικρή προσπάθεια για να αποκτήσει κάτι που δεν μπορεί να του χαρίσει η τύχη του, η οποία αψηφά κάθε πιθανότητα και του προσφέρει απλόχερα ότι επιθυμεί... Εντάξει είναι κάπως αχώνευτος και  παλιοχαρακτήρας, αλλά πόσο γαμάτο προσόν είναι αυτό; Ποιος δεν θα ήθελε να τα βρίσκει όλα έτοιμα;
Εκτός από τα κόμικς, τον συναντάει κανείς σε κάποια επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς ''Duck Tales'', την φωνή του οποίου έκανε ο Rob Paulsen αλλά και σε  τίτλους video games.
Ποτέ δεν κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής, αλλά θεωρείται ένας απόλυτα επιτυχημένος συμπληρωματικός χαρακτήρας, όσο λίγοι.
 Αν μας έδινε  σήμερα λίγο, μόνο, από την τύχη του, θα είχαμε κερδίσει σίγουρα  το φλουρί. Βέβαια καλύτερο θα ήταν να μας την χάριζε για τις υπόλοιπες 364 μέρες....

Διαβάστε περισσότερα »

Super Heroes Facts

Διαβάστε περισσότερα »

Edika

Ο Edouard Carali ή Edika, όπως είναι κατά κόσμον γνωστός, γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου το 1940 σε κάποιο προάστιο του Καΐρου και είναι ένας Γάλλο - Αιγύπτιος σχεδιαστής κόμικ, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το εκφραστικό και, πολλές φορές, εξωφρενικά αστείο σχέδιο και τις παράλογες και θεότρελες ιστορίες που ζούνε οι χαρακτήρες που ζωντανεύει στο χαρτί.

Το στυλ του είναι σήμα κατατεθέν, αφού μπορείς από μια και μόνο εικόνα να καταλάβεις την δουλειά του - δείγμα κορυφαίου δημιουργού. Τα comic strips που έχει δημιουργήσει, έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, στα Ιταλικά, στα Ισπανικά, στα Γερμανικά, στα Σουηδικά και στα Ελληνικά. Στην χώρα μας, οι δημιουργίες του έχουν κυκλοφορήσει από την ΒΑΒΕΛ και τις εκδόσεις Πάρα Πέντε.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην διαφήμιση αλλά όταν μετακόμισε από το Λίβανο στην Γαλλία, άρχισε να ασχολείται δειλά με τα κόμικς. Αν και δεν έχει σπουδάσει γραφικές τέχνες, άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του σε αρκετά περιοδικά όπως το Pilote, το Charlie Mensuel και το Psikopat, περιοδικό στο οποίο ιδιοκτήτης ήταν ο αδερφός του, Paul Carali.
Η αγάπη για την σκιτσογραφία είναι οικογενειακό φαινόμενο μιας και αυτός, ο αδερφός του, η ανιψιά του και ο ανιψιός του, ασχολούνται επαγγελματικά με αυτήν.
Μεγάλο βήμα στην πορεία του, στον χώρο της ένατης τέχνης, ήταν η συνεργασία του με τον Gotlib - έναν από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας Γαλλόφωνων κόμικς για ενήλικο κοινό, στο περιοδικό Fluide Glacial.
Οι χαρακτήρες του σχεδόν έχουν βιωματικό χαρακτήρα, όπως λέει και ο ίδιος και κάποιοι από αυτούς που έχουν ξεχωρίσει είναι ο Bronski Proko και η οικογένεια του. Η γυναίκα του Olga , τα παιδιά τους Nini και George και μια γάτα που αν και δεν μιλάει, έχει ανθρώπινη συμπεριφορά με το όνομα Clarke Gaybeul (φόρος τιμής στον ηθοποιό Clark Gable).

Οι ιστορίες του συχνά δεν έχουν  πάντα μια ενιαία φόρμα πλοκής  και πολλές φορές δεν καταλήγουν κάπου - δεν έχουν τέλος. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, δεν χτίζει μια θεματολογία με αρχή - μέση - τέλος, αλλά χτίζει ένα story γύρω από ένα στιγμιότυπο που του φαίνεται αστείο και απαραίτητο. Για αυτό και αρκετές φορές χρησιμοποιεί την Metaference - metafiction, τεχνική στην οποία οι ήρωες γνωρίζουν πως είναι χαρακτήρες κόμικ ή ήρωες βιβλίου, προσθέτοντας έτσι άλλο ένα σουρεάλ στοιχείο στην πλοκή της ιστορίας.
Επηρεασμένος απο το παράλογο χιούμορ των ασπρόμαυρων ταινιών του Jerry Lewis και με την απόλυτη ελευθερία που του έδωσε ο Gotlib, ξέφυγε από το συνηθισμένο και δημιούργησε κάτι απρόσμενο, κάτι που ο αναγνώστης δεν περιμένει να διαβάσει. Αρκετά ριζοσπαστικό, αν σκεφτεί κανείς τα δεδομένα της εποχής
Αυτή η διαφορετικότητα ταιριάζει και με την ψυχοσύνθεση του είχε πει κάποτε, για αυτό και μέσα από το έντονο κοντράστ του σχεδίου και του κειμένου προσπαθεί να μην ακολουθεί την εξέλιξη της πλοκής για να μην βαριέται ο αναγνώστης αλλά και ο ίδιος.

Οι ήρωες του με την χαρακτηριστική μεγάλη μύτη, συχνά ζουν αστείες καταστάσεις γύρω από το sex και δεν διαθέτουν το αίσθημα της ντροπής που χαρακτηρίζει τον ίδιο ως άνθρωπο.
Έχει δημιουργήσει και strips, επιστημονικής φαντασίας τελείως διαφορετικά από την δουλειά που τον έχει κάνει γνωστό αλλά λόγω χαμηλών πωλήσεων, αποφάσισε να ασχολείται μόνο με αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει; Άλλωστε έχει προσφέρει τόσα στην ένατη τέχνη που μόνο ευχαριστώ μπορούμε να πούμε.

Με τα χρόνια έχει χάσει την διάθεση να γράφει τόσο ακραία σενάρια αλλά ο ενθουσιασμός του όταν βάζει την τελική υπογραφή σε ένα έργο που μόλις έφτιαξε, είναι όπως τον καιρό που πρωτοξεκίνησε.
Το σίγουρο είναι πως είναι ένας από τους κορυφαίους σχεδιαστές του είδους και πως όλα αυτά τα χρόνια μας έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές γέλιου.

Διαβάστε περισσότερα »

Flash Gordon

To  1934 o Alex Raymond ήθελε να βρει έναν ήρωα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την επιτυχία που είχε ο Buck Rogers που ήδη κυκλοφορούσε από το 1928. ‘Ηθελε να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα που να μπλέκει σε περιπέτειες σε άλλους πλανήτες, να οδηγάει διαστημόπλοια, να σώζει τον κόσμο και στο τέλος να κερδίζει και το κορίτσι.

