Stan Lee

Ξεκινώντας να γράψω αυτό το άρθρο, αναρωτιέμαι τι να πρωτοπώ. Και αυτό γιατί  νιώθω δέος στο όνομα του ανθρώπου για τον οποίο θα σας αναφέρω σήμερα. Το έργο του,  από το 1939 μέχρι σήμερα,  τον έχει αναγάγει σε συνώνυμο των Αμερικανικών Super Hero Comics. Από την ζωηρή και άκρως δημιουργική του φαντασία, έχει γεννηθεί ένας τεράστιος αριθμός χαρακτήρων,  μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται αρκετοί από τους πιο διάσημους χαρακτήρες στην Ιστορία των κόμικς.

 Είναι ο πρώτος σεναριογράφος που έδωσε στους ήρωες του  σύνθετες και περίπλοκες ψυχοσυνθέσεις  με αποτέλεσμα να φαντάζουν πιο ανθρώπινοι, πιο υπαρκτοί. Έτσι  οι Super heroes, έγιναν πιο προσιτοί στον αναγνώστη που μπορούσε  πια να ταυτιστεί μαζί τους.  
Συνείσφερε στα Αμερικανικά κόμικς  με πολύπλευρο  και καθοριστικό  τρόπο. Ένας από αυτούς ήταν  η έξυπνη και σταδιακή πίεση  που άσκησε μέσα από τα σενάρια των ιστοριών  του,   στην επιτροπή λογοκρισίας  εκείνης της εποχής (Comics code Authority) για να αλλάξει  και να αναθεωρήσει τις πολιτικές της.  
Τα Αμερικανικά κόμικς του χρωστούν πολλά. Η παρακαταθήκη που άφησε στην κουλτούρα τους, είναι ακόμα και σήμερα ανεξίτηλη. Ήταν  ένας από τους πρώτους ανθρώπους που τα οραματίστηκε  ως μια άκρως κερδοφόρα  βιομηχανία και συνέβαλε στην δημιουργία της όσοι λίγοι.   Με ποιο τρόπο;  Οδήγησε την επέκταση - μεταμόρφωση της Marvel Comics από έναν μέτριας εμβέλειας εκδοτικό οίκο σε ένα παγκόσμιο Multimedia κολοσσό. Όλοι τον ξέρουν ως καταπληκτικό εγκέφαλο, λίγοι  όμως του αναγνωρίζουν το πόσο καλός επιχειρηματίας υπήρξε στο παρελθόν.
  Οι αναγνώστες έβλεπαν και βλέπουν  στον Stan Lee,  το  πρόσωπο της εταιρείας. Τον ταυτίζουν μαζί της, τον αγαπούν  και ο ίδιος αποδέχθηκε αυτό το ρόλο και αυτή την αγάπη με χαρά. Η Persona  που έχει δημιουργήσει είναι αγαπητή σε όλους και ακόμα και σήμερα δεν σταματά να είναι ένας ξεχωριστός Showman, που συμβολίζει κάθε  Comic lover, κάθε Comic geek.

  To  πραγματικό του όνομα είναι Stanley Martin Lieber αν και σε όλους μας είναι γνωστός ως Stan Lee. Όνομα που αποφάσισε να υιοθετήσει  νομικά ως το πραγματικό του πριν από κάποια χρόνια.

Γεννήθηκε  στις 28 Δεκεμβρίου του 1922 στην Νέα  Υόρκη και πιο συγκεκριμένα σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Manhattan. Εβραίο ρουμανικής καταγωγής, γιος των μεταναστών Celia & Jack Lieber . Ο πατέρας του ήταν ράφτης που δούλευε σποραδικά μετά την εποχή του οικονομικού κραχ,  (Great Depression),  έτσι μετακόμισαν στο Bronx . Εκεί όταν ήταν 9 χρονών γεννήθηκε και ο αδερφός του Larry.  Πολλά χρόνια αργότερα αυτά τα δυο αδέρφια  μαζί θα σκεφτόντουσαν - δημιουργούσαν τον Iron Man.Το copyright αποδίδεται όμως μόνο στον Stan.
 Πήγε στο De Witt Clinton High School.  Εκεί ανακάλυψε και την αγάπη - ικανότητα του στο γράψιμο. Κατάφερε να το βγάλει μόλις στην ηλικία των 16/5 χρονών!!  - Θεωρήθηκε ως boy wonder. 

  Μέλος μιας όχι ιδιαίτερα εύπορης οικογένειας αναγκάστηκε από μικρός να δουλεύει. Κάποιες από τις δουλειές που έκανε εκείνη την περίοδο ήταν να γράφει επικήδειους σε μια τοπική μικρή εφημερίδα, να πουλάει Sandwiches σε γραφεία στο Rockefeller Center ή να πουλάει συνδρομές της New York Herald Tribune.
Με την βοήθεια του θείου του Robbie Solomon  ο οποίος ήταν γαμπρός του ιδιοκτήτη - εκδότη   του pulp magazine ' Martin Goodman,  έπιασε δουλειά το 1939 ως βοηθός σε μία από τις εταιρείες του . Στην τότε ονομαζόμενη ''Timely Comics''. Τα καθήκοντα που του είχε αναθέσει το πρώτο του αφεντικό ο Joe Simon ,  συμπεριλάμβαναν να αλλάζει μελάνι στα μελανοδοχεία των σχεδιαστών, να τους φέρνει φαγητό κτλ...
Οι παιδικές του φιλοδοξίες να γίνει σεναριογράφος άρχισαν να παίρνουν μορφή το 1941 μέσα από το ''Captain America # 3'', όπου ανέλαβε το ρόλο του Text Filler. Εκεί υιοθέτησε για πρώτη φορά και το ψευδώνυμο Stan Lee.

Ο πρώτος χαρακτήρας που δημιούργησε ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας. Για το ποιος ήταν ο άλλος δημιουργός, εικάζονται τα ονόματα των Jack Binder και Alex Schomburg.  Tο  όνομα αυτού του χαρακτήρα ήταν Destroyer και πολεμούσε τους Ναζί. Εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1941 μέσα από το Mystic Comics # 6.

Εκείνη η χρονική  περίοδος  ονομάστηκε Golden Age of Comics.  Από την φαντασία του πήραν μορφή και άλλοι χαρακτήρες εκείνη την εποχή. Μαζί με τον  Jack Alderman δημιούργησε τον Father Time που εμφανίστηκε μέσα από το Captain America #6. Ο πρώτος εξολοκλήρου δικός του χαρακτήρας ήταν ο  ο Jack Frost ( κάτι σαν τον Iceman). Εμφανίστηκε μέσα στο USA comics #1 που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1941. 
Τότε σε ηλικία 19 μόλις χρονών,  παίρνει την θέση του προσωρινού εκδότη, αφού ο Simon και ο βασικός του συνεργάτης Jack Kirby  αποχωρούν λόγο διαφωνίας με τον Goodman. O μικρός Stan, έδειξε πως έχει  ικανότητες αλλά και  προοπτικές  για μελλοντική εξέλιξη. Έτσι κατάφερε να γίνει  editor in chief  και art director στον τομέα των κόμικς της εταιρείας. Θέση που κράτησε μέχρι το 1972 που πλέον ανέλαβε την θέση του βασικού εκδότη, μετά την αποχώρηση του Goodman.

Το 1942 κατατάσσεται στον Αμερικανό στρατό στο σώμα Signal Corps ( κάτι σαν τις δικές μας διαβιβάσεις). Μην φανταστείτε πως πήρε μέρος ποτέ σε κάποια μάχη... Κατα την διάρκεια της θυτείας του, δεν σταματάει να γράφει σενάρια, λεζάντες  και να σκέφτεται νέους Super Hero. Την θέση του στην Timely Comics μέχρι το 1945 που επέστεψε από το στρατό είχε αναλάβει ο Vincent Fago.  Eπιστρέφει λοιπον στην Νέα Υόρκη, παντρεύεται την Joan Clayton Boocock, αγοράζει δυο σπίτια και κάνει δυο κόρες. Την Joan Celia Lee (1950) και την Jan Lee ( 1953) που δυστυχώς πεθαίνει τρείς μέρες μετά την γέννηση της.
Το 1950 η Timely Comics μετονομάζεται σε Atlas Comics. O Lee τότε έγραφε σενάρια κάθε είδους. Romance, Westerns, Sci-fi, adventure, horror, medieval. Οτιδήποτε για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένεια του.
 Την δεκαετία του 50  όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, πέρασε πολλές φορές από  το νού του, να σταματήσει να ασχολείται με τον χώρο τον κόμικς. Είμαστε τυχεροί βέβαια που δεν το έκανε.
Ο λόγος ήταν πως τα κόμικς δεν ήταν πλέον κερδοφόρο επάγγελμα.  Η αγορά τους είχε δεχθεί τεράστιο πλήγμα. Βασικός αίτιος για αυτό ήταν η ίδρυση της Comics Magazine Associaton of America, τον Σεπτέμβριο του 1954.  Πρόεδρος της ήταν ο Charles  Murphy ο οποίος θέσπισε μια πολιτική κατεύθυνση που στόχο της είχε να προάγει τα ήθη και να περιορίσει το ακατάλληλο περιεχόμενο που απευθυνόταν στην νεολαία (Comics code Authority).

Με άλλα λόγια μια πολιτική όπου η λογοκρισία  βρισκόταν σε όλο της το μεγαλείο.  Η Atlas Comics  εφόσον ήθελε να διανέμονται κανονικά τα προϊόντα της, αναγκάστηκε να συμμορφωθεί με  αυτές τις κατευθύνσεις και ο Lee αναγκάστηκε να πατήσει φρένο στην Φαντασία του. Κάποια από τα σενάρια του παρ΄όλα εκείνης της εποχής,  ισορροπούσαν με ιδιαίτερη πονηριά,  μεταξύ της λογοκρισίας και της ελευθερίας του λόγου.

Στα τέλη της δεκαετίας του 50 το πολιτικό σύστημα άρχισε να αλλάζει μορφή. Ο  κορυφαίος Julius Schwartz  τότε εκδότης της DC,  άδραξε την ευκαιρία, επαναφέρει το αρχέτυπο του υπέρ ήρωα στο προσκήνιο και κάνει μεγάλη επιτυχία με την νέα εκδοχή του Flash και με την δημιουργία της πρώτης ομάδας υπέρ ηρώων - Justice League.
Έτσι ο Goodman αναθέτει στον Lee να δημιουργήσει και αυτός μια νέα ομάδα υπέρ ηρώων.. Αυτή ήταν και η αρχή μιας τεράστιας σεναριακής καριέρας. Οι ήρωες του Lee, δεν είχαν καμία σχέση με το πρότυπο των μέχρι τότε Super Hero που στην ουσία στόχευαν σε καθαρά  εφηβικό κοινό. Απέκτησαν πρωτόγνωρο ρεαλιστικό υπόβαθρο για τα δεδομένα του τότε. Έπαψαν να είναι οι τέλειοι χαρακτήρες και απέκτησαν προβλήματα  και αδυναμίες όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Βαριόντουσαν, ήταν κυκλοθυμικοί και τσακώνονταν μεταξύ τους. Είχαν οικονομικές δυσκολίες και δεν τα πήγαιναν πάντα καλά με το αντίθετο φύλλο. Είχαν το δικαίωμα να είναι μελαγχολικοί και να φοβούνται... Η ταύτιση των αναγνωστών ήταν μαθητικά αναμενόμενη.

 Ο τεράστιος Jack Kirby έχει επιστρέψει στο δυναμικό των κόμικς της εταιρείας και έτσι οι δυο τους δημιουργούν τους Fantastic Four. Ο τίτλος αυτός ήταν μια ανέλπιστη επιτυχία που οδήγησε τον Lee και τους σχεδιαστές της εταιρείας στην δημιουργία και άλλων νέων ηρώων. Αυτή η κορυφαία συνεργασία γέννησε και τους : Hulk, Iron -man,  Avengers, Thor και X-MEN.  Κάνα δυο τυχαίους Super Hero μωρέ..
 Αυτή ήταν και αρχή της  άνοιξης  των Αμερικανικών κόμικ (Silver age of Comics). Εκείνη την εποχή,  δημιούργησε με τον Bill Everett  τον  Daredevil,  ενώ με τον Steve Ditko δημιούργησε τον Doctor Strange και τον πιο επιτυχημένο υπέρ ήρωα της Marvel,  τον Spider man!!!  Τότε άρχισε να δημιουργείται μετά από δικιά του ιδέα  και το λεγόμενο Marvel Universe,  όπου όλοι οι χαρακτήρες μοιράζονταν και συνυπήρχαν.

Συνολικά έχει δημιουργήσει πάνω από 200 και κάτι χαρακτήρες. Αν προσπαθήσω να τους αναφέρω όλους δεν θα τελειώσω αυτό το άρθρο ποτέ...
Η ανανέωση που έφερε  αυτός ο άνθρωπος στα κόμικς δεν αφορούσε μόνο το σενάριο και τους χαρακτήρες αλλά και στο ότι κάθε κόμικ ήταν μια προσπάθεια να αγγίξει τον αναγνώστη και να του δημιουργήσει μια αίσθηση ''κοινότητας''. Μια γεύση άμεσης επαφής με τους δημιουργούς. Για αυτό και με δικιά του απόφαση, στους τίτλους κάθε ιστορίας θα αναγραφόταν όχι μόνο ο writer & penciller αλλά και ο inker & letterer.  O αναγνώστης έπρεπε να νιώσει πιο κοντά στους δημιουργούς. Να μάθει και να ξέρει περισσότερα. Μέσα από την στήλη που έγραφε με το όνομα ''Stan's Soapbox'',  επικοινωνούσε με εκατομμύρια αναγνώστες. Βήμα, βήμα ξεκίνησε μια comic mania που από τότε δεν έχει σταματήσει.  Το moto που χρησιμοποιούσε -  Excelsior,  έγινε το σήμα κατατεθέν του. Αυτή την ιδιαίτερα προσιτή στάση απέναντι σε κάθε comic lover, την τηρεί ακόμα και σήμερα. Μπράβο του.  Αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσω,   ασχέτως αν  υπάρχει η πιθανότητα  να αποτελεί μέρος της επαγγελματικής και κοινωνικής του βιτρίνας - εικόνας.. 


Το 1971 ήταν η χρονιά που μπήκε μπροστάρης, αν και με έμμεσο τρόπο  στον αγώνα κατά της λογοκρισίας.Το  τότε Αμερικανικό  υπουργείο Υγείας και Εκπαίδευσης, θεώρησε πως τα κόμικς αγγίζουν ένα σημαντικό πληθυσμό της νεολαίας και του ζήτησε να γράψει μια ιστορία για τον κίνδυνο των ναρκωτικών. Τότε έγραψε ενα Substory διάρκειας τριών τευχών, που κυκλοφόρησε μέσα από τα The Amazing Spider man # 96-98. Μέσα σε αυτή, ο καλύτερος φίλος του Peter Parker είχε εθιστεί σε ναρκωτικές ουσίες -  χαπάκια αν δεν κάνω λάθος.  Η επιτροπή λογοκρισίας αρνήθηκε να δώσει την  άδεια - σφραγίδα της για να κυκλοφορήσει. Ο λόγος ήταν η απεικόνιση ναρκωτικών ουσιών. Το κατά των ναρκωτικών περιεχόμενο θεωρήθηκε άσχετο. Με την συμπαράσταση του Goodman και με την ελπίδα πως h κυβέρνηση  θα δεχόταν την αίτηση φερεγγυότητας που έκαναν , ο Lee την έκδωσε.  Το κόμικς πούλησε  πολύ καλά και η Marvel δέχθηκε διθυραμβικά σχόλια για  την κοινωνική της ευαισθησία και για την εταιρική της ευθύνη απέναντι στους νέους. Σαν αποτέλεσμα η επιτροπή λογοκρισίας αναγκάστηκε να επιτρέψει την αρνητική απεικόνιση ναρκωτικών και να χαλαρώσει σε πάρα πολλά θέματα την πουριτανική κριτική της.  Ο Lee μέσα από τις ιστορίες του συνέχισε να κάνει  κοινωνικά σχόλια για τον πραγματικό κόσμο. Αφορούσαν θέματα όπως ο ρατσισμός, o φανατισμός κάθε μορφής, οι διακρίσεις κ.α. 