Κάτι σαν τις ιστορίες του Buck Rogers αλλά καλύτερο. Εκείνες τις δεκαετίες στην Αμερική είχαν πολύ πέραση οι εξωγήινοι, τα περίεργα διαστημόπλοια και ότι είχε σχέση εκτός των συνηθισμένων.

Έτσι στις 7 Ιανουαρίου του 1934 εκδίδεται το πρώτο comic strip του Flash Gordon σε κυριακάτικο φύλλο εφημερίδας και συνέχισε και αργότερα και σε καθημερινή βάση μέχρι και το 2003. Ο Alex Raymond έγραφε και ζωγράφιζε τον Flash Gordon μέχρι και το 1943. Η δουλειά του στα comic strip ήταν πολύ δημιουργική και έχει ξανά εκτυπωθεί αρκετές φορές σε ασπρόμαυρο και έγχρωμο format. Έχει εμπνεύσει πολλούς μεταγενέστερους δημιουργούς κόμικ όπως ο Jack Kirby, ο Joe Shuster, o Bob Kane αλλά μέχρι και κινηματογραφιστές όπως τον George Lucas.

O Flash Gordon είναι ένας αθλητής του πόλο και απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Γιέηλ. Οι σύντροφοι του στις ιστορίες είναι η Dale Arden και ο επιστήμονας Dr. Zarkov. Όταν η Γη για ανεξήγητους λόγους βομβαρδίζεται από μετεωρίτες, ο Dr. Zarkov φτιάχνει έναν πύραυλο με σκοπό να ανακαλύψει την προέλευση τους. Όταν το αεροπλάνο του Flash με την Dale συντρίβεται μετά από χτύπημα μετεωρίτη, βρίσκουν καταφύγιο στο εργαστήριο του Dr. Zarkov. Αυτός τους απαγάγει και οι 3 τους μπαίνουν στον πύραυλο. Ακολουθώντας την πορεία των μετεωριτών καταλήγουν στον μακρινό πλανήτη Mongo. Εκεί ανακαλύπτουν ένα εξελιγμένο τεχνολογικά όπλο που βάλλει μετεωρίτες εναντίον της Γης. Πίσω από όλα αυτά κρύβεται ο διαβολικός αυτοκράτορας του Mongo ο Ming the Merciless. Αυτός σχεδίασε το καταστροφικό όπλο με σκοπό να  κατακτήσει την Γη.

Έτσι αρχίζουν οι περιπέτειες του Flash Gordon στον πλανήτη Mongo όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με κάθε λογής εχθρούς και τέρατα, αλλά θα γνωρίσει και πολλούς φίλους που θα κάνει συμμάχους ενάντια στον διαβολικό Ming όπως με τον Prince Barin του δάσους της Arboria. Θα περιπλανηθεί στο παγωμένο βασίλειο της Frigia της βασίλισσας Fria, το υποβρύχιο βασίλειο των Shark Men του βασιλιά Kala, η ιπτάμενη πόλη των Hawkmen του Price Vultan, το βασίλειο της ζούγκλας Tropica της βασίλισσας Desira και το βασίλειο των Lion Men του Prince Thun. Στο τέλος νικούν τον Ming και γυρνούν στη Γη για νέες περιπέτειες.

Αργότερα όμως ο Ming ξαναγυρνά και ζητάει εκδίκηση, έτσι ο Flash και η παρέα του ταξιδεύουν ξανά στον Mongo. Οι ιστορίες όμως συνεχίζονται και σε άλλους πλανήτες με διαγαλαξιακές μάχες, διαστημόπλοια, καταστροφές πλανητών και άλλα πολλά.

Η φαντασία ήταν αστείρευτη και οι διαστημικές περιπέτειες άπειρες με τον Flash Gordon. Μέχρι σήμερα έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση σε σειρές, σε κινούμενα σχέδια, action figures και το 1980 σε μια ταινία του Mike Hodges, το Flash Gordon, που μπορεί να μην είχε τόσο επιτυχία στην εποχή που βγήκε αλλά αργότερα έγινε cult και μεταφέρει πολύ καλά τον κόσμο του Flash στη μεγάλη οθόνη.

Διαβάστε περισσότερα »

Doctor Strange - The Sorcerer Supreme

Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια ταινία Animation  του 2007,δημιούργημα των Lions Gate studios με κύριο πρωταγωνιστή , τον αρχιμάγο  του σύμπαντος της MARVEL COMICS, Doctor Stephen Strange ή Doctor Strange ,όπως είναι γνωστός.Γεννήθηκε από την συνεργασία του Stan Lee και του Steve Ditko και εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1963, μέσα από τις σελίδες του Strange tales #110.

Αν δεν κάνω λάθος, αυτή είναι και η πρώτη επίσημη ταινία κινουμένων σχεδίων που έγινε για αυτόν τον ήρωα και είναι μια παραγωγή της Mig Production 4 ing και φυσικά της Marvel ,της εταιρίας που κατέχει τα εμπορικά δικαιώματα του ήρωα.
Το story  έχει σαν βασικό θέμα το origin του Doctor Strange και πως από ένας από τους καλύτερους νευροχειρούργους του πλανήτη ,καταλήγει μετά από ένα τροχαίο να γίνει ο sorcerer supreme ,που προστατεύει την γη από δαίμονες άλλων διαστάσεων που θέλουν να την κατακτήσουν.
Σχετικά καλή απόδοση αν και προσωπική μου γνώμη είναι πως λόγο του γρήγορου ξεδιπλώματος  της ιστορίας, δημιουργούνται αρκετά σεναριακά κενά, με αποτέλεσμα να προσεγγίζεται ο ήρωας από μια όχι και τόσο ενήλικης μυθοπλασίας σκοπιά.Σίγουρα ένας χαρακτήρας που πολεμάει δαίμονες και κατέχει όλα τα μυστικά της μαγείας, θα μπορούσε να αποδοθεί με μια πιο σκοτεινή και πιο μυστικιστική ατμόσφαιρα.
Παρ' όλα αυτά το εκφραστικό σχέδιο και η τεχνική animation που επιλέχθηκε, εκπληρώνουν τον σκοπό τους με επιτυχία. Παράλληλα, το εύκολο νοηματικό μοντάζ βοηθάει μαζί με τα παραπάνω ώστε ο οποιοσδήποτε λάτρης των κόμικς να περάσει ευχάριστα κατά την θέαση αυτής της ταινίας.
Στα θετικά να προσθέσω και το substory  με τον θάνατο της αδερφής του Doctor Strange που διαδραματίζεται παράλληλα και την μουσική που, αν και όχι κάτι ιδιαίτερο, δημιουργεί ένα μυστήριο και μια ένταση που ταιριάζει στον αποκρυφισμό που αποπνέουν οι ιστορίες του Strange.

Διαβάστε περισσότερα »

Super Heroes Facts

Διαβάστε περισσότερα »

Top 5 με τις χειρότερες αλλαγές σε κοστούμια Υπερ ηρώων που έγιναν ποτέ

Είμαι από τους πρώτους που υποστηρίζει πως σχεδόν τα πάντα για να επιβιώσουν, πρέπει να ακολουθούν την θεωρία της εξέλιξης και να προσαρμόζονται στα δεδομένα της εποχής τους. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα προϊόν. Και τα κόμικς εκτός από μορφή έκφρασης και τέχνης είναι ένα προϊόν. Όμως παρ' όλα αυτά οι προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς για να αλλάξουν - βελτιώσουν κάποιους χάρτινους ήρωες, δεν χωράει αμφιβολία πως δεν είχαν καμία απολύτως επιτυχία. Και ποιος ο πιο εύκολος - safe τρόπος για να δώσεις έναν αέρα ανανέωσης ή για να το θέσω καλύτερα να καταστρέψεις με χειρουργική ακρίβεια την εικόνα μιας χάρτινης φιγούρας; Να αλλάξεις το κουστούμι της.
"It's the costume that makes the super hero and after comes his powers", είχε πει κάποτε  ο Stan Lee, μια από τις κορυφαίες -αν όχι η κορυφαία- προσωπικότητες της μοντέρνας σχολής των Super Hero κόμικς και όχι άδικα.
Εγκαινιάζω λοιπόν την κατηγορία Top 5 σε αυτό το blog με μια αντίστροφη μέτρηση των χειρότερων αλλαγών σε κουστούμια ηρώων που έγιναν ποτέ.... Ετοιμάστε την καλύτερη γκριμάτσα αηδίας που διαθέτετε και ξεκινάμε.

No 5: Κάπου στις αρχές των 80's η Storm, ή αλλιώς Ororo Munroe, πέρασε μια κρίση προσωπικότητας όταν αναγκάστηκε να αφαιρέσει -για πρώτη φορά- ανθρώπινη ζωή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποφασίσει πως ο μέχρι τότε εαυτός της είχε πια πεθαίνει και έπρεπε να αλλάξει. Για αυτό το λόγο κούρεψε τα θεϊκά μακριά μαλλιά της, που ανέμιζαν κάθε φορά που διέταζε τους ανέμους να την ανεβάσουν στον ουρανό σε σχήμα μοικάνας!!! Ξύπνησε μια επανάσταση μέσα της, βρε αδερφέ. Αν προσθέσουμε και το δερμάτινο γιλέκο και παντελόνι που απέκτησε, καταλήγουμε σε μια πρώτης τάξεως οπαδό οποιασδήποτε συμμορίας μηχανόβιων με βεβαρημένο ποινικό μητρώο. Μια τέτοια αλλαγή φυσικά είχε και σαν αποτέλεσμα να της αλλάξουν και τις σεξουαλικές προτιμήσεις και να την κάνουν λεσβία για κάποιο χρονικό διάστημα!!!! Μάλιστα έβγαινε και με μια φίλη του Wolverine, την Yukio... όπως και να έχει το θέμα είναι πως από αυτό:

έγινε αυτό:

No 4 :Την δεκαετία του '60 οι πωλήσεις του κόμικ της Wonder Woman δεν πήγαιναν καθόλου καλά για ένα διάστημα. Για αυτό λοιπόν έπρεπε να γίνει μια αλλαγή. Βέβαια, αυτή η αλλαγή ήταν τόσο ριζική που είχε σαν αποτέλεσμα όλα τα στοιχεία που σχημάτιζαν τον χαρακτήρα της Wonder Woman να εξαφανιστούν. Οι δυνάμεις της Αμαζόνας πριγκίπισσας, το λάσο της αλήθειας, τα άφθαρτα περιβραχιόνια του Ηφαίστου, το Αόρατο (στον έξω κόσμο) νησί που αποτελούσε την πατρίδα της, όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες που πλαισίωναν την υπόθεση, ακόμα και το σήμα κατατεθέν κοστούμι της, σβήστηκαν από το χάρτη και μάλιστα χωρίς ντροπή. Την θέση τους πήραν, ένα μάτσο από κινήσεις πολεμικών τεχνών και ένα άσπρο κολλητό κοστούμι που, από ημίθεη, την γείωνε στο επίπεδο ενός κατασκόπου, και μάλιστα όχι τόσο ολοκληρωμένου. Βέβαια μετά από λαϊκή απαίτηση, επανέφεραν την γνώριμη και αγαπημένη της φιγούρα. Η ίδια ακριβώς αλλαγή έγινε και το 2010 αλλά για λίγα μόνο τεύχη και είχε επετειακό χαρακτήρα. Ακόμα και σε αυτά τα τεύχη η αλλαγή ήταν απλά χάλια... Από Ελληνίδα πολεμίστρια έμοιαζε με Γαλλίδα νεαρή που ονειρεύεται να γίνει μοντέλο, να περπατήσει στις πασαρέλες και να φορέσει ρούχα επώνυμων σχεδιαστών... Μια συμβουλή να δώσω στους αρμόδιους... μην ξαναπάρετε ποτέ αυτό:

και να το μετατρέψετε σε αυτό :

Νο 3: Το 1993 ο Bruce Wayne  τραυματίζεται σοβαρά στην σπονδυλική στήλη από τον Bane σε μια από τις μάχες τους. Μέχρι λοιπόν να αναρρώσει πλήρως από αυτό τον σοβαρό τραυματισμό, τον ρόλο του διώκτη και τιμωρού του εγκλήματος της Γκόθαμ Σίτι, αναλαμβάνει  o Azrael, ένας απο τους πολλούς δολοφόνους (με το ίδιο όνομα) που εμφανίστηκαν σε αρκετούς τίτλους της DC και αποτελούσαν μια αίρεση που είχε ως σκοπό να εφαρμόσει την δικαιοσύνη και το καλό στον κόσμο.... Πρώτα απ' όλα, Batman χωρίς Bruce Wayne δεν γίνεται. Είναι ένα και το αυτό. Γκέγκε;;; Δεν μπορείς να αλλοιώνεις την εικόνα του, ίσως, πιο ολοκληρωμένου comic ήρωα που δημιουργήθηκε ποτέ και να μην περιμένεις ως αντίποινα δημόσιο λιθοβολισμό. Η στολή πήρε την μορφή πανοπλίας που, εκτός από μυτερές προεξοχές που ξεπηδούσαν από παντού, είχε παντού μικρές θήκες για τα Batman gadgets. Τι άσχημο είχε δηλαδή η κλασσική utility belt ; Δεν κατάλαβα...
Αυτή η αλλαγή ήταν απλά ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ... too much και δεν χρειαζόταν. Το μόνο που κατάφερε ήταν να προετοιμάσει το έδαφος για τα παιδικά παιχνίδια με την μορφή του ήρωα. Ευτυχώς κράτησε για λίγο μόνο καιρό, μέχρι να επανέλθει στην δράση ο original batman.

Batman:

Azrael Batman :

Νο 2: Κάπου στην διάρκεια των 80's ο arch enemy των X-MEN, Magneto αποφασίζει να αλλάξει πλευρά, να σταματήσει να είναι πια κακός και να ενωθεί με τους αιώνιους αντιπάλους του!!!