Τα χρόνια που ακολούθησαν ασπάστηκε τον ρόλο της δημόσιας εικόνας της Marvel. Άρχισε να κάνει πολύ συχνές τηλεοπτικές και δημόσιες εμφανίσεις, διαλέξεις σε κολέγια κ.α. Το 1981 μετακόμισε στην California για να αναπτύξει το κινηματογραφικό και τηλεοπτικό τμήμα της εταιρείας. Από τότε είναι executive producer σε  κάθε  project και δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει cameo εμφανίσεις σε κάθε τηλεοπτική ή κινηματογραφική μεταφορά. Για σύντομο χρονικό διάστημα υπήρξε και ο πρόεδρος όλης της εταιρείας αλλά αποχώρησε καθώς όπως ο ίδιος είπε '' το να είσαι πρόεδρος έχει να κάνει πιο πολύ με νούμερα και οικονομικά  και όχι με την δημιουργία. Εγώ είμαι καλός στο να δημιουργώ και όχι στην αριθμητική. 
Το 1998 μαζί με τον Peter Paul έφτιαξαν την Stan Lee  Media -  Production and Marketing studio.  To 1999 είχε 165 άτομα προσωπικό και μπήκε στο χρηματιστήριο . Το 2000 ο Peter Paul  βρέθηκε ένοχος για παράνομες αγοραπωλησίες μετοχών. Το 2001 η εταιρεία γλυτώνει με δυσκολία την πτώχευση. O Lee δεν βρέθηκε ποτέ αναμειγμένος σε αυτή την κομπίνα.

 Το 2000 ο Lee έκανε την πρώτη  του δουλειά για την αντίπαλη DC comics.  O τίτλος ήταν Just imagine και αποτελούσε ένα re- imagining του ίδιου,  επάνω στους χαρακτήρες Superman, Batman, Wonder Woman, Green Lantern  και Flash. 
Ιδιαίτερη δουλειά κατά την γνώμη μου. Προσέγγισε αυτούς τους ήρωες από τελείως διαφορετική σκοπιά. Δεν θα την έλεγα όμως και επιτυχημένη. Για να είμαι ειλικρινής θα την πω εμετική.. Νομίζω  βασικά πως το έκανε επίτηδες.  Πως ήταν ένα σκόπιμο χτύπημα από το εσωτερικό της...Για αυτό εισχώρησε στους κόλπους της. Για να την καταστρέψει.. .Δεν γίνεται αγαπήτε Lee να κάνεις τέτοιες ηλίθιες αλλαγές στην φιγούρα του Batman!!! Απλά δεν γίνεται !!!!
 Για πολλούς ήταν και η απόδειξη πως ο Lee σεναριακά πλέον έχει κουραστεί και δεν έχει να παρουσιάσει κάτι καινούργιο. Είναι πλέον μιας κάποιας ηλικίας και πρέπει να αποσυρθεί από κύριος δημιουργός. Μαζί τους και εγώ.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να αναφέρω  πως η σειρά δεν πήγε καλά εμπορικά. Ούτε τα σχόλια των θαυμαστών της DC...
 

Το 2001 μαζί με τον Gill Champion και τον Arthur Lieberman, φτιάχνουν την POW Entairtenment ( Films. T//V, Video Games). Τότε για τον κανάλι Spike TV, ετοιμάζει μια  animation σειρά με ηρωίδα την  Stripepperella ( περίπου σαν την Barb wire).
 To 2006 η Marvel γιορτάζει τα 65 του χρόνια και ξεκινάει μια σειρά  κόμικ με αυτοτελής ιστορίες ενός τεύχους. Πρωταγωνιστής  ήταν ο  ίδιος ο Stan Lee.  Μέσα στα καρέ, ζει πολλές περιπέτειες και   συναντά πολλούς από τους χαρακτήρες που έπλασε.
 To 2007 στο Comicon International  αποκτά την πρώτη του Action Figure. Η υποδοχή της ήταν θερμή και πούλησε σαν τρελή. Μάλλον ο κάθε κομιξάκιας Αμερικάνος ήθελε από ένα Stan Lee στην συλλογή του.
Το 2009 παράγει σε συνεργασία με την Ιαπωνική εταιρεία Bones, το πρώτο του manga, με τίτλο Heroman . το οποίο έγινε το animation το 2010. 
Το 2011 ξεκίνησε την συγγραφή ενός μιούζικαλ με τον  τίτλο '' The Ying and the Yang - Battle of Tao.  To 2012  στο  San Diego Comic-Con International, ανακοίνωσε την έναρξη ενός καναλιού στο youtube με το όνομα '' Stan Lee's World of Heroes''. To πρόγραμμα του συμπεριλαμβάνει πολλές από τις δουλειές που έκανε στο παρελθόν. 
Για την ηλικία του θα έλεγε κανείς  πως είναι τρομερά δραστήριος...
.Από το 2010 λειτουργεί και το Stan Lee Foundation. Ίδρυμα που σκοπός του είναι να προάγει τις τέχνες και τα γράμματα.

Έχει ασχοληθεί με κάθε μέσο των Media .Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος κομιξάκιας που να μην γνωρίζει την χαρακτηριστική φωνή του. Σίγουρα θα έχετε παίξει κάποιο video game ή θα έχετε δει κάποια ταινία.

Για το έργο του έχει  βραβευθεί τρείς φορές με το  Hugo Award, μια φορά με το Saturn Award, μια φορά με το Producers Guild of America Award, μια φορά με το National Medal of Arts και πολλά πολλά άλλα..
Έχει  μπει  επίσης στο Jack Kirby Hall of Fame,  Will Eisner hall of fame και έχει αποκτήσει το δικό του αστέρι στο Hollywood walk of fame.

Πολυπράγμων και πολυμήχανος, έχει καταφέρει όσα λίγοι άνθρωποι στην ιστορία των Media.  To πιο σημαντικό όμως θα έλεγα πως είναι ο σεβασμός και η αγάπη που έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια από εκατομμύρια κόσμο. Μην λέμε μαλακίες - μπορεί να είναι πια πορνόγερος αλλά είναι ένας αξιαγάπητος πορνόγερος.

Η προσφορά του είναι τεράστια στην 9 τέχνη. Το όνομα του όσα χρόνια και να περάσουν θα είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα Αμερικανικά κόμικς .Διαμόρφωσε την κουλτούρα τους και της έδωσε τεράστια παγκόσμια επιρροή.  

Διαβάστε περισσότερα »

The Thief Of Always

Ο Clive Barker είναι ένας από τους πιο γνωστούς Άγγλους συγγραφείς στο χώρο του φανταστικού και του τρόμου. Γράφοντας από τα μέσα της δεκαετίας του 80 μικρές ιστορίες γνώρισε παγκόσμια επιτυχία το 1987, όταν σκηνοθέτησε το φιλμ Hellraiser, που βασίστηκε στην νουβέλα του Hellbond Heart. Εκτός από την συγγραφή βιβλίων, αχολείται με την σκηνοθεσία, την ζωγραφική και τον σχεδιασμό video games.

Το 1992 έγραψε το The Thief of Always ένα παραμύθι που ήταν αρχικά για παιδιά, αλλά διαβαζόταν και από ενήλικες. Ήταν μια προσπάθεια του συγγραφέα να ξεφύγει από την λογοτεχνία τρόμου που ήταν γνωστός και να απευθυνθει σε ένα πιο νεανικό κοινό. Το εξώφυλλο αλλά και τα σχέδια του βιβλίου ήταν ζωγραφισμένα από τον ίδιο. Το 2005 έγινε η μεταφορά του σε 3 τεύχη κόμικ από την IDW Publishing. Το σενάριο ανέλαβε να διασκευάσει ο Kris Oprisko, γνωστός από την συγγραφή βιβλίων για την σειρά Metal Gear Solid, CSI, Resident Evil, Saw, ενώ το artwork ανατέθηκε στον Gabriel Hernandez.