Για αυτό αποφασίζει λοιπόν να αλλάξει και στολή. Το επιβλητικό κράνος που του προσέδιδε μια μεγαλοπρέπεια και αυτοκρατορικό ύφος, δεν του ήταν απαραίτητο πια, αφού δεν είχε λόγο να κρύβει τον εγκέφαλο του από τον καθηγητή X. Άφησε λοιπόν τα άσπρα του μαλλάκια να φαίνονται και φόρεσε μια κολλητή μοβ στολή, με ένα τεράστιο M στο στήθος, στο χρώμα της Λεβάντας.... Φόρεσε και γάντια σε στυλ όπερας που άφηναν τα μπράτσα του να φαίνονται γυμνά.... ΟΚ, αυτό είναι απλά GAY... πολύ gay... Είναι ο άρχοντας του Μαγνητισμού ρεεε!!! Δεν γίνεται ένα supervillain με τόνους cojones, σαν αυτόν:

να τον αλλάζεις σε αυτό :

Νο 1: Και φτάσαμε στην κορυφή της λίστας που εκεί συναντάμε τον πρώτο Υπέρ άνθρωπο, ή αλλιώς Superman. Την πιο αναγνωρίσιμη χάρτινη φιγούρα που υπάρχει στον κόσμο. Κάπου λοιπόν στην δεκαετία του '90 κάποιοι κατάφεραν να την κάνουν αγνώριστη... Αναρωτιέμαι τι έπιναν εκείνο τον καιρό στην DC, όταν αποφάσισαν μια τέτοια άθλια αλλαγή.... Οι ιθύνοντες  λοιπόν διέκριναν πως οι πωλήσεις του τίτλου "Superman - The man of steel" ήταν πεσμένες, έτσι αποφάσισαν να τον σκοτώσουν, ύστερα βέβαια από μια τιτάνια μάχη που κράτησε για αρκετά τεύχη με τον Doomsday. Ως εδώ όλα καλά... Μετά τον θάνατο του όμως έπρεπε με κάποιο τρόπο να τον αναστήσουν.
Για να το πετύχουν λοιπόν αυτό, αποφάσισαν να του αφαιρέσουν την κάπα και την κόκκινη - μπλέ στολή με την οποία τον ξέραμε  ναι ρε (τι και αν φόραγε το βρακί πάνω από το παντελόνι, ήταν ο Superman!!) και να τον ντύσουν με μια γαλαζόασπρη στολή.... που τον έκανε να μοιάζει με κακή κόπια του Electro - villain του Spiderman (για όσους δεν γνωρίζουν). Αν υπάρχει μια στολή που δεν πρέπει να πειράξεις ποτέ, είναι αυτή με το μεγάλο κόκκινο S στο στήθος και όμως το έκαναν... με παταγώδη αποτυχία...
Εκτός από την στολή, του άλλαξαν και τις δυνάμεις!!! Και αντί για εκείνο τον τύπο που μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα, τον υποβάθμισαν σε έναν ήρωα με δυνάμεις ηλεκτρισμού, που το πιο ακραίο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να πετάει ηλεκτρικές εκκενώσεις από τα χέρια του...
Π Ο Σ Ο  Μ Α  Π Ο Σ Ο  Λ Α Θ Ο Σ είναι αυτό;;;; Ευτυχώς το κατάλαβαν μετά από ένα χρόνο περίπου και επανέφεραν την παλία του εκδοχή. Όλοι ξέραμε πως αργά η γρήγορα θα γινόταν αυτό, για ποιο λόγο όμως να το καθυστερήσεις τόσο; Είναι σαν να παίρνεις την Coca Cola και να αποφασίζεις να την μετατρέψεις σε πορτοκαλάδα... Γίνεται αυτό;; ΟΧΙ!!!! Για αυτό λοιπόν μην ξαναπάρετε ποτέ κύριοι της DC αυτό :

και να το μετατρέψετε σε αυτό το έκτρωμα: 

Διαβάστε περισσότερα »

Judge Dredd

Η πρώτη μου επαφή με τον Δικαστή Ντρεντ έγινε πριν από πολλά χρόνια στο περιοδικό Αγόρι. Κάθε εβδομάδα περίμενα με αγωνία να διαβάσω τις περιπέτειες ενός αντιήρωα σε μια μεγαλούπολη σε ένα μακρινό μέλλον.

Με την φράση “I am the Law” έλεγε σε όλους τους κακοποιούς ποιος είναι το αφεντικό και κέρδιζε τον σεβασμό και τον τρόμο.

Όλα όμως άρχισαν από το 2^ο τεύχος του αγγλικού περιοδικού επιστημονικής φαντασίας 2000 AD το 1977. Από τότε μέχρι και σήμερα ο Judge Dredd είναι η μακροβιότερη ιστορία του περιοδικού. Δημιουργός του είναι ο John Wagner και ο Carlos Ezquerra  και πρώτος σχεδίασε τις περιπέτειές του ο Mike Mc Mahon. Άλλοι καλλιτέχνες που έδωσαν ζωή στον Dredd με το πενάκι τους είναι οι Brian Bolland, Ron Smith, Simon Bisley, ενώ έγραφαν ιστορίες εκτός από τον John Wagner οι Garth Ennis, Mark Millar, Grant Morrison και άλλοι.

Η δράση λαμβάνει χώρα στην Mega-City 1 μια μεγαλούπολη 400 εκατομμυρίων κατοίκων όπου η εγκληματικότητα είναι σε πολύ υψηλό ποσοστό. Ο νόμος εφαρμόζεται και επιβάλλεται από μια ελίτ μονάδα αστυνομικών, τους Δικαστές οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να δικάζουν και να εκτελούν ταυτόχρονα όπου χρειάζεται, τους παρανόμους. Η ανάγκη για την ύπαρξη των Δικαστών δημιουργήθηκε μετά τον μεγάλο Ατομικό Πόλεμο όπου η Mega-City 1 ήταν από τις λίγες πόλεις που δεν καταστράφηκαν. Το χάος και η αναρχία όμως ήταν τα κύρια φαινόμενα μετά την καταστροφή και έτσι οι Δικαστές πήραν την εξουσία από την κυβέρνηση που είχε διαλυθεί και ήταν ανίκανη να ελέγξει την πόλη.

Ο Judge Joseph Dredd γεννήθηκε σαν κλώνος από το DNA ενός από τους πρώτους Δικαστές τον Chief Judge Fargo, το 2066. Με την τεχνολογία αναπτύχθηκε γρήγορα μέχρι 5 χρονών και μετά φοίτησε μαζί με άλλους υποψήφιους Δικαστές στην Academy of Law. Αποφοίτησε δεύτερος το 2079 και αμέσως βγήκε στους δρόμους της Mega-City 1. Έτσι και κάτω από αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε την πολυετή καριέρα του.