Gabriel Hernandez

Kris Oprisko

Kris Oprisko

Το The Thief of Always είναι η ιστορία ενός 10χρονου αγοριού του Harvey Swick. Ο Harvey βαριέται το σχολείο, τους καθηγητές, τις εργασίες και την καθημερινότητα. Θέλει να αποδράσει από αυτήν την μονοτονία και η ευκαιρία του δίνεται όταν δέχεται την επίσκεψη του Rictus, ο οποίος του λέει για ένα σπίτι που είναι ο παράδεισος των παιδιών. Στο Holiday House υπάρχουν ότι γλυκά επιθυμείς να φας, οι 4 εποχές διαρκούν 1 μέρα, κάθε μέρα είναι Halloween και κάθε νύχτα Χριστούγεννα και ότι δώρο σκεφτείς θα είναι δικό σου. Ο Harvey επισκέφτεται το σπίτι και κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Διασκεδάζει με την ψυχή του για 31 μέρες και γνωρίζει δύο άλλα παιδιά που μένουν εκεί τον Wendell και την Lulu. Γίνονται φίλοι και με την ευγενική κυρία Griffin που μαγειρεύει τα γεύματα στο σπίτι.

Αρχίζει όμως να υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Μετά από έρευνες τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι ο κύριος Hood, ιδιοκτήτης του σπιτιού, έχει φυλακίσει τις ψυχές πολλών παιδιών και τα έχει μεταμορφώσει σε ψάρια που ζούν σε μια μαύρη λίμνη.
Ο Harvey και o Wendell αποδρούν, για να ανακαλύψουν ότι για κάθε μέρα μέσα στο σπίτι, πέρναγε ένας χρόνος έξω από αυτό. Γυρνώντας στο σπίτι του ο Harvey βλέπει τους γονείς του γερασμένους να ξαφνιάζονται που τον βλέπουν μετά από 31 χρόνια. Αποφασίζουν να δώσουν τέλος στο διαβολικό σχέδιο του Mr. Hood και να ελευθερώσουν όλα τα παιδιά. Ο Harvey ξαναπηγαίνει στο σπίτι και εξαντλεί τις δυνάμεις του Mr. Hood, ευχόμενος συχεχώς πολλά πράγματα. Οι μαγικές ιδιότητες του υπερφορτώνονται με αποτέλεσμα να χαθεί σε μια δίνη μαζί με το σπίτι. Έτσι στο τέλος όλα τα παιδιά γυρνάνε στην ηλικία που χαθήκαν στα σπίτια τους.

Ο Kris Oprisko στο σενάριο, δεν φτάνει βέβαια στο επίπεδο του αυθεντικού του Barker, αλλά έχει κρατήσει το σκοτεινό και φανταστικό ύφος του. Την πιο δύσκολη δουλειά όμως είχε ο Gabriel Hernandez, την οποία την έφερε εις πέρας. Το στυλ του είναι απλό, ευδιάκριτο, με γωνίες, χωρίς λεπτομέρειες που κουράζουν. Άλλωστε εικονογραφησε κόμικ και όχι βιβλίο. Τα σχέδια του δηλώνουν κίνηση και διαβάζοντας τα περνάς από το ένα καρέ στο άλλο γρήγορα.
Το να διασκευάσεις Clive Barker δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αν παραμείνεις πολύ κοντά στο γράψιμό του κινδυνεύεις να κάνεις μια φτωχή απομίμηση, ενώ αν απομακρυνθείς αρκετά χάνεις την μαγεία του. Το The Thief of Always έχει βρει την χρυσή τομή και κατορθώνει να είναι μια πολύ αξιόλογη δουλειά που θα ικανοποιήσει τους φαν του Barker και όχι μόνο.

Διαβάστε περισσότερα »

Look, Up In The Sky : The Amazing Story of Superman

 Σήμερα   θα σας μιλήσω για ένα  αξιόλογο και ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που αφορά τα κόμικς και πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στον πρώτο υπέρ ήρωα που δημιουργήθηκε ποτέ,   τον Superman. Ο τίτλος του είναι ''Look, Up In The Sky : The Amazing Story of Superman '' Κυκλοφόρησε στις 20 Ιουνίου του 2006 από την DC Comics και την Warner Home Video στα πλαίσια της προώθησης του Superman Returns - πατήστε εδώ για να μάθετε περισσότερα  για αυτό το φιλμ.

Σκηνοθέτης  ήταν ο πολυπράγμων Kevin Burns γνωστός για τις πολύ καλές δουλειές ντοκιμενταρίστικου format  που έχει κάνει στο παρελθόν,  ενώ τον ρόλο του executive producer - συμβούλου, είχε ο Bryan Singer,  σκηνοθέτης  της τριλογίας X-MEN.
Αφηγητής είναι ο Kevin Spacey , ο οποίος έχει ενσαρκώσει μια από τις καλύτερες για πολλούς παρουσίες του Lex Luthor στην μεγάλη οθόνη.

Το διάρκειας 110 λεπτών στην επίσημη DVD εκδοχή του  ''Look, Up In The Sky : The Amazing Story of Superman΄΄, εξετάζει την ιστορία του Superman μέσα από κάθε πτυχή του ( κόμικ, τηλεόραση, κιν/φος) μέχρι και το 2006. Με άλλα λόγια , το Franchise του ήρωα από την στιγμή της δημιουργίας του, μέχρι την στιγμή που κυκλοφόρησε.  Ο θεατής μπορεί να δει άγνωστο αρχειακό υλικό, να πάρει πληροφορίες και να μάθει λεπτομέρειες για τον Superman και του δημιουργούς του. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι μια καλή  και ολοκληρωμένη δουλειά καθώς παίρνει στοιχεία από όλα τα Media που έχουν ασχοληθεί με την μυθοπλασία του κρυπτονιανού υπέρ ήρωα. Συμπεριλαμβάνει αρκετές συνεντεύξεις ηθοποιών, παραγωγών, σχεδιαστών και σκηνοθετών. Κάποιοι από αυτούς που σχετίζονται άμεσα με τον Superman  είναι οι Dean Cain, Gerald Christopher, Annete O' Tool,  Margot Kidder, κ.α. 
Θα δείτε όμως να μιλάνε και διάφοροι άλλοι όπως ο Stan Lee, o Genne Simmons των Kiss, o Batman - Adam West και ο Luke Skywalker - Mark Hamill. 

Επίσης μπορείτε να δείτε κομμένες σκηνές από ταινίες,στην Extended version  Ξεχωριστό  ενδιαφέρον έχει η   σκηνή που κόπηκε  από το Superman II , με τον κορυφαίο Marlon Brando.

Αξίζει να το δείτε. Εσείς ξέρατε πως η αρχική σύλληψη της ιδέας του Superman πριν πάρει την  γνώριμη σε όλους μας μορφή του, τον ήθελε καραφλό ,κακό και με τηλεπαθητικές δυνάμεις ;;

Διαβάστε περισσότερα »

Barbarella

Σήμερα θα σας μιλήσω για την Barbarella. Πιθανόν το μυαλό σας να πηγαίνει  συνειρμικά στην ντίσκο που μεσουρανούσε πριν από κάποιες δεκαετίες στην Αθηναϊκή νυχτερινή ζωή. Όχι, δεν αναφέρομαι εκεί, αλλά στην ηρωίδα κόμικ από την οποία πήρε το όνομα της εκείνη η ντίσκο.
Ήταν άνοιξη του 1962 όταν έκανε την παρθενική της εμφάνιση στο Γαλλικό περιοδικό V magazine, η ηρωίδα που άνοιξε  τον  δρόμο για τα ''ενήλικα κόμικς'' σε εγχώριο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Barbarella, γεννήθηκε από την πένα του σεναριογράφου και σχεδιαστή Jean Claude Forest και αποτέλεσε σκάνδαλο για τη ήθη της εποχής παρ' όλο που τα Tijuana bibles  προ υπήρχαν αρκετά χρόνια.

 Ήταν εντυπωσιακά όμορφη, ξανθιά με υπέροχο κορμί που ξυπνούσε ανιερές σκέψεις σε κάθε αρσενικό. Φυσιογνωμικά θύμιζε αρκετά το σύμβολο του σεξ εκείνης της εποχής - την Μπριζίτ Μπαρντό και για πολλούς αυτός ήταν και ένας από τους  λόγος της μεγάλης επιτυχίας της. Η παρουσία της έκανε την ανατροπή στα Γαλλόφωνα κόμικς και μείωσε αισθητά τα νούμερα των πωλήσεων των μέχρι τότε επικυρίαρχων της αγοράς, περιοδικών  Spirou και Tintin.