Ο εξοπλισμός του Judge Dredd, όπως και όλων των Δικαστών είναι μοναδικός. Όλοι οι Δικαστές έχουν το δικό τους όπλο, Lawgiver, όπου αναγνωρίζει μόνο το DNA του ιδιοκτήτη του και έχει 6 διαφορετικού τύπου πυρομαχικά. Όλοι οδηγούν το Lawmaster, μια μεγάλη μηχανή που έχει τεχνητή νοημοσύνη, τελευταίας τεχνολογίας βαρύ οπλισμό και ότι άλλο χρειάζονται για να μπορούν να επιβάλλουν το νόμο στην βίαιη Mega-City 1. Φορούν μια ελαφριά, ευκίνητη, αλλά πολύ ανθεκτική στολή και κράνος με όλα τα απαραίτητα για επιβίωση ακόμα και σε πυρηνική καταστροφή.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Judge Dredd είναι το, αλλά Dirty Harry, στραβό σαγόνι του, που δηλώνει τον πάντα τον θυμωμένο και επιβλητικό χαρακτήρα του. Μπορεί με μια ματιά να αναγνωρίσει τον παράνομο μέσα στο πλήθος. Δεν υποκύπτει σε κανένα συναίσθημα και σχεδόν ποτέ δεν χαμογελάει. Ακόμα και σε επιτυχείς αποστολές θα βρει κάτι να υποδείξει. Είναι φόβος και τρόμος όλων των παρανόμων αλλά και πολλές φορές στόχος δολοφονικών επιθέσεων. Πάντα εφαρμόζει κατά γράμμα τον νόμο και όλες του οι πράξεις δηλώνουν την αφοσίωσή του στο σύστημα των Δικαστών.

Κάτι που δεν έχει αποκαλύψει όμως ποτέ είναι το πρόσωπό του. Το κράνος του δεν το έχει βγάλει σχεδόν ποτέ όλα αυτά τα χρόνια και οι 2-3 φορές που έχει γίνει αυτό, έχει καλυφτεί επίτηδες από τους σχεδιαστές με σκιά ή με επιδέσμους όταν είχε τραυματιστεί. Είναι κάτι που ξεκίνησε σαν άγραφος νόμος, όμως στη συνέχεια έγινε κανόνας τον οποίο έχουν τηρήσει όλοι όσοι έχουν γράψει ή σχεδιάσει τον Judge Dredd. Σύμφωνα με τον John Wagner αυτό έγινε για να δείξει ότι η Δικαιοσύνη είναι απρόσωπη, όπως ο Dredd με το να μη βγάζει σε εμάς το κράνος του.

Οι ιστορίες του συνεχίζονταν πάντα σε ζωντανό χρόνο έτσι ώστε ο Judge Dredd να γερνάει πραγματικά με το κόμικ και έτσι να τον γνωρίζουμε σε όλα τα στάδια της ηλικίας του. Η πρώτη ιστορία εκδόθηκε το 1977 και η χρονολογία στο κόμικ ήταν 2099. Έτσι έως και σήμερα το 2012 η χρονολογία είναι 2134. Έχοντας πάνω από 50 χρόνια υπηρεσίας και όντας 70 και άνω χρονών ο Judge Dredd είναι πιο κοντά στους αναγνώστες του, που ακολουθούν από παλιά τις περιπέτειές του. Όπως είχε πει και παλιότερα ένας εκδότης του περιοδικού, ο Alan McKenzie “ο Dredd γερνάει κάθε χρόνο και είναι πιο ανθρώπινος από πολλούς κόμικ ήρωες σαν τον Spiderman που είναι φοιτητής πανεπιστημίου πάνω από 30 χρόνια.”

Έχει μεταφερθεί 2 φορές μέχρι στιγμής στον κινηματογράφο. Το Judge Dredd του 1995 και το Dredd του 2012. Στο πρώτο ο Sylvester Stallone σαν Judge Dredd, παραβίασε τον «κανόνα», έβγαλε από νωρίς το κράνος του για να τον βλέπουμε και πρωταγωνίστησε σε ένα φτωχό σε σενάριο, ηθοποιία και διαλόγους φίλμ που άξιζαν πολύ λίγα πράγματα. Μηχανές που πετάνε και φιλάκι με την πρωταγωνίστρια στο τέλος δεν έχει στον κόσμο του Dredd! Αντιθέτως στο Dredd 2012 είχε αποδοθεί αρκετά καλά η βία, η αναρχία, ο φόβος που επικρατούσε στο κόμικ. Ο Judge Dredd ήταν θυμωμένος, τσαντίλας, έδινε λύσεις και σε έβαζε στο κλίμα της Mega-City 1. Συνιστάται σε φαν του κόμικ και ελπίζουμε σε συνέχεια.

 Τελειώνοντας ο Judge Dredd είναι όντως αντιήρωας. Υπάρχουν φορές που η επιβολή του νόμου που εφαρμόζει βρίσκει αντίθετο πολλούς αναγνώστες. Η βία χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα, οι παρανομίες δεν σταματούν ποτέ, οι αθώοι πολλές φορές την πληρώνουν και ο τρόπος ζωής και επιβίωσης στη Mega-City 1 δεν βελτιώνονται. Αυτό είναι όμως που το κάνει διαφορετικό και υπογραμμίζει την επιτυχία του τόσα χρόνια. Δεν διαδραματίζεται σε μια ουτοπία σούπερ ηρώων αλλά σε ένα, όχι τόσο μακρινό μας, μέλλον που σε τρομάζει και σε κάνει να αναρωτιέσαι πως ένα κόμικ που ξεκίνησε το 1977 έβλεπε τόσο μπροστά για την εποχή του.

Διαβάστε περισσότερα »

Popey The Sailor Man

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν ήρωα - χαρακτήρα των κόμικς που, αν και η δημοτικότητα του έχει πέσει τις τελευταίες δεκαετίες, παραμένει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες που μας συστήθηκαν μέσα από την 9 τέχνη. Έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές με τις περιπέτειες του και  αν σκεφτεί κανείς πως έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1929 και ακόμα και στις μέρες μας πουλάει τεύχη, αυτό σίγουρα τον κατατάσσει ως μια αναλλοίωτη αξία στο χρόνο.
Το επάγγελμα  του - ναυτικός ,ο χαρακτήρας του οξύθυμος, καβγατζής και αισθηματίας.
 Φυσικά μιλάω για τον  Ποπάι. Τον πιο γνωστό ναυτικό που πέρασε ποτέ από την ιστορία των κόμικς.
Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα , το άσπρο του καπελάκι,η πίπα που κάπνιζε συνέχεια,τα υπερτροφικά του χέρια κάτω από τους αγκώνες που τα κοσμούσαν δυο τατουάζ με άγκυρες ( ένα σε κάθε χέρι) και η λατρεία του για το σπανάκι, που του χάριζε υπέράνθρωπη δύναμη.

Γεννήθηκε από την πένα του Elzie Crisler Segar και  έκανε την παρθενική του εμφάνιση στις 17 Ιανουαρίου του  1929 ,στην σειρά Thimble Theatre (το θέατρο της δαχτυλήθρας), του ίδιου σχεδιαστή, που κυκλοφορούσε απο το 1919 μέσα από της σελίδες  της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal,  έχοντας σαν βασικούς χαρακτήρες την Olive Oyl (Ελαιόλαδο),τον αδερφό της Castor Oyl (Καστορέλαιο)  - (γράφονται με y), τους γονείς τους Κόουλ και Νανά, όπως επίσης και τον τότε αρραβωνιαστικό της Χάρολντ  Χάμγκρέιβ.
Σε αυτή την σειρά λοιπόν ,που είχε σαν story τις περιπέτειες αυτής της οικογένειας θεατρίνων,  όταν αποφάσισαν να κάνουν ένα ταξίδι στα παράλια της Αφρικής, έκανε το ντεμπούτο του  ο Ποπάι ως καπετάνιος του πλοίου που θα τους πήγαινε εκεί.
Κατέχοντας όλα τα εφόδια, αυτός ο ναύτης έγινε η πρώτη φίρμα της σειράς που μετονομάστηκε αργότερα στο όνομα του. Αν και η σειρά θεωρούνταν επιτυχημένη μέχρι τότε, η προσθήκη του Ποπάι της χάρισε μια απρόσμενη και τεράστια επιτυχία.
Ο Elzie Crisler Segar που υπέγραφε τις δουλειές του πάντα με ένα πούρο (κάνοντας μια λογοπαικτική απόδοση του ονόματος του) με την πάροδο του χρόνου, πρόσθεσε και άλλους χαρακτήρες  που ανέπτυξαν την υπόθεση και αγαπήθηκαν με την σειρά τους από το κοινό.
Ο πατέρας του Poopdeck Pappy, ο J.Wellington Wimpy  με την ακόρεστη πείνα για hamburger, ο Brutus, αιώνιος αντίπαλος και αντίζηλος του Ποπάι που ήθελε να κλέψει την καρδιά της αγαπημένης του Όλιβ Όιλ  και ο  Swee'pea, ένα μωρό που υιοθέτησαν  ο Ποπάι και η Όλιβ όταν το βρήκαν έξω από την πόρτα του σπιτιού τους.
Μετά τον θάνατο του σχεδιαστή, στις 13 Οκτωβρίου 1938, συνέχισαν την εικονογράφηση της σειράς του Popeye διάφοροι καλλιτέχνες, όπως ο Tom Sims και ο Bud Sagerdorf που πρόσθεσαν την δική τους πινελιά και κατάφεραν να  διατήρησουν την δημοτικότητά της.

Νομίζω πως πρέπει να αναφέρω σ' αυτό το σημείο το γεγονός πως οι πωλήσεις του σπανακιού στην Αμερική ανέβηκαν 83% χάρη στην δημοτικότητα της σειράς, κάτι που αναγνώρισαν οι σπανακοπαραγωγοί της Κρίσταλ Σίτι του Τέξας (μιας πόλης που βασίζει την οικονομία της στη παραγωγή σπανακιού) και το 1937 έστησαν άγαλμα  προς τιμήν του, σε μια από τις κεντρικότερες περιοχές της πόλης!! Να προσθέσω επίσης σε αυτό το σημείο, πως το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκυ Μάους!!


Εκτός από αγαπημένη φιγούρα κόμικ, αυτός ο ναύτης που αποκτούσε ατσαλένιες γροθιές και μπορούσε να κάνει  σχεδόν τα πάντα  κάθε φορά που κατανάλωνε μια κονσέρβα με σπανάκι, υπήρξε και ένα πολύ κερδοφόρο προϊόν. Έχει μεταφερθεί στον Κιν/φο το 1933 αλλά και το 1980 ενώ η μεταφορά του στην μικρή οθόνη ως cartoon, θα μπορούσε να πει κανείς πως έκανε την καριέρα του πιο ένδοξη σε σχέση με τις εφημερίδες. Στις 9 Νοεμβρίου του 2004 στο κανάλι FOX, έκανε την πρεμιέρα του το Animation film με τίτλο  Popeye's Voyage - Quest for Pappy, ενώ η Sony Pictures  έχει ανακοινώσει την κυκλοφορία ενός νέου Animation film, στις 26/9/14.

Έχει γίνει φυσικά video game (και μάλιστα σε αρκετούς τίτλους), ενώ ο Shigeru Miyamoto ήθελε να ονομάσει ως Popeye - the video game  το δημιούργημα του, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τα εμπορικά δικαιώματα  για αυτό το ονόμασε Donkey Kong!!!!!

Οι εταιρείες Mezco Toyz και Kelly Toys παράγουν εδώ και δεκαετίες, παιχνίδια με την μορφή του. Από πλαστικές φιγούρες μέχρι λούτρινα κουκλάκια. Έχει γίνει αναψυκτικό, φλιπεράκι, σαπούνι μέχρι και ξυραφάκια.... Όταν κάτι είναι επιτυχία φυσικά και θα πουλήσει και με το παραπάνω...

Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε δει, ή έχουμε διαβάσει κάποια από τις περιπέτειες αυτού του φασαριόζου ναύτη με την χαρακτηριστική φωνή και σε όλους μας είναι γνώριμο το παρακάτω τραγούδι:

Διαβάστε περισσότερα »

Comic Spider-man vs Movie Spider-man 2002 vs Movie Amazing Spider-man 2012

Δεν είναι ακριβώς διαμάχη γιατί συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα, αλλά μια σύγκριση του δημοφιλέστερου ήρωα της Marvel από το ξεκίνημά του τον Αύγουστο του 1962, από τον Stan Lee και τον Steve Ditko, μέχρι σήμερα. Θα θεωρήσουμε σαν δεδομένο ότι έχουμε διαβάσει αρκετά κόμικ Spiderman και έχουμε δει και τις σύγχρονες μεταφορές του στον κινηματογράφο από το 2002 και μετά. Οπότε spoilers ahead!

Σαν σημείο αναφοράς παίρνω πάντα το κόμικ γιατί θέλουμε να δούμε ποία είναι η καλύτερη μεταφορά στην μεγάλη οθόνη.

Θα ξεπεράσουμε την σειρά του CBS “The Amazing Spider-Man” (1978-1979) γιατί είναι μια από τις σειρές που θέλουμε να ξεχάσουμε από τα 80’ς. Τα εφέ ήταν φτωχά έως μηδαμινά και οι ερμηνείες και το σενάριο πολύ μέτρια.