 H Barbarella μπορεί σκανδάλιζε με την γύμνια και τις ερωτικές της περιπέτειες αλλά πάνω από όλα ήταν μια ηρωίδα επιστημονικής φαντασίας. Έκανε μεγάλα ταξίδια στο ηλιακό μας σύστημα και στους γαλαξίες, πολεμούσε εξωγήινους, ρομπότ και μεταλλαγμένους. Οι περιπέτειες της στον πλανήτη Λύθιον έκαναν τους αναγνώστες να περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο επεισόδιο - τεύχος. Το φουτουριστικό και σύνθετο σύμπαν που δημιούργησε ο Forest για την ηρωίδα του ακολουθούσε την τάση της εποχής που έβρισκε γοητευτικό το άγνωστο μέλλον και τις τεχνολογικές εξελίξεις, ατενίζοντας  τα άστρα με ρομαντισμό και προσμονή. Είναι ένα σύμπαν όπου η Barbarella χρησιμοποιεί το ακτινοπίστολο της για να νικήσει πλάσματα από ζελατίνη, χάνεται στους λαβύρινθους της πόλης Sogo προσπαθώντας να χαλάσει τα σχέδια της κακιάς μαύρης βασίλισσας (Le reine noire) και ερωτεύεται ένα τυφλό άγγελο - ορνιθάνθρωπο που είναι ο τελευταίος επιζών του είδους του.

 Ήταν ένα επιτυχημένο μείγμα επιστημονικής φαντασίας και ερωτισμού. Η ατρόμητη αυτή ηρωίδα δεν φοβόταν να ακολουθήσει την καρδιά και τις ορέξεις της για αυτό και συχνά ερωτευόταν διαστημικά πλάσματα που δύσκολα θα τα αποκαλούσες ανθρώπινα. Κάτι που φυσικά επανέλαβε μετά από χρόνια η Druuna του Paolo Eleuteri Serpieri.
Στην Barbarella αρέσει ο έρωτας, δεν φοβάται να το δείξει και δεν χάνει την ευκαιρία να αποδείξει το ταλέντο της σε αυτό τον τομέα.. Ακόμα και σήμερα τα καρέ μέσα στα οποία κάνει ανελέητο σεξ με την Υπέρμετρη μηχανή είναι αυστηρώς ακατάλληλα για κάποιους.  Η Barbarella σύμφωνα με τον δημιουργό της συμβόλιζε την ανεξάρτητη  γυναίκα σε μια περίοδο που αναζητούσε σεξουαλική απελευθέρωση. Για αυτό το λόγο αυτή η δουλειά του σχετίζεται άμεσα με την σεξουαλική επανάσταση των κόμικς που έλαβε χώρα κυρίως στην Γαλλία εκείνη την εποχή.  Αρκετές ηρωίδες όπως η Jodelle (1966), Pravda (1967), Valentina (1965) , είχαν το ίδιο σκοπό. Οι ιστορίες  της Barbarella ζητούσαν σεξουαλική ελευθερία και για αυτό και άρχισαν τον χορό των απαγορεύσεων από την λογοκρισία.

Παρ' όλο που το κόμικ  του Forest δεν ήταν χυδαίο. Η απεικόνιση των ερωτικών πράξεων δεν  είχε ζωώδη και  σαρκική προσέγγιση.  Ο αισθησιασμός και ο ερωτισμός που ανάβλυζε,  ήταν ένα παιχνίδι των αισθήσεων και η ανάγκη του να μιλήσει για όσα όλοι μας σκεφτόμαστε και θέλουμε,  αλλά φοβόμαστε να πούμε, φοβόμαστε να τα ζητήσουμε. Στα καρέ του υπήρχε πάντα μια λεπτή και ποιητική ατμόσφαιρα. Το εμπνευσμένο σενάριο και η ιδιαίτερη εικονογράφηση έδινε στο κόμικ μια ποιότητα που ακόμα και σήμερα το κατατάσσει σε ένα από τα πιο ωραία δημιουργήματα της 9 τέχνης που ξεπήδησε από την Γαλλική σχολή.  Οι εντυπωσιακές συνθέσεις, ο τονισμός του πρώτου πλάνου και ο μινιμαλιστικός του χαρακτήρας, το εξαιρετικό παιχνίδι με τις φωτοσκιάσεις, τα υπερρεαλιστικά του στοιχεία και οι άρτια δομημένοι χαρακτήρες δεν άφηναν περιθώριο ακόμα και στους πιο πουριτανούς να μην αναγνωρίσουν την ποιότητα του.

Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 60, από το περιοδικό Εικόνες και έγινε ιδιαίτερα αγαπητό. Τυπωνόταν με διαφορετική μονοχρωμία σε κάθε επεισόδιο, μοτίβο που χρησιμοποιούσαν πολλοί Έλληνες εκδότες εκείνα τα χρόνια.

Μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο με μέτριο κατά την γνώμη μου αποτέλεσμα από τον Ροζέ Βαντίμ.  Πρωταγωνίστρια δεν ήταν η Μπριζίτ Μπαρντό όπως θα περίμενε κανείς, αλλά η Τζέιν Φόντα.  Μέσα από αυτή την cult πλέον ταινία επιστημονικής φαντασίας πήρε το όνομα της και η μπάντα Duran Duran. H αποστολή της ηρωίδας σε αυτή την ταινία είναι να βρεί ένα επιστήμονα που έχει αυτό το όνομα. Λογικό είναι  μετά να έχουν δώσει  και σε ένα κομμάτι τους  τον τίτλο electric Barbarella. Επίσης η μπάντα Jamiroquai στο τραγούδι τους cosmic girl έχουν εντάξει τον στίχο baby Barbarella.

 Στην εποχή μας είναι λίγοι  αυτοί που την θυμούνται και ακόμα λιγότεροι αυτοί που τη γνωρίζουν παρ' όλο που η συνεισφορά της στην 9 τέχνη ήταν μεγάλη. Δυστυχώς όπως και πολλοί άλλοι τίτλοι κόμικ δεν κατάφερε να συμβαδίσει με τις εποχές. Είχε όμως την εξυπνάδα να αποσυρθεί από το προσκήνιο πριν αλλοιώσει όλα όσα πρέσβευβε. Έπεσε πολεμώντας που λένε....
Αν και είναι κόμικ μιας άλλης περασμένης εποχής - κάποια από τα φουτουριστικά του στοιχεία είναι εμφανώς ξεπερασμένα,  αξίζει να διαβάσετε τις περιπέτειες της... Ο παλιός είναι αλλιώς δεν λένε ; 

Διαβάστε περισσότερα »

Lois & Clark : The New Adventures of Superman

Με αυτή την ανάρτηση νομίζω πως πλέον είναι εμφανές πως πέρασε ένα κομμάτι των φετινών διακοπών μου σε όλους εσάς τους αναγνώστες του C is for Comics. Ίσως o υπαίτιος να ήταν ο επετειακός χαρακτήρας των 75  χρόνων από την δημιουργία του Superman ή το ότι το 2013 ήταν μια χρόνια σταθμός για την φιγούρα του,    που ξυπνησε μεσα μου η διάθεση να προσπαθήσω να παρακολουθήσω κάθε τηλεοπτική μεταφορά του μέχρι και σήμερα.  Ομολογώ πως την ασπρόμαυρη σειρά του 52-54 των Jerry Siegel και Joe Shuster δεν κατάφερα να την βρω, αλλά νομίζω πως 14 τηλεοπτικές σεζόν με βασικό θέμα τις περιπέτειες του ήταν αρκετές. Λίγο ακόμα και θα έβγαινα στον δρόμο φορώντας μπέρτα. Μετά το Smallville λοιπόν σειρά είχε το Lois & Clark : The New Adventures of Superman.

  H σειρά κράτησε 4 χρόνια ενώ δημιουργήθηκαν για τις ανάγκες της συνολικά 87 επεισόδια, διάρκειας 45 λεπτά το καθένα. Βγήκε στο αέρα του καναλιού ABC στις 12 Σεπτεμβρίου του 1993 και σταμάτησε στις 14 Ιουνίου του 1997.  Σεναριογράφος και παραγωγός της σειράς ήταν η  Deborah Joy Levine. Λόγο αυτής της δουλειάς της  απέκτησε και τον τίτλο ΄΄ The Woman who revived Superman'' καθώς η σειρά εκτόξευσε την δημοτικότητα του ήρωα αλλά και τις πωλήσεις των κόμικ  αφού στις αρχές του 90  δεν πήγαιναν και τόσο καλά.  
H σειρά ακολουθεί την φιλοσοφία που ανέπτυξε ο κορυφαίος  John Byrne όταν ανέλαβε το relaunch του franchise του Superman για την DC comics το 1986.  Ο Clark Kent είναι  ο πρωταγωνιστής αφού είναι  μια υπαρκτή προσωπικότητα - ένας αληθινός χαρακτήρας  και ο Superman είναι η δεύτερη του  ταυτότητα. Η μεταμφίεση  με την οποία γίνεται υπέρ- ήρωας. Όπως καταλαβαίνεται λοιπόν και από τον τίτλο, η σειρά εστιάζει στην προσωπική σχέση  - ειδύλλιο της Lois και του Clark  και την πλαισιώνει με τις περιπέτειες με Superman, το  alter -ego του Clark .  
Σκέφτομαι πως δεν υπάρχει fan εκεί έξω που να μην ήθελε τον Superman ''πρώτο βιολί'',
 αλλά όταν μπαίνεις στα παπούτσια των δημιουργών της σειράς εύκολα καταλαβαίνεις πως 
μια σειρά με πολύ Clark και λίγο Superman είναι ένας πολύ πιο εύκολος και εφικτός στόχος.

Την σειρά σκηνοθετικά την χαρακτηρίζει η μετριότητα. Πατάει σε μια σκηνοθετική γλώσσα που χρησιμοποιούσαν σχεδόν όλες οι  Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές  της εποχής. Κανένας λόγος για inovation τεχνικές γυρίσματος αλλά ούτε και για μια εσωτερικη, μια πιο προσωπική σκηνοθετική ματιά.Η απλοϊκότητα της είναι ευδιάκριτη ακόμα και στον πιο ανεκπαίδευτο κινηματογραφικά θεατή. Η είσοδος του Superman στο πλάνο με ένα μικρό πηδηματάκι για να δείξει την υποτιθέμενη προσγείωση του, παραπέμπει σε τεχνικές που χρησιμοποιούσαν action σειρές πολλά χρόνια πίσω. Είναι δύσκολο να μην γελάσεις κάποιες φορές.
Για μένα αυτή η ουσιαστική έλλειψη της σειράς ήταν και ένας λόγος που κόπηκε στον τέταρτο κύκλο. Έδινε έναν μονότονο και ανάλατο χαρακτήρα που εύκολα σε παρότρυνε να σταματήσεις να την παρακολουθείς.

Σεναριακά το 80% της υπόθεσης αφορούσε το ρομάντζο των δυο πρωταγωνιστών. Αν και ξεδίπλωσε πτυχές αυτής της ερωτικής σχέσης που δεν είχαμε δει ποτέ στα κόμικ ή σε κάποια άλλη μεταφορά, δεν κατάφερε να ξεφύγει από την λογική ταινιών  Αμερικανικού love story. 
Η επιδερμική προσέγγιση των συναισθημάτων των χαρακτήρων,  έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει μέσα από διαφημιστικά τηλεοπτικά spots.Μην ξεχνάτε  όμως πως τότε άκμαζαν σειρές όπως το Beverly Hills. Too good to be true. Και εμείς οι μαλάκες τα βλέπαμε....
Αυτή ήταν η επιταγή της τάσης της εποχής  αλλά και  ο λόγος επιτυχίας της σειράς. Αυτό το ιδεατό love story έκανε τους θεατές να την αγαπήσουν και να της δώσουν υψηλά νούμερα θεαματικότητας. Η απογευματινή ώρα που παιζόταν αποδεικνύει και την μερίδα του κοινού που στόχευε η σειρά.
 Σήμερα σκηνές όπου αρχίζει να βρέχει όταν ο πρωταγωνιστής θέλει να κάνει πρόταση γάμου στην καλή του  ή θα τις θεωρήσεις cult  ή θα καταφέρεις με δυσκολία να συγκρατήσεις έναν μικρό εμετούλι που θα  ξυπνήσουν μέσα σου. Πλέον,  μόνο ο παπακαλιάτης νομίζω πως έχει άλλη άποψη.
Σε ότι αφορά την μυθοπλασία του Superman , υπάρχουν θετικά και αρνητικά σημεία. Η ζυγαριά γέρνει όμως προς τα αρνητικά. Η οπτική του πολιτισμού του πλανήτη Krypton παραπέμπει σε αποτυχημένα sci -fi cosplay  party της δεκαετίας του 80. H προσέγγιση των δυνάμεων του αρχετυπικού υπέρ ήρωα που μπορεί να κάνει τα πάντα, έμειναν μέχρι το σημείο του να μπορεί να πετά, να λυγίζει ατσάλινες μπάρες με τα χέρια του και να έχει heat vision.. ...Sorry αγαπητοί δημιουργοί της σειράς αλλά αυτό δεν μας φτάνει..
Για να μην γίνομαι όμως μηδενιστής, θα έλεγα πως από την άλλη μεριά είναι η πιο πιστή ιδεολογική προσέγγιση του Superman που έχω δει.  Είναι ο καλός πρόσκοπος. Δεν σκοτώνει ποτέ, δεν λέει ψέμματα και δεν ξεφεύγει ποτέ από τα ιδανικά πλαίσια ενός Super Hero.  He fights for Justice and The American Way... # ξανά μικρός εμετούλις...
Τέτοιες στιγμές ευχαριστώ την DC που αποφάσισε να επανεφευρει την φιγούρα του. Και το ότι επιτέλους σταμάτησε να φοράει το βρακί  πάνω από το παντελόνι... Στο Lois & Clark αυτό το στυλ φοριέται πάντως πολύ...
Στα θετικά θα προσθέσω και την εκτεταμένη παρουσία του Clark Kent. Πρώτη φορά κατάλαβα γιατί κατάφερε να γίνει ένας από τους καλύτερους ρεπόρτερ της Daily Planet. Πάντα νόμιζα πως μόνο λόγω των δυνάμεων του ως Superman πετύχαινε τέτοιες αποκλειστικότητες.

 To Cast σύμφωνα με τις ανάγκες της σειράς, είναι πολύ καλά επιλεγμένο. Ο ΓαλλοΚαναδοΙρλανδοΟυαλοΙαπωνικής καταγωγής  Dean Cain αποδίδει με επιτυχία τον ρομαντικό και ευαίσθητο Clark/Kent όπως και τον Superman που δρα ως σύμβολο ελπίδας και δικαιοσύνης για τον απλό Αμερικανό πολίτη και καμιά φορά και για τον υπόλοιπο κόσμο...
Σαν Clark, αν εξαιρέσεις τις τρομερά άσχημες γραβάτες που φορούσε, η persona του ταίριαζε γάντι με τον ρόλο που του είχαν αναθέσει.  Δεν είναι ο χαζός και άτσαλος Clark Kent, αλλά ο μαζεμένος, μετρημένος και ντροπαλός Clark που ερωτεύεται την Lois Lane.  Σαν Superman μου φαίνεται κάπως βαρετός. Είναι ο  άρτιος και αποστειρωμένος υπερασπιστής των νόμων... Δεν φταίει αυτός όμως για αυτή την προσέγγιση του.  Μου είναι αρκετά συμπαθής αλλά ανάμεσα σε όλους του ηθοποιούς που έχουν φορέσει το μεγάλο S δεν νομίζω πως καταφέρνει να διακριθεί. 
Πολύ δυνατό του χαρτί είναι και η πολύπλευρη  χημεία του με την Teri Hatcer. 
Η πρώην επαγγελματίας μαζορέτα,  Teri Hatcher  καταφέρνει να αποτυπώσει με επιτυχία  την Lois Lane όπως όλοι την ξέρουμε, μέσα από τα κόμικ.  Δαιμόνια Ρεπόρτερ, δραστήρια και αεικίνητη. Νευρική , δυναμική και κυκλοθυμική. Η Persona της εμφανισιακά σε παραπέμπει στα χάρτινα καρέ, ειδικά όταν φοράει το κόκκινο κλασικό ταγέρ της. Φοράει την στολή της Lane και την τιμάει. Μέσα στην σοβαρότητα της ως διάσημη δημοσιογράφος, δεν ξεχνάει πως είναι γυναίκα γεμάτη εγωισμό, τσαχπινιά και νάζι.  Δύσκολα δεν θα την συμπαθήσεις. Νομίζω πως ήταν η ιδανική επιλογή για την σειρά. Αυτός ο ρόλος την πρόσθεσε στην λίστα με τις πιο Sexy Αμερικανίδες της δεκαετίας του 90 και στην συνείδηση των comic fans - forums ως μια από τις καλύτερες Loin Lane που έχουμε δει. 
Αξίζει να αναφέρω και πως το Lois & Clark : The New Adventures of Superman, έχει και την πολύ καλή ερμηνεία του  Lane Smith  ως Perry White . Προσωπικά νομίζω πως είναι και ο καλύτερος Perry White που έχουμε δει ποτέ. Αν και συμπληρωματικός χαρακτήρας κερδίζει τις εντυπώσεις. Δυστυχώς πέθανε το 2005. 