Το 2002 βγαίνει η πολύ αναμενόμενη ταινία Spider-Μan από τον Sam Raimi, σκηνοθέτη που τον είχαμε γνωρίσει από την cult τριλογία θρίλερ Evil Dead. Ακολουθεί η συνέχεια Spider-Man 2 το 2004 και το Spider-Man 3 το 2007. Επιτυχημένα sequel με τον 2 να είναι σαφώς ανώτερο του 3. Τον Ιούλιο του 2012 ανακοινώνει η Sony ένα καινούργιο reboot με άλλο σκηνοθέτη, τον Mark Webb. Κατά την γνώμη μου ήταν πολύ νωρίς για ένα origin του Spider-Man. Όσο διαφορετική ιστορία να διηγηθείς, είναι μια από τα ίδια και το ξέρεις πριν ακόμα πας στο σινεμά.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Peter Parker/Spiderman

Ο συνηθισμένος μαθητής στο σχολείο που κανείς δεν του δίνει σημασία και οι νταήδες τον χρησιμοποιούν για να κάνουν τις μαγκιές τους, οι κοπέλες τον αγνοούν εντελώς, είναι βέβαια πρώτος στα μαθήματα, κλασικός σπασίκλας που μετά στο σχολείο, αν δεν πάει κατευθείαν σπίτι του θα τον βρεις πιθανότατα στην βιβλιοθήκη για μελέτη. Αυτός είναι ο ήρωας μας. Έτσι τον γνωρίσαμε στα κόμικ και η επιτυχία του, σύμφωνα με τον Stan Lee, ήταν ότι όλοι εμείς οι νέοι, είχαμε αν όχι πολλά, τουλάχιστον ένα κοινό στοιχείο με αυτόν. Ήταν το αγόρι που θα μπορούσε να είναι γείτονας σου ή το παιδί που θα έπαιζες μαζί στο δρόμο. Δεν ήταν ούτε ένας απόμακρος επιστήμονας, ούτε ένας εξωγήινος, ούτε κάποιος ήρωας πολέμου. Τα παιδιά ταυτίστηκαν γιατί τους ήταν γνώριμος. Έτσι η συμπεριφορά και η εμφάνιση του στην ταινία έπρεπε να είναι πολύ κοντά σε αυτή που διαβάσαμε στο χαρτί. Ο Tobey Maguire στο Spider-Man του 2002 ήταν αρκετά κοντά στην nerdy συμπεριφορά του Parker και πιο κοντά στα κόμικ. Ο Andrew Garfield από την άλλη στο Amazing Spider-Man του 2012, δεν ήταν τόσο «φλώρος» ακόμα και πριν από το δάγκωμα της ραδιενεργής αράχνης. Είχε μοντέρνο ντύσιμο, είχε skateboard, κινητό, η Gwen τον συμπαθούσε τόσο ώστε να βγει ραντεβού μαζί του και φαινόταν πιο «έξυπνος» από τον Maguire. Η μεταμόρφωση όμως φαίνεται καλύτερα στον Maguire. Οι διαφορές είναι πιο εμφανής και δεν αναφέρομαι στην εμφάνιση. Σαν Peter Parker οι 2 αυτοί ηθοποιοί μπορούσαν να δώσουν βάθος στον χαρακτήρα. Και το καταφέρανε ο καθένας με τον τρόπο του και ίσως ο Maguire καλύτερα. Ο Spiderman ξέραμε ότι θα ήταν κυρίως ψηφιακός, με εξαίρεση κάποια κοντινά πλάνα. Οι κινήσεις στο Amazing Spider-Man ήταν καλύτερες, αλλά γιατί ήταν όλες γυρισμένες βράδυ; Για να μην φαίνονται τυχόν ψηφιακά λάθη; Μάλλον.

Costume

Το κουστούμι είναι ένα από τα πράγματα που κάνουν τον ήρωα αυτό που είναι. Πρέπει να είναι τρομακτικό, να εκπέμπει δύναμη και αποφασιστικότητα, να το βλέπουν οι εγκληματίες και να φοβούνται. Ά, και να κρύβει την πραγματική ταυτότητα του ήρωα μας. Το κουστούμι του Spiderman, όπως είχε αναφέρει ο Stan Lee, τον είχε προβληματίσει πολύ. Όλοι του έλεγαν ότι ένας ήρωας βασισμένος σε ένα έντομο δεν πρόκειται να έχει επιτυχία. Παρόλα αυτά η κόκκινη-μπλε στολή με τους ιστούς έγραψε πολύ καλά στο χαρτί του Amazing Fantasy του 1962. Η στολή του Spider-Man 2002 ήταν πιστή αντιγραφή της κλασικής στολής, πράγμα σπάνιο γιατί στις περισσότερες μεταφορές κόμικ στο σινεμά η στολή συνήθως, καλώς ή κακώς ξανασχεδιάζεται. Εδώ κρατήθηκε το ίδιο στυλ με τα κόμικ σε αντίθεση με την στολή του Amazing Spider-Man του 2012. Εδώ οι σχεδιαστές έδωσαν μια πιο μοντέρνα έκδοση που ξεφεύγει από την πιο συντηρητική εκδοχή των προηγούμενων δεκαετιών και στέλνει τον Spidey στο σήμερα. Οι φαν την είδαν λίγο καχύποπτα, πριν την προβολή της ταινίας, αλλά μετά είδαμε ότι το πείραμα πέτυχε τον σκοπό του και φάνηκε πιο ευλύγιστη και να ταιριάζει περισσότερο σε έναν web-crawler. Το πρόβλημα όμως παραμένει και δεν δίνεται καμιά εξήγηση στις ταινίες: Πως ένας μαθητής λυκείου μπορεί να σχεδιάσει και να ράψει μια τόσο φουτουριστική και περιέργα φτιαγμένη στολή; Στο κόμικ το εξηγεί ότι αγοράζει μια αποκριάτικη στολή αράχνης και την τροποποιεί λίγο και την φτιάχνει όπως την ξέρουμε. Σίγουρα πιο αληθοφανές από τις ταινίες και το προτιμώ.

Web Shooters

Όλοι ξέρουμε στο κόμικ, ότι μετά το δάγκωμα και την απόκτηση σούπερ δυνάμεων, ο Peter Parker έφτιαξε με τις γνώσεις φυσικής και χημείας που είχε ένα είδος ιστού που μπορούσε να κολλάει παντού και να κρατάει μεγάλο βάρος. Το προσάρμοσε σε ειδικά βραχιόλια-εκτοξευτήρες και έτσι το χρησιμοποιούσε για να αιωρείται σε διάφορες επιφάνειες. Στο Spider-Man του Raimi χρησιμοποιήθηκε η ιδέα ότι ο ιστός «βγαίνει» από τα χέρια του Peter σαν αποτέλεσμα της μεταμόρφωσής του σε άνθρωπο-αράχνη. Κατά την γνώμη μου ήταν σωστή αυτή η εκδοχή, που ήταν πολύ διαφορετική από το κόμικ. Όντως μπορεί να υπήρχε η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο σαν παρενέργεια και να χρησιμοποιηθεί για να κάνει ο Spider-Man τα κόλπα του. Στο Amazing Spider-Man έχουμε τα κλασικά βραχιόλια web-shooters που τα έφτιαξε ο Parker από τεχνολογία που πήρε από τo εργοστάσιο της Oscorp. Και πάλι έχουμε το ερώτημα πως έφτιαξε κάτι τόσο τεχνολογικά μπροστά ένας νεαρός τόσο εύκολα; Στο κόμικ μας φαίνεται πιο λογικό ενώ στην ταινία που είναι πιο αληθοφανής μας ξενίζει λίγο.