 Την μουσική έγραψε ο Jay Gruska. Φιλότιμη η προσπάθεια του αλλά σίγουρα όχι κάτι αξιοσημείωτο. Το Theme των ταινιών Superman με τον Reeves παραμένει μέχρι και σήμερα η καλύτερη μουσική υπόκρουση για τον Κρυπτονιανό υπέρ ήρωα.

Η σειρά υπήρξε η αφορμή για την δημιουργία πολλών Short tie- in books και ενός μυθιστορήματος - Lois & Clark : A Superman Novel, τα οποία πούλησαν αρκετά.

Κλείνοντας θα σε ενημερώσω αγαπητέ κομιξάκια αναγνώστη πως για να δεις αυτή την σειρά θα πρέπει να έχεις την διάθεση να δεις κάτι πολύ πολύ απλό ή το ενδιαφέρον σου να είναι καθαρά εγκυκλοπαιδικό. Αν ισχύει ένας από τους παραπάνω παράγοντες κάν' το χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν όχι καλύτερα δες κάτι άλλο ή καλύτερα διάβασε κανένα κόμικ..

Διαβάστε περισσότερα »

King Conan : The Hour Of The Dragon

"Know, O Prince, that between the years when the oceans drank Atlantis and the gleaming cities,and the years of the rise of the sons of Aryas, there was an age undreamed of when shining kingdoms lay spread across the world like blue mantles beneath the stars.But the proudest kingdom in the world was Aquilonia,reigning supreme in the dreaming west.Hither came Conan the Cimmerian; black-haired, sullen eyed,sword in hand,a thief,a reaver,a slayer; with gigantic melancholies and gigantic mirth, to tread the jewelled thrones of the earth under his sandaled feet."

"Γνώρισε,Ω Πρίγκιπα,οτι ανάμεσα στα χρόνια που οι Ωκεανοί έπνιξαν την Ατλαντίδα και τις λαμπερές πόλεις,και τα χρόνια της ανόδου των Υιών του Αρείου,υπήρξε μια επόχη πέρα απο κάθε όνειρο  όπου αστραφτερά βασίλεια απλώνονταν επάνω στον κόσμο σαν γαλάζιοι μανδύες κάτω απο τα αστέρια.Αλλά το πιο περήφανο βασίλειο όλου του κόσμου ήταν η Ακιλόνια, κυριαρχώντας παντοδύναμη την ονειρεμένη δύση.Τότε ήρθε ο Κόναν ο Κιμμέριος*.μαύρα μαλλιά,βλοσυρά μάτια,σπαθί στο χέρι,κλέφτης,αρπαγέας,φονιάς,με γιγάντιες μελαγχολίες και γιγάντιες ευθυμίες,να πατήσει τους διαμαντοστόλιστους θρόνους της Γης κάτω απ'τα σανδαλωμένα πόδια του.

*Cimmerian-Σιμμέριαν = Σιμμέριος

Ποιος άπιστος μα τον Κρόμ δεν έχει διαβάσει ή ακούσει εν μέρη αυτή την εισαγωγή απ'τα χρονικά της Νεμέδιας?!Με μεγάλη μου λύπη σήμερα υπάρχουν πολλοί...Νεότερες γενιές φυσικά αλλά σίγουρα οι άνω τον 25-30 γνωρίζουν πολύ καλά τον Κόναν,τον βάρβαρο που τον προηγούμενο αιώνα αποτέλεσε για πολλούς σύμβολο ηρωισμού και μεγάλωσε γενιές μέσα απ'τις επικές του περιπέτειες,αποτελώντας μια απ'τις μεγαλύτερες πηγές έμπνευσης για τους μετέπειτα συγγραφείς,παραμυθάδες και γενικά λάτρεις τις επικής φαντασίας ένας  εκ των οποίων ήταν και ο J.R.R.Tolkiin.

Δεν θα αναλύσω όμως το μεγαλείο αυτού του ήρωα ούτε τον δημιουργό του, Robert E.Howard ,αλλά την εξαιρετική καινούρια σειρά της Dark Horse,King Conan η οποία κυκλοφόρησε τον Μάιο και μεταφέρει ίσως την καλύτερη ιστορία του Κιμμέριου εκδιδόμενη το 1935 και είναι μια απ΄τις  μοναδικές νουβέλες που έγραψε ο Howard για τον πολυαγαπημένο βάρβαρο.Η ιστορία θα ολοκληρωθεί σε δώδεκα τεύχη χωρισμένα σε 2 "κεφάλαια" που αποτελούνται από 6 τεύχη το καθένα.Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στο τεύχος 5 του "King Conan:The Hour Of The Dragon" το οποίο θα ακολουθήσει το King Conan: The Conqueror με άλλα 6 τεύχη.

Όσο και αν λατρεύω τον Κόναν και θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο fan του ήρωα μεγαλώνοντας και εγώ με τις εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘ και τα παλιά κόμικ και διαβάζοντας μετέπειτα τις ιστορίες του απ'τα βιβλία του Howard ομολογώ ότι δεν ασχολήθηκα καθόλου με τις μετα-2000 κόμικ εκδόσεις του ήρωα.Λίγο το ότι ασχολούμουν περισσότερο με Ιαπωνία,λίγο to ότι δεν μου άρεσε και τόσο το "εκμοντερνισμένο" σχέδιο της Dark Horse λίγο τα φανταχτερά χρώματα,ήταν μια μετάβαση που δεν μου πολυ-άρεσε και έτσι δεν ασχολήθηκα καθόλου με τον Κιμμέριο.Μέχρι που ξεφύλλισα τον συγκεκριμένο τίτλο.Δεν θα κάνω τούμπες και κωλοτούμπες γιατί εξακολουθούν να μην μου αρέσουν άλλοι τίτλοι του Conan απ'την Dark Horse αλλά εδώ υπήρχε το κάτι διαφορετικό.Το σχέδιο αν και "μοντέρνο" με αρκετούς χρωματισμούς είχε ένα "κάτι" απ'το παρελθόν.Αυτό το μουντό και κάπως επιβλητικό συναίσθημα,ανακατεμένο με μια "ιδέα" απ'το σήμερα.Ήταν για εμένα η τέλεια αναλογία,αυτή που ανάστησε έναν απ'τους αγαπημένους μου ήρωες και με έκανε να έχω ακόμα ελπίδες για ακόμα καλύτερη συνέχεια.Η συνεργασία Timothy Truman(σενάριο,γνωστός και για τις δουλειές του στα Jonah Hex, Turok dinosaur hunter και Star wars),Tomas Giorello (σχέδιο) και Jose Villarrubia (xρώμα) είναι καταπληκτική.Η μεταφορά της νουβέλας είναι αρκετά καλή χωρίς να κουράζει ενώ το σχέδιο συμβαδίζει τόσο όμορφα ζωντανεύοντας την σκοτεινή Υβοριανή εποχή και τον  Κόναν όπως θυμόμουν και αγαπούσα.

Η σειρά αυτή αποτελεί  must για την συλλογή  κάθε true fan  του Κιμμέριου...ο Crom εγκρίνει.

"till next time!!

Τι καλύτερο για κλείσιμο απο αυτό...

    

Διαβάστε περισσότερα »

The Fabulous Furry Freak Brothers

Οι The Fabulous Furry Freak Brothers είναι ένα κόμικ του Gilbert Shelton που γρήγορα γνώρισε επιτυχία και απέκτησε φανατικούς οπαδούς χάρη στο ιδιαίτερο και θεότρελο στυλ του. Πρωτοεμφανίστηκαν το 1968 στην underground εφημερίδα Rug στο Austin του Τέξας και χάρη στην αυξανόμενη δημοτικότητα τους κυκλοφόρησαν σε όλες τις Η.Π.Α. και στον υπόλοιπο κόσμο.