Uncle Ben, Aunt May

Η τραγική φιγούρα στη ζωή του Peter Parker είναι αναμφίβολα ο θείος του Ben. Μαζί με την May, είναι αυτοί που μεγάλωσαν το Peter μετά το θάνατο των γονιών του. Τον στήριξαν σε όλη του την παιδική ηλικία και τον μεγάλωσαν σαν δικό τους παιδί. Ο Ben είναι όμως αυτός που έπαιξε σημαντικότερο ρόλο στη ζωή του και στην πορεία του σαν Spiderman. Είχε την ατυχία να βρεθεί στο λάθος σημείο, την λάθος στιγμή και χάσει την ζωή του από τα χέρια ενός ληστή. Νωρίτερα όμως, ο Peter, έχοντας την δύναμη, μπορούσε να είχε σταματήσει τον κακοποιό και να μην είχαν συμβεί όλα αυτά. Η δολοφονία του θείου του έβαλε σε σκέψεις τον Peter και ήταν τότε που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για το καλό. With great power comes great responsibility, είναι η φράση που δημιούργησε τον Spiderman. Στα φιλμ του 2002 και του 2012 αποδίδεται πολύ σωστά η ιστορία του Ben και η επίδραση που έχει στον Peter. Ίσως να το παρακάνουν λίγο με τη συνεχόμενη αδιαφορία του Peter στα λόγια των θείων του. Θέλουν να δείξουν τον επαναστάτη νέο και η αδιαφορία στους γονείς είναι ένας τρόπος να το κάνουν. Στο κόμικ ο Peter αγάπαγε τους θείους του και το έδειχνε και πριν το θάνατο του Ben. Επίσης ένα λάθος που έκαναν και οι 2 ταινίες ήταν, ότι στο Amazing Spider-Man ο Peter δεν βρίσκει τον δολοφόνο του θείου του και ότι στο Spider-Man τον βρίσκει, τον τιμωρεί αλλά στο 2o sequel ανακαλύπτει ότι ήταν ο συνεργός του. Και άλλο μπέρδεμα χωρίς λόγο, απλά για να βάλουμε και άλλο δράμα στην ιστορία.

Love Interest

Οι γυναίκες πάντα έπαιζαν ρόλο στη ζωή του Peter Parker, όσο σπασίκλας και αν ήταν. Εννοείται ότι μαζί με τις υπερδυνάμεις, απέκτησε και πολύ αυτοπεποίθηση και έτσι ερωτεύτηκε, απέκτησε κορίτσι, χώρισε, ξανά έκανε σχέσεις όπως κάθε φυσιολογικός νεαρός. Στο Spider-Man το έρωτας της ζωής του είναι η Mary Jane που την υποδύεται η κρύα Kristen Dunst, που στην αρχή δεν του δίνει σημασία, μετά ερωτεύεται τον Spiderman, της αποκαλύπτει την μυστική του ταυτότητα, η σχέση τους περνάει από μύρια κύματα  και στο τέλος την παντρεύεται. Ουφ! Στο κόμικ η Mary Jane έρχεται πολύ μετά στην ζωή του Peter Parker. Η Mary Jane είναι μια πολύ μοντέρνα, ανεξάρτητη γυναίκα, επιτυχημένη επαγγελματικά σαν μοντέλο,  που του κάνει την ζωή δύσκολη μέχρι να την αποκτήσει. Στο Amazing Spider-Man ο έρωτας του είναι η Gwen Stacy υποδυόμενη από την πολύ γλυκιά Emma Stone, που κατά περίεργο τρόπο μπορεί και την «ρίχνει» με την αμηχανία του και τον εντελώς περίεργο τρόπο που της μιλάει. Στο κόμικ η Gwen Stacy είναι με τον Parker πριν την Mary Jane. Η Gwen σαν χαρακτήρας είναι ρομαντική και γλυκιά, πιο πολύ κορίτσι για σπίτι, πράγμα που αρέσει στον Peter. Δυστυχώς είχε τραγικό θάνατο από τον Green Goblin όταν την έριξε από την γέφυρα του Manhattan, με τον Spiderman να μην προλαβαίνει να την σώσει, σε μια σκηνή παρόμοια με το Spider-Man του 2002 με την Mary Jane. Μπλέξιμο! Πάντως η Emma Stone υποδύεται καλύτερα την Gwen Stacy από ότι η Kristen Dunst την Mary Jane. Όμως κάτι ανάλογο και δυνατό με το ανάποδο φιλί στο Spider-Man, δεν είχε το Amazing Spider-Man. Του έλειπε κάτι τέτοιο για να συνδέσει τους πρωταγωνιστές.

Villain

Ο Green Goblin και ο Lizard είναι περίπου ίδιοι σαν εχθροί του Spiderman. Είναι και οι δύο αποτυχημένα πειράματα επιστημόνων που τους μεταμόρφωσαν σε υπέρ δυνατούς και μετά χρησιμοποίησαν την δύναμή τους για να κάνουν κακό. Έτσι σαν άλλοι Τζέκυλ και Χαϊντ, ο Norman Osborn και ο Curt Connors, πίνοντας ένα πειραματικό υγρό, μεταμορφώνονταν σε Green Goblin και Lizard αντίστοιχα. Στο Spider-Man, o Willem Dafoe απέδωσε αρκετά την σχιζοφρένεια του Norman Osborn, ίσως και υπερβολικά κάποιες φορές. Στο Amazing Spider-Man, o Rhys Ifans είχε το επιστημονικό ύφος του καθηγητή Curt Connors και έπειθε σαν επιστήμονας που έψαχνε ένα τρόπο να ξανά αποκτήσει το κομμένο χέρι του. Τώρα η στολή του Green Goblin ήταν περισσότερο πανοπλία και λιγότερο τρομαχτική από το κόμικ που έμοιαζε με διαβολικό ξωτικό. Ο Lizard στο Amazing Spider-Man είχε ωραίες κινήσεις αλλά εκτός από την ουρά του δεν έμοιαζε με σαύρα.

Σαν επίλογος τώρα ποια ήταν η καλύτερη μεταφορά από το κόμικ; Η απάντηση είναι στην κρίση την δική σας. Άπειρα άρθρα έχουν γραφτεί και το καθένα εξυμνεί για διάφορους λόγους την επιλογή του. Αν πάρουμε μεμονωμένα στοιχεία και από τις 2 ταινίες μπορούμε να πούμε ότι και οι 2 εξυπηρετούν τον σκοπό τους. Να μας διασκεδάσουν, να περάσουμε καλά στο σινεμά και να κάνουμε ενδιαφέρον συζητήσεις μετά. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ήταν πολύ νωρίς για ένα reboot του Spiderman. Δεν είχε το πρόβλημα του Batman που χάρη στον Joel Schumacher είχε καταντήσει παρέλαση κιτς και τσίρκο παιχνιδιών. Τώρα αν ο Christopher Nolan το έσωσε είναι μια άλλη ιστορία. Η γνώμη μου για το Spider-Man είναι ότι το θεωρώ καλύτερο από το Amazing Spider-Man. Έγερνε περισσότερο στο κόμικ που εμπνεύστηκε ο Stan Lee και το διασκέδασα πιο πολύ. Ο χρόνος όμως θα δείξει πιο θα αντέξει. Η τελική απόφαση δική σας.

Διαβάστε περισσότερα »