Η πρώτη τους εμφάνιση σε κόμικ ήταν στο Feds 'n' Heads το 1969, ενώ το 1971 κυκλοφόρησε το The Collected Adventures of the Fabulous Furry Freak Brothers ως η πρώτη συλλογή με τις περιπέτειές τους. Εμφανίσεις έκαναν επίσης και σε περιοδικά όπως το Playboy, το High Times και το Rip Off Comix. O Shelton συνέχισε να γράφει ιστορλιες τους μέχρι το 1992 με συνεργασία στο σχέδιο τον Dave Sheridan και τον Paul Mavrides.

Οι ζωές των Freak Brothers γυρνάνε γύρω από την απόκτηση και κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών, κυριώς μαριχουάνας. Κανείς τους δεν δουλεύει και εννοείται ότι δεν ψάχνει για δουλειά. Τα χρήματα χρησιμοποιούνται πάντα για την αγορά φαγητού ή ναρκωτικών με την κατάλληλη αποφυγή της αστυνομίας. Άλλες ιστορίες αναφέρονται στην γάτα του Fat Freddy ή στην αυτοκρατορία των κατσαρίδων που ζει στην κουζίνα τους! Πάντα υπάρχει μια αντίθεση για την άρχουσα τάξη, τους πλούσιους και την "δεξιά" πολιτική των Ρεπουπλικάνων.
Οι Freak Brothers δεν είναι συγγενείς. Είναι ένα τρίο κλασικών μηχανόβιων, ροκάδων σαν τους χίπις αλλά μόνο στην εμφάνιση και όχι στην ιδεολογία. Τα ονόματα τους είναι Phineas Freakears, Fat Freddy Freekowtski και Freewheelin' Franklin. Αντιήρωες, τεμπέληδες, αναξιόπιστοι, με μόνο ενδιαφέρον να καπνίζουν "χόρτο" και να περιφρονούν κάθε μορφή εξουσίας. Χαρακτήρες με ξεχωριστές προσωπικότητες που μπλέκουν σε κωμικές καταστάσεις με μπόλικο σεξ και ναρκωτικά.

Ο Freewheelin' Franklin αν και στην εμφάνιση δείχνει "αλήτης¨στην πραγματικότητα είναι ο πίο έξυπνος από το τρίο. Μεγαλύτερος σε ηλικία, είναι στους δρόμους πιο πολύ καιρό και ξέρει όλα τα κόλπα. Δεν τον κάνει όμως αυτό ικανότερο από τους άλλους. Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και ποτέ δεν γνώρισε τους γονείς του. Ψηλός, αδύνατος με μεγάλη στρογγυλή μύτη, μακρύ μουστάκι και μαλλιά αλογοουρά. Συνήθως φορά καουμπόικες μπότες και καπέλο. Αναφέρεται ότι έχει ένα παιδί από μια πρώην γκόμενα του, το οποίο είναι ολόιδιο με αυτόν, με μουστάκι και αλογοουρά. Παρόλα αυτά δεν το αναγνωρίζει και προσπαθεί πάντα να αποφύγει κάθε σχέση μαζί του. Είναι η καλασική περίπτωση ανθρώπου πλήρως ακατάλληλου να μεγαλώσει οικογένεια.

Ο Phineas Freakears είναι ο φιλελεύθερος και ο ιδεαλιστής της ομάδας. Είναι μεγάλος γνώστης της χημείας μεαποτέλεσμα να δημιουργεί συνέχεια καινούργια ναρκωτικά. Ενδιαφέρεται πολύ για το περιβάλλον και έχει "αριστερές" άποψεις. Ψηλός, αδύνατος, με γυαλιά και με πολλές τρίχες στο πρόσωπό του, τον αναγνωρίζεις από την χαρακτηριστική του μύτη, που θυμίζει "τσιγαριλίκι".

Τελευταίος στην παρέα είναι ο Fat Freddy Freekowtski. Είναι ο λιγότερο έξυπνος από τους άλλους και εκτός από τα ναρκωτικά έχει πολύ καλή σχέση με το φαγητό. Είναι χοντρούλης, με ξανθά μπουκλωτά μαλλιά. Η εμμονή του με το φαγητό μπλέκει πολλές φορές την ομάδα σε μπελάδες. Όταν είναι μαστουρωμένος συνήθως χάνει τα χρήματα όλων ή τα υπόλοιπα ναρκωτικά τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που τα άφησε μέσα σε μια τσάντα, μπροστά από έναν ανεμιστήρα σκορπίζοντάς τα έξω από το παράθυρο, σε ένα παρκαρισμένο περιπολικό.

Συπληρωματική στην παρέα είναι και η γάτα του Fat Freddy. Εμφανίζεται στις ιστορίες τους αλλά και στο κάτω μέρος των σελίδων του κόμικ σε ένα σύντομο gag. Συνήθως μπλέκει σε μπελάδες με τα ποντίκια και τις κατσαρίδες που ζούνε στην κουζίνα των Freak Brothers. Είναι πολύ πιο έξυπνη από τον Fat Freddy που τον ονομάζει "παχύσαρκο". Δημιουργήθηκε αρχικά από τον Shelton για να γεμίζει τις σελίδες του κόμικ, αλλά στην συνέχεια έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των Freak Brothers.

Η συνεχής χρήση αλλά και εμπόριο μαριχουάνας και ψυχεδελικών ναρκωτικών είναι μέσα σε κάθε ιστορία του κόμικ. Η μαριχουάνα είναι το αγαπημένο τους ναρκωτικό, χωρίς να αποκλείουν διάφορα διεργετικά ή και παραισθησιογόνα. Λείπει εντελώς η ηρωίνη σε βαθμό να την αποφεύγουν, σαν τον διάολο το λιβάνι, όποτε αναφερθεί.

Το κόμικ είναι ανατρεπτικό και σατυρίζει πολύ την κυβέρνηση και την αστυνομία. Οι πολιτικοί συνχά παρουσιάζονται ως πλούσιοι, ανίκανοι, διεφθαρμένοι και αποτελούν την νέμεσση των Freak Brothers. Όλες τους οι ιστορίες αρχίζουν με μια δόση ρεαλισμού και πάντα οδηγούνται σε  σουρεαλιστικές και κωμικές καταστάσεις.

Στο "Grass Roots" οι Brothers βρίσκουν ενός χρόνου προμήθεια σε κοκαϊνη, αποσύρονται στην επαρχία, αλλά την τελειώνουν σε 2 μέρες. Στο "Chariots of the Globs" η γάτα του Fat Freddy απαγάγεται από εξωγήινους, ενώ στο "The Idiots Abroad" ταξιδεύουν στην Κολομβία για να βρουν φθηνά ναρκωτικά, αλλά ο Fat Freddy καταλάθος γίνεται μέλος μιας ομάδας Σκωτσέζων τρομοκρατών, αφού πρώτα διαλύει μια στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα καταλήγοντας σκλάβος στην Αφρική, ο Franklin γίνεται πειρατής στην νότια Αμερική και τέλος ο Phineas ταξιδεύει στη Μέκκα και γίνεται ο πλουσιότερος άνθρωπός στον κόσμο αφού ανακαλύπτει μια καινούργια θρησκεία!

Έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και στην Ελλάδα η Μαμούθ Κόμιξ είχε κυκλοφορήσει συλλογές με ιστορίες τους.
Τα κόμικ που κυκλοφορούν είναι:

Underground Classics (Freak Brothers No.0)
The Collected Adventures Of... (Freak Brothers No.1)
Further Adventures of those... (Freak Brothers No.2)

A Year Passes Like Nothing (Freak Brothers No.3)
Brother, Can You Spare 75¢ for the... (Freak Brothers No.4)

Grass Roots (Freak Brothers No.5)
Six Snappy Sockeroos (Freak Brothers No.6)
Several Short Stories (Freak Brothers No.7)

The Idiots Abroad, Part I (Freak Brothers No.8)
The Idiots Abroad, Part II (Freak Brothers No.9)
The Idiots Abroad, Part III (Freak Brothers No.10)
Freak Brothers No.11
Freak Brothers No.12
Freak Brothers No.13

Και όπως λένε οι Freak Brothers : "Smoking grass and drinking beer is like pissing into the wind."

Διαβάστε περισσότερα